 |
|
|  |  |  |  Οι "φύλακες - άγγελοι" μιας 13χρονης που πάσχει από καρκίνο φορούν ... στρατιωτικές στολές και είναι ΄Ελληνες
Πρίστινα - (Ρεπορτάζ: Σοφία Παπαδοπούλου)
Στο Κόσοβο, όπου η όποια αναφορά σε στρατιωτική παρουσία είναι συνδεδεμένη, συχνά, με αρνητικά φορτισμένες ειδήσεις από την περιοχή, υπάρχουν κάποιοι στρατιώτες, που για μια 13χρονη Αλβανίδα του Κοσόβου είναι οι "φύλακες άγγελοί" της. Ο λόγος για το προσωπικό της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου (ΕΛΔΥΚΟ-2) του στρατοπέδου "Ρήγας Φεραίος", στο Φεριζάι/Ουρόσεβατς (σ.σ. η πρώτη είναι η αλβανική και η δεύτερη η σερβική ονομασία της πόλης).
Η 13χρονη, πριν από μερικά χρόνια και προτού καλά-καλά κάνει τα πρώτα της σχολικά βήματα, γνώρισε το "σκληρό πρόσωπο" της ζωής, όταν χτυπήθηκε από τον καρκίνο. Τον πόνο της ίδιας και της οικογένειάς της προσπάθησαν ν' απαλύνουν οι άνθρωποι, που στελέχωναν τον καιρό εκείνο την Ελληνική Δύναμη Κοσόβου και με πρωτοβουλία του τότε διοικητή της, η μικρή διακομίστηκε στην Ελλάδα και χειρουργήθηκε. Μάλιστα, για να μπορέσουν οι γιατροί να την κρατήσουν στη ζωή χρειάστηκε να της ακρωτηριάσουν το ένα της πόδι.
Το νοσοκομείο έγινε για τα επόμενα δύο χρόνια το ? σπίτι της, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό η δεύτερη "οικογένειά" της. Εκεί, έμαθε ελληνικά κι εκεί μετρούσε τις στιγμές έως ότου μπορέσει να επιστρέψει στην οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους της.
Πριν από μερικούς μήνες, ο καρκίνος της χτύπησε την "πόρτα" για ακόμη μια φορά, με μετάσταση στο κεφάλι. Και πάλι, η ΕΛΔΥΚΟ-2, που δεν έλειψε ποτέ όλο αυτό το διάστημα από το πλευρό της, άγρυπνος προστάτης της, ήταν εκεί για να της παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια. Η μικρή μεταφέρθηκε για νέα θεραπεία στην Ελλάδα, απ΄ όπου κι επέστρεψε λίγο αργότερα.
Η θεραπεία της δαπανηρή και τα οικονομικά της οικογένειας πενιχρά. Γι' αυτό και η ΕΛΔΥΚΟ-2 έχει φροντίσει να καλύπτει τα φάρμακα που χρειάζεται καθημερινά καθώς και το κόστος των απαιτούμενων εξετάσεων, σε συνεργασία με το θεράποντα γιατρό στην Ελλάδα.
Δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγε κάποιος πως τη μικρή, που η μοίρα της έπαιξε άσχημο "παιχνίδι", την έχουν σχεδόν "υιοθετήσει" οι Έλληνες στρατιώτες, προσφέροντάς της, μαζί με την πρώτη οικογένειά της, φροντίδα κι αγάπη.
Μάλιστα, δεν περιορίζονται μόνο στην παροχή φαρμάκων και ιατρικής περίθαλψης, αλλά στις αρχές του καλοκαιριού (13 Ιουνίου), της διοργάνωσαν πάρτι-έκπληξη για τα γενέθλιά της, στο στρατόπεδο "Ρήγας Φεραίος".
Σε μια από τις αίθουσες του στρατοπέδου, που στολίστηκε κατάλληλα για την περίσταση, στήθηκε μια μεγάλη γιορτή, με "πρωταγωνίστρια" την ίδια, τους γονείς και τ' αδέλφια της, τους φίλους της.
Η περίπτωση της 13χρονης από το Φεριζάι/Ουρόσεβατς δεν είναι η μοναδική, έμπρακτη απόδειξη ότι, οι Έλληνες στρατιώτες στο Κόσοβο προσφέρουν σημαντική βοήθεια στις περιοχές, όπου βρίσκονται, βάζοντας το δικό τους λιθαράκι ώστε να γίνει όσο το δυνατό καλύτερη η ζωή των κατοίκων τους.
Στις αρχές Μαΐου, σε εθελοντική αιμοδοσία, στο νοσοκομείο της Πρίστινας, το προσωπικό της ΕΛΔΥΚΟ-2 συγκέντρωσε 92 φιάλες αίματος, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα (τουλάχιστον μια φορά το μήνα) και πάντα στο πλαίσιο των εκάστοτε συνθηκών και δυνατοτήτων, προβαίνει στη διανομή τροφίμων και ρουχισμού σ' όσους έχουν ανάγκη.
Αξίζει να σημειωθεί πως μόνο το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, διανεμήθηκαν περίπου 200 δέματα με τρόφιμα και ρουχισμό σε άπορες οικογένειες Αλβανών του Κοσόβου στο Φεριζάι/Ουρόσεβατς, ψωμί σε οικογένειες στο χωριό Μπαμπλιάκ , όπως και ψωμί και νερό στα ορθόδοξα μοναστήρια της Σοκόλιτσα και της Γκρατσάνιτσα.
