|
| | | |
Μικροπλαστικά ανιχνεύονται πλέον στον πλακούντα «όλων των εγκύων»
Σάντα Φε.-
Μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού βρέθηκαν και στους 62 πλακούντες που
εξετάστηκαν στις ΗΠΑ. Οι ερευνητές ανησυχούν για πιθανές επιπτώσεις
στην υγεία των ανθρώπων και όλων των θηλαστικών
Μια πληθώρα πρόσφατων μελετών έχουν ανιχνεύσει μικροσκοπικά κομμάτια
πλαστικού στον αέρα, το χώμα, το νερό που πίνουμε, ακόμα και στο κρέας
και τα λαχανικά.
Τώρα, νέα αμερικανική μελέτη επιβεβαιώνει ότι σημαντικές ποσότητες
μικροπλαστικών καταλήγουν ακόμα και στον πλακούντα των εμβρύων.
Στους 62 πλακούντες, οι συγκεντρώσεις μικροπλαστικών κυμαίνονταν από
τα 6,5 μέχρι τα 790 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο ιστού, αναφέρουν οι
ερευνητές στην επιθεώρηση Toxicological Science.
Αν και τα νούμερα φαίνονται μικρά (ένα μικρογραμμάριο ισούται με ένα
εκατομμυριοστό του γραμμαρίου), οι ερευνητές δηλώνουν οτι ανησυχούν
για πιθανές επιπτώσεις ενός αυξανόμενου όγκου μικροπλαστικών στο
περιβάλλον.
Για τους τοξικολόγους, «η δόση κάνει το δηλητήριο» ,σχολίασε σε δελτίο
Τύπου ο Μάθιου Κάμπεν τού Πανεπιστημίου τού Νιου Μέξικο, επικεφαλής
της μελέτης.
«Αν η δόση συνεχίζει να ανεβαίνει, αρχίζουμε να ανησυχούμε. Αν
βλέπουμε επιδράσεις στον πλακούντα, τότε όλα τα θηλαστικά του πλανήτη
μπορεί να επηρεαστούν» επισήμανε.
Τα μικροπλαστικά «δεν περνούν στον οργανισμό μόνο μέσω της κατάποσης
αλλά και μέσω της αναπνοής» πρόσθεσε ο Μάρκους Γκαρσία του ίδιου
πανεπιστημίου. «Δεν επηρεάζει μόνο τους ανθρώπους αλλά και όλα τα ζώα
μας και όλα τα φυτά. Τα βρίσκουμε παντού».
Σε προηγούμενες μελέτες για την παρουσία μικροπλαστικών στα ανθρώπινα
όργανα, οι ερευνητές συνήθως μετρούσαν τα κομματάκια πλαστικού στο
μικροσκόπιο. Αναπόφευκτα, κάποια διέφευγαν.
Αυτή τη φορά, οι ερευνητές εφάρμοσαν μια πιο αξιόπιστη μέθοδο
ποσοτικής ανάλυσης. Συνέλεξαν δείγματα από τους πλακούντες που είχαν
παραχωρηθεί στην επιστήμη και χρησιμοποίησαν χημικά για να προκαλέσουν
«σαπωνοποίηση», μια αντίδραση που μετατρέπει τα λίπη και τις πρωτεΐνες
σε ένα είδος σαπουνιού.
Στη συνέχεια τα δείγματα τοποθετήθηκαν στη φυγόκεντρο, οπότε τα
μικροπλαστικά συγκεντρώθηκαν στον πάτο του δοκιμαστικού σωλήνα. Στη
συνέχεια το υλικό αυτό μεταφέρθηκε σε ένα μεταλλικό δοχείο που
θερμάνθηκε στους 600 βαθμού Κελσίου.
Κάθε διαφορετικό είδος πλαστικού πυρολύθηκε σε διαφορετική θερμοκρασία
και απελευθέρωσε αέρια που εξετάστηκαν με φασματοσκοπία μάζας για να
ταυτοποιηθεί κάθε πολυμερές.
Μεγαλύτερες ήταν οι ποσότητες πολυαιθυλενίου (PET), το οποίο
χρησιμοποιείται σε πλαστικά μπουκάλια και σακούλες. Αντιστοιχούσε στο
54% του συνόλου των πλαστικών κατά βάρος.
Το πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC) και το νάιλον αντιστοιχούσαν σε ποσοστό
10% των καθένα και το υπόλοιπο σε εννιά διαφορετικά πολυμερή.
Η παρουσία μικροπλαστικών στον πλακούντα, τόνισε ο Κάμπεν, είναι
ιδιαίτερα ανησυχητική, καθώς το όργανο αυτό, το οποίο συνδέει τη
μητέρα με το έμβρυο, έχει μέγιστη ηλικία εννέα μηνών.
«Άλλα όργανα του σώματος συσσωρεύουν μικροπλαστικά για πολύ μεγαλύτερο
χρονικό διάστημα» είπε.
Προειδοποίησε επίσης ότι το φαινόμενο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί
εύκολα λόγω τής ανθεκτικότητας τών πλαστικών στο περιβάλλον:
«Ακόμα και αν σταματούσαμε [τη ρύπανση] σήμερα, το 2050 θα υπάρχουν
τρεις φορές περισσότερα πλαστικά στο περιβάλλον από ό,τι σήμερα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|