 |
|
|  |  |  |  Κινέζικος πλέον και ο Νο1 υπερ-υπολογιστής τού κόσμου...
Παρίσι
Η Κίνα ανήγγειλε ότι πλέον κατέχει την κορυφαία θέση στον κατάλογο με τους μεγαλύτερους και πιο γρήγορους υπολογιστές του κόσμου, χάρη στο νέο της υπερ-υπολογιστή Τιανχέ-1 Α «(Γαλαξίας»), ο οποίος μπορεί να κάνει περισσότερους από 2.500 χιλιάδες τρισεκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο.
Για να φτάσει αυτή την ασύλληπτη ταχύτητα, ο υπολογιστής- «τέρας» ενσωματώνει περισσότερους από 7.000 επεξεργαστές γραφικών της Nvidia και 14.000 επεξεργαστές της Intel, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο κινεζικός ισχυρισμός επιβεβαιώθηκε από τον διεθνή οργανισμό Top 500, που συντάσσει τη λίστα με τα 500 ισχυρότερα υπολογιστικά μηχανήματα του κόσμου.
Ο κινεζικός υπολογιστής πήρε -και με διαφορά- τα σκήπτρα από τον αμερικανικό ΧΤ5 «Τζάγκουαρ» του Εθνικού Εργαστηρίου Όουκ Ριτζ του πανεπιστημίου του Τενεσί, ο οποίος έχει ισχύ μόνο 1,75 «πεταφλόπ» ανά δευτερόλεπτο (1 petaflop ισοδυναμεί με 1.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο). Ο κινεζικός Τιανχέ 1 Α φτάνει τα 2,5 Pflops.
Ο καθηγητής Τζακ Ντονγκάρα του πανεπιστημίου του Τενεσί, ένας από τους υπεύθυνους για τη λίστα Top 500 των κορυφαίων υπολογιστών, επιβεβαίωσε ότι ο κινεζικός ισχυρισμός είναι απολύτως σωστός. «Ήμουν στην Κίνα και μίλησα με τους σχεδιαστές του (σ.σ. Τιανχέ), είδα το σύστημα και επαλήθευσα τα αποτελέσματά του», είπε και παραδέχτηκε ότι το κινεζικό σύστημα είναι κατά 47% ταχύτερο από το αμερικανικό.
Η νέα λίστα Top 500 θα κυκλοφορήσει σύντομα και, όπως είπε ο Ντονγκάρα, είναι απίθανο μέχρι τότε κάποια άλλο μηχάνημα να απειλήσει την κινεζική κυριαρχία (αν και η Ιαπωνία ετοιμάζει πυρετωδώς ένα πανίσχυρο μηχάνημα, τον «Υπολογιστή Κ», με στόχο να πάρει αυτή το επίζηλο «στέμμα»).
Το κινεζικό μηχάνημα, που βρίσκεται στο Εθνικό Κέντρο Υπερ-υπολογιστών της Κίνας στη πόλη Τιανζίν, στεγάζει τους χιλιάδες αμερικανικούς επεξεργαστές του σε περισσότερα από 100 ντουλάπια με μέγεθος ψυγείου και ζυγίζει συνολικά πάνω από 155 τόνους. Ήδη εκτελεί διάφορες δοκιμαστικές εργασίες υπολογισμού για λογαριασμό της τοπικής μετεωρολογικής υπηρεσίας και της εθνικής πετρελαϊκής εταιρίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