Εκτός από τη βοήθεια σε τρόφιμα, σημαντική είναι και η βοήθεια σε φαρμακευτικό υλικό που διανέμεται, σε τακτά χρονικά διαστήματα, στα τοπικά νοσοκομεία και κέντρα υγείας, καθώς και σε μοναστήρια.
Ρούχα, φάρμακα και μέρος των τροφίμων προέρχεται συχνά από διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που κατά τακτά χρονικά διαστήματα επισκέπτονται το Κόσοβο και στα μέλη των οποίων η ΕΛΔΥΚΟ-2, έπειτα από τις απαραίτητες συνεννοήσεις με το ΓΕΕΘΑ, παρέχει μεταφορά, φιλοξενία και πάσης φύσης διευκολύνσεις.
Επίσης, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η ΕΛΔΥΚΟ-2 διέθεσε προσωρινά 50 κρεβάτια και στρώματα σε παιδική κατασκήνωση ορφανών, κυρίως παιδιών του Φεριζάι/Ουρόσεβατς, ενώ με την έναρξη της σχολικής χρονιάς διανεμήθηκαν τσάντες κι άλλα σχολικά είδη σε 73 άπορους μαθητές δύο δημοτικών σχολείων του χωριού Νεροντίμλιε και του χωριού Κάτσανιτς.
Το ανθρωπιστικό έργο της ΕΛΔΥΚΟ-2 δεν περιορίζεται, όμως, μόνο στη διανομή εφοδίων στον τοπικό πληθυσμό. Ένας εξίσου σημαντικός τομέας είναι η κατασκευή έργων υποδομής προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Ένα τέτοιο έργο είναι και η κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου στο χωριό Κάμενα Γκλάβα του δήμου Φεριζάι/Ουρόσεβατς, με μηχανήματα που διαθέτει η Ελληνική Δύναμη, όπως και η διευθέτηση του προαύλιου χώρου τριών δημοτικών σχολείων.
Βασική αρχή του διοικητή της ΕΛΔΥΚΟ-2, συνταγματάρχη Γιώργου Χατζηθεοφάνους, ο οποίος χαίρει μεγάλης εκτίμησης, όπως διαπιστώσαμε κατά την παραμονή μας στο Κόσοβο, όχι μόνο μεταξύ των συναδέλφων του αλλά και από τις τοπικές, αυτοδιοικητικές, θρησκευτικές και άλλες αρχές, είναι το "άνοιγμα" προς την κοινωνία.
Πιστοί, λοιπόν, σ' αυτή την αρχή, οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚΟ-2 άνοιξαν στις 11 Οκτωβρίου 2010 τις πύλες του στρατοπέδου "Ρήγας Φεραίος" και υποδέχθηκαν τους μαθητές δύο δημοτικών σχολείων, με τους οποίους έπαιξαν ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, γυμνάστηκαν στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, τούς ενημέρωσαν (ο οδοντίατρος της μονάδας) για το πώς θα πρέπει να προσέχουν τη στοματική τους υγιεινή, μοιράστηκαν τις σκέψεις τους στο ίδιο τραπέζι, γύρω από ένα πιάτο ζεστά μακαρόνια και στο τέλος τούς αποχαιρέτησαν με δώρα (σχολικά είδη).
"Ποιος από τους μικρούς αυτούς μαθητές δεν θα θυμάται σ' όλη του τη ζωή, περνώντας από το χώρο αυτό, ότι μια φορά κι έναν καιρό, εδώ υπήρχε ένα ελληνικό στρατόπεδο", μας λέει ο κ. Χατζηθεοφάνους και προσθέτει: "Ποιος αργότερα θα μπορέσει να αλλάξει αυτή την εικόνα στο μυαλό αυτών των παιδιών και να τούς πει πως οι Έλληνες δεν είναι καλοί ή είναι εχθροί τους;".
Με πνεύμα ανεκτικότητας και διαλόγου
Σε μια περιοχή, όπως το Κόσοβο, όπου δεν λείπουν οι θρησκευτικοί φανατισμοί και οι εντάσεις, αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στην πρωτοβουλία της ΕΛΔΥΚΟ-2 για την παράθεση γεύματος στο στρατόπεδο "Ρήγας Φεραίος", με τη συμμετοχή του δημάρχου του Φεριζάι/Ουρόσεβατς , του ιμάμη της πόλης, του τοπικού Σέρβου ορθόδοξου ιερέα, του Γερμανού αντισυνταγματάρχη, επικεφαλής των στρατιωτικών ιερέων της KFOR κ.ά.
Μάλιστα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης αυτής αποφασίστηκε η αποκατάσταση της ορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Ούρου, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και η οποία είχε υποστεί σημαντικές ζημιές κατά τα βίαια επεισόδια του 2004, με αποτέλεσμα να σταματήσει η λειτουργία της.
Η απόφαση, με τη σημαντική συμβολή της ΕΛΔΥΚΟ-2 έλαβε "σάρκα και οστά" και στις 11 Σεπτεμβρίου 2010, λειτούργησε και πάλι ο ορθόδοξος ναός, σε έντονα συγκινησιακή ατμόσφαιρα.
Αναμφισβήτητα, το στρατόπεδο "Ρήγας Φεραίος" αποτελεί σημείο αναφοράς των Ελλήνων που βρίσκονται ή περνούν από το Κόσοβο. Και για όλους, το προσωπικό της ΕΛΔΥΚΟ-2 προσφέρει απλόχερα τη ζεστή φιλοξενία του, την οποία αισθανθήκαμε κι εμείς στο κατά τ' άλλα ? παγωμένο, χειμωνιάτικο τοπίο του Κοσόβου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
