Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Στην Αυστραλία...

Ζευγάρι ομοφυλόφιλων έγιναν ξαφνικά... πολύτεκνοι



Μελβούρνη

Ζευγάρι Αυστραλών ομοφυλόφιλων επιθυμούσαν να αποκτήσουν τη δική τους οικογένεια, να έχουν ένα παιδί, όπως δήλωσαν μέχρι πρόσφατα.

Η τύχη, όμως, άλλα τους επιφύλασσε. Με τη μέθοδο της παρένθετης μητρότητας, βρέθηκαν να είναι οι «μπαμπάδες» τεσσάρων μωρών.

Κρατώντας από δυο μωρά ο καθένας στην αγκαλιά του, μετά την πρώτη εντύπωση που τους άφησε κεραυνόπληκτους, δήλωσαν πανευτυχείς και διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να είναι οι καλύτεροι γονείς του κόσμου.

Τα πράγματα, φυσικά, δεν ήταν απλά για τον Τόνι και τον Μπρετ, όταν αποφάσισαν το 2009 να ταξιδέψουν στην Ινδία και να γίνουν γονείς με τη μέθοδο της παρένθετης μητρότητας. Μετά από επανειλημμένες απόπειρες οι οποίες απέτυχαν, οι γιατροί στο Δελχί, πρότειναν την εμφύτευση τεσσάρων ωαρίων (από δωρήτριες) και σπέρμα από τους δύο άντρες, σε δύο γυναίκες οι οποίες θα δέχονταν, αντί πληρωμής, να γίνουν παρένθετες μητέρες.

To αποτέλεσμα, τέσσερα υγιέστατα αγοράκια, ξεπέρασε τις προσδοκίες των γιατρών οι οποίοι είχαν πει ότι οι πιθανότητες να γεννηθούν δίδυμα είναι 10%, ακόμη δε λιγότερες να συμβεί και στις δύο παρένθετες μητέρες.

Η όλη διαδικασία στοίχισε στους δυο μπαμπάδες $ 130.000 περίπου, ενώ οι δύο γυναίκες έλαβαν από $ 6.000 - $ 7.000 έκαστη.

«Δεν μας ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος. Ας σκεφτούν και ας πουν ό,τι θέλουν. Είναι δική τους υπόθεση. Εμάς μας ενδιέφερε να γίνουμε γονείς, να έχουμε τη δική μας οικογένεια, αυτό είναι όλο. Θα προσπαθήσουμε να γίνουμε οι καλύτεροι γονείς του κόσμου» είπε ο Τόνι, ο οποίος πήρε 12μηνη άδεια από τη δουλειά του για να μπορέσει να φροντίσει τα μωρά.

Οι ίδιοι θα πουν ότι συγγενείς και φίλοι είναι κυριολεκτικά πανευτυχείς με το γεγονός κι έχουν προθυμοποιηθεί να τους βοηθήσουν.

Στο θέμα ομοφυλόφιλων γονέων είναι γνωστό ότι οι απόψεις της κοινωνίας είναι διχασμένες. Η πλειονότητα υποστηρίζει ότι τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να μεγαλώσουν μέσα σε μια φυσιολογική οικογένεια με μπαμπά και μαμά. Η άλλη πλευρά, που αποτελεί και τη μειονότητα, εκφράζει την άποψη ότι εκείνο που έχει σημασία είναι τα παιδιά να μεγαλώνουν σ' ένα περιβάλλον όπου υπάρχει αγάπη. Αυτό μετράει πάνω απ' όλα.

Υπέρμαχος της πλευράς αυτής είναι και η ψυχολόγος, Σάλι Αν Μακόμακ, ειδική σε θέματα οικογενειών η οποία υποστηρίζει ότι «στην προκειμένη περίπτωση, το θέμα είναι ότι υπάρχουν τέσσερα παιδιά και όχι ότι το ζευγάρι είναι ομοφυλόφιλοι. Για κάθε ζευγάρι -τέσσερα νεογέννητα- αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση. Αυτοί οι άνθρωποι επιθυμούσαν διακαώς να γίνουν γονείς, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι άλλοι που έχουν παιδιά δεν αισθάνονται το ίδιο».

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία