Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δύσκολοι καιροί για τους δημοσιογράφους στην Τουρκία



Βιέννη/Αγκυρα

Πριν από έναν χρόνο, ο Χασνάιν Κάτσιμ, ο ανταποκριτής του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel στην Τουρκία, ζήτησε την ανανέωση της δημοσιογραφικής άδειάς του, μια τυπική διαδικασία. Όμως έπειτα από τρεις μήνες δεν είχε λάβει καμία απάντηση από τις αρχές και καθώς δεν μπορούσε να εργαστεί πια, αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα.

Διοικητικά προσκόμματα, άρνηση εισόδου στη χώρα ή, αντιθέτως, απαγόρευση εξόδου από την Τουρκία: πάρα πολλοί δημοσιογράφοι και μη κυβερνητικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι οι συνθήκες εργασίες καθίστανται ολοένα και πιο δύσκολες για τους ξένους ρεπόρτερ στην Τουρκία.

Η άρνηση των αρχών να παράσχουν άδεια εργασίας στους ανταποκριτές στέλνει "μια σαφή προειδοποίηση στους δημοσιογράφους, να προσέχουν τι γράφουν", εκτιμά ο Κάτσιμ ο οποίος σήμερα ζει και εργάζεται στη Βιέννη. "Μου είπαν να περιμένω, ο φάκελός μου ήταν υπό εξέταση", αφηγείται. "Δεν μπορούσα όμως πλέον να πηγαίνω όπου χρειαζόταν να έχω δημοσιογραφική ταυτότητα". Τον Μάρτιο, τρία χρόνια αφότου έφτασε στην Τουρκία, έφτιαξε ξανά τις βαλίτσες του. "Με έξυπνο τρόπο, με εξανάγκασαν να φύγω από τη χώρα", είπε.

Η δημοσιογραφική άδεια, γνωστή και ως "κίτρινη κάρτα" λόγω του χρώματός της, είναι απολύτως απαραίτητη προκειμένου να επιτρέπεται στους δημοσιογράφους η είσοδος σε διάφορες επίσημες εκδηλώσεις. Όποιος δεν έχει κάρτα δεν μπορεί επίσης να επισκεφθεί τους προσφυγικούς καταυλισμούς, στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, όπου απαιτείται επίσης άλλη μια ειδική άδεια από τις αρχές.

Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος διαβεβαίωσε το Γαλλικό Πρακτορείο ότι οι ενδεχόμενες καθυστερήσεις στη χορήγηση βίζας και αδειών οφείλονται κυρίως στον μεγάλο αριθμό των αιτήσεων. "Δεν υπάρχει μαύρη λίστα. Οι άνθρωποι που περνούν από τη νόμιμη οδό δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα" είπε, ζητώντας να τηρηθεί η ανωνυμία του.

Ο Κάτσιμ είχε φύγει για πρώτη φορά από την Τουρκία το 2014, αφού δέχτηκε απειλές για τη ζωή του με αφορμή ένα ρεπορτάζ που έγραψε μετά το χειρότερο δυστύχημα στην ιστορία της χώρας, την καταστροφή στο ορυχείο της Σόμα όπου σκοτώθηκαν 301 άνθρωποι. Στο άρθρο του αναφερόταν σε έναν ανθρακωρύχο ο οποίος μιλούσε προσβλητικά για τον τότε πρωθυπουργό και νυν πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

"Η κατάσταση ήταν ήδη άσχημη για τους ντόπιους δημοσιογράφους, τώρα τα πράγματα επιδεινώνονται για τους ξένους" είπε.

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ)  εξέφρασε την έντονη ανησυχία της για την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας για τους ξένους ανταποκριτές στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για μια "απαράδεκτη" στάση της χώρας αυτής η οποία είναι επισήμως υποψήφια προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον παγκόσμιο κατάλογο που συντάσσουν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF) για την ελευθερία του Τύπου σε διάφορες χώρες, η Τουρκία βρίσκεται στην 151η θέση, σε σύνολο 180 κρατών.

Οι επικριτές του πρόεδρου Ερντογάν τον κατηγορούν ότι θέλει να καταπνίξει κάθε διαφορετική φωνή στην Τουρκία, πλήττοντας την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου. Οι δίκες για "προσβολή" του αρχηγού του κράτους έχουν πολλαπλασιαστεί το τελευταίο διάστημα: σχεδόν 2.000 άνθρωποι –καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι ή απλοί πολίτες– θα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Μια Ολλανδή δημοσιογράφος τουρκικής καταγωγής, η Εμπρού Ούμαρ, παρέμεινε υπό κράτηση για αρκετές ώρες ,επειδή είχε στείλει μηνύματα στο Twitter που θεωρήθηκαν "προσβλητικά" για τον πρόεδρο Ερντογάν. Η Ούμαρ αφέθηκε ελεύθερη αλλά της απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Επίσης, οι αρχές απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα στον επικεφαλής του γραφείου του ρωσικού πρακτορείου Sputnik στην Τουρκία, τον Τουράλ Κερίμοφ, μόλις έφτασε στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Ένας άλλος δημοσιογράφος, ο Φόλκερ Σβενκ, ανταποκριτής του γερμανικού καναλιούARD στο Κάιρο, τέθηκε υπό κράτηση και κατόπιν απελάθηκε.

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, Νουμάν Κουρτουλμούς, επικαλέστηκε "λόγους ασφαλείας", χωρίς να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες. Λίγο αργότερα ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, ο Ντέιβιντ Λιπέσκα, συνελήφθη στο αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης, κρατήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα και κατόπιν απελάθηκε στο Σικάγο, χωρίς καμία εξήγηση.

"Σύντομα θα είναι ευκολότερο να μετράμε τους ξένους δημοσιογράφους στους οποίους επιτρέπεται η είσοδος στην Τουρκία παρά εκείνους που διώχνονται" κατήγγειλαν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία