Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η 5η λεωφόρος στη Νέα Υόρκη παραμένει η ακριβότερη εμπορική αρτηρία παγκοσμίως



Κάννες.-

Η 5η λεωφόρος στη Νέα Υόρκη παραμένει για τρίτη συνεχή χρονιά η ακριβότερη εμπορική αρτηρία στον κόσμο, ενώ ακολουθούν η Κόζγουεϊ Μπέι στο Χονγκ Κονγκ, και τα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι, σύμφωνα με μελέτη του μεσιτικού γραφείου Cushman and Wakefield.

Ο διάσημος νεοϋορκέζικος δρόμος είχε πάρει την πρωτιά από τον αντίζηλό του στο Χονγκ Κονγκ το 2014 ύστερα από δύο χρόνια παραμονής της ασιατικής αρτηρίας στην πρώτη θέση.

Οι δύο συνοικίες παραμένουν μακράν οι πρώτες, με τη μέση τιμή των ενοικίων να είναι αντίστοιχα 29.065 δολάρια το τετραγωνικό μέτρο για τη Νέα Υόρκη (δηλαδή περίπου 27.000 ευρώ, σύμφωνα με την παρούσα ισοτιμία) και 27.884 δολάρια/τ.μ για το Χονγκ Κονγκ.

Οι αξίες μίσθωσης στις δύο πόλεις είναι διπλάσιες σε σχέση με αυτές σε άλλους κεντρικούς δρόμους παντού αλλού στον κόσμο, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε  το μεσιτικό γραφείο με την ευκαιρία της Mapic, της διεθνούς έκθεσης για την αγορά ακινήτων που διεξάγεται στις Κάννες.

Οι δύο πόλεις παρουσιάζουν ωστόσο φέτος μια υποχώρηση, καθώς οι μεγάλες διεθνείς εταιρίες προχωρούν σε εξορθολογισμό των δικτύων τους προς όφελος των ιστοσελίδων τους ηλεκτρονικού εμπορίου.

Η 5η λεωφόρος σημείωσε επίσης μείωση 14% στα εμπορικά μισθώματα σε σχέση με το 2015. Είναι η πρώτη φορά από το τέλος της οικονομικής κρίσης που η νεοϋρκέζικη εμπορική αρτηρία παρουσιάζει μια τέτοια πτώση, υπογραμμίζει το Cushman and Wakefield που προβλέπει ότι η τάση θα συνεχιστεί το 2017.

Αιτία: Τα εμπορικά σήματα και οι διανομείς που είναι εισηγμένοι στη Γουόλ Στριτ ωθούνται από τις αγορές σε έναν αγώνα δρόμου για κέρδη, που τους ωθεί να κλείσουν τα λιγότερο "προσοδοφόρα" καταστήματά τους, μια τάση που πλήττει τις περισσότερες μεγάλες εμπορικές αρτηρίες στις ΗΠΑ. Επιπλέον, η Νέα Υόρκη γνωρίζει μια περίοδο χαμηλότερης ζήτησης προβεβλημένων εμπορικών σημάτων σε σημεία πώλησης "flagship", αυτά τα εμβληματικά καταστήματα με τις μεγαλύτερες επιφάνειες και τα υψηλότερα ενοίκια.

Στο Χονγκ Κονγκ, μαζί με τον αντίκτυπο της οικονομικής επιβράδυνσης, ο ανταγωνισμός του ηλεκτρονικού εμπορίου --που είναι κυρίως ανεπτυγμένος στην Κίνα-- οδηγούν τους διανομείς και τα εμπορικά σήματα να αναθεωρήσουν προς τα κάτω τη στρατηγική τους της εγκαθίδρυσης των επιχειρήσεών τους. Τα ενοίκια στο Κόζγουέι Μπέι έχουν μείωση 15% φέτος, μετά τη μείωση 12% πέρυσι.

Τα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι διατηρούν την τρίτη θέση παγκοσμίως και την πρώτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ η μέση τιμή των ενοικίων κυμαίνεται στα 13.255 δολάρια/τ.μ. (περίπου 12.300 ευρώ).

Το ποσό αυτό παραμένει σταθερό σε σχέση με πέρυσι, παρά τη μείωση των τουριστών και των ποσών δαπανώνται κατά μέσο όρο στην διάσημη παρισινή λεωφόρο, κυρίως μετά τις επιθέσεις που έπληξαν τη Γαλλία. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία