|
| | | |
Η ef αγαπάει το βιβλίο
-------------------------------
Εκτός από την κρίση υπάρχει και...το μυθιστόρημα
Αθήνα
Εκτός από την κρίση υπάρχει και το μυθιστόρημα, λένε οι εκδόσεις Ψυχογιός, ρίχνοντας στην αγορά, μέχρι το τέλος του χρόνου, ένα μυθιστόρημα-ελληνικό και ξένο- κάθε δεκαπενθήμερο.
Ξεκίνησαν ήδη με τα δύο πρώτα του είδους που έχουν φιλοσοφικές και ψυχολογικές διαστάσεις. Είναι η "Έρευνα" του Φιλίπ Κλωντέλ και "Ο Γείτονας" της Τατιάνας Ντε Ροντέ .
Η "Έρευνα": Ένας ερευνητής καλείται να εξιχνιάσει τις 23 αυτοκτονίες που έχουν γίνει σε μία επιχείρηση. Στο ξενοδοχείο του έρχεται αντιμέτωπος με αμέριμνους τουρίστες, αλλά και άτομα σε απελπισία. Ανύποπτός για αυτό που θα συμβεί, μπαίνει στις φρουρούμενες εγκαταστάσεις, όπου τον υποδέχεται ο επικεφαλής αστυνομικός. Από την πρώτη στιγμή νοιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κανείς από τους ιθύνοντες δεν τον περιμένει στον τόπο του εγκλήματος. Οι δευτεραγωνιστές τον εμποδίζουν στην έρευνα. Του απαντούν άλλα αντί άλλων. Του βάζουν προσκόμματα να φάει, να ησυχάσει, να κοιμηθεί. Καθώς προχωράει η έρευνα κάνει μαύρες σκέψεις. Μήπως , στο τέλος, θα είναι εκείνος το 24ο θύμα; Το βιβλίο λειτουργεί και αλληγορικά: Μήπως η ανακάλυψη της αλήθειας, όχι μόνο ενέχει εμπόδια, αλλά και δείχνει την αδυναμία μας να κατανοήσουμε τα δράματα του κόσμου που φτιάξαμε και που απειλεί να μας καταστρέψει; Ο συγγραφέας με την αφηγηματική του δύναμη, οδηγεί στα όρια του παραλόγου για να σκιαγραφήσει την μοντέρνα κοινωνία υπαρξιακής αποξένωσης.
Ο Φιλίπ Κλωντέλ γεννήθηκε το 1962. Σπούδασε γαλλική λογοτεχνία και εργάσθηκε ως καθηγητής σε λύκεια και εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο Νανσί 2. Έχει πάρει πολλά βραβεία και διακρίσεις . Το βιβλίο του "Γκρίζες ψυχές" ψηφίστηκε ως το καλύτερο της χρονιάς του 2003 από το έντυπο "Lire".
"Ο Γείτονας": Με ένα σύζυγο που συχνά λείπει σε επαγγελματική ταξίδια μια γυναίκα ζει τη βαρετή οικογενειακή καθημερινότητα . Η ζωή της χωρίς εξάρσεις , αλλά και χωρίς υφέσεις. Ως που μετακομίζει στο καινούργιο όμορφο διαμέρισμά της και η ζωή της-δηλαδή οι νύχτες της - αναστατώνονται. Ο άγνωστος του επάνω ορόφου, τον οποίο δεν έχει συναντήσει ποτέ στην πολυκατοικία βάζει δυνατά μουσική. Εκείνη νοιώθει ότι της έχει κηρύξει πόλεμο. Υποπτεύεται ότι την παρακολουθεί. Υπάρχουν βράδια που μένει άυπνη, καθισμένη σε μια πολυθρόνα, υποχρεωμένη να ακούει Rolling Stones. Από την οργή οδηγείται στην πνευματική διαύγειακαι από εκεί... στην ελευθερία...Η συγγραφέας του "Γείτονα" Τατιάνα Ντε Ρονέ γεννήθηκε το 1961 στα προάστια του Παρισιού. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο East Anglia. Εργάστηκε ως ακόλουθος τύπου σε οίκο δημοπρασιών και συντάκτρια στα περιοδικά Vanity Fair και Elle. Έχει εκδώσει 10 μυθιστορήματα που πούλησαν συνολικά 3 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Τα μυθιστορήματα που κυκλοφορούν η θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι:
Αμπελώνες χωρίς ορίζοντα, Ευτυχίας Καλλιγεράκη.
Παγωμένες σκιές, Ρούτα Σέπετις.
Το εκκρεμές του Φουκώ, Ουμπέρτο Έκο.
Μπαουντολίνο, Ουμπέρτο Έκο.
Ο χορός της νύφης, Τηλέμαχου Κώτσια.
Ο παπαγάλος και ο Ολιβιές στην Αμερική, Πίτερ Κάρει.
Οι καιροί της μνήμης, Θοδωρή Παπαθεοδώρου.
Η αρένα των αιώνων, Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι.
Ένας παράδεισος τα μάτια σου, Θάνου Κονδύλη.
Τώρα, Γιώργου Μανιώτη.
Υπέροχες γυναίκες, Έλσης Τσουκαράκη.
Χάρτινες ζωές, Πέρσας Κουμούτση .
Το καρφί, Άννας- Μαρίας Σκάρφο.
Στη θάλασσα κολυμπάνε κροκόδειλοι, Φάμπιο Τζέντα.
Οι κόρες της αυγής, Πένυς Παπαδάκη.
Σβησμένα φεγγάρια, Γιώτας Φώτου.
Ο λύκος της μοναξιάς, Χρυσηίδα Δημουλίδου.
Παιχνίδια του μυαλού, Άλις Λαπλάντ.
Ο τυφλός δολοφόνος , Μάργκαρετ Ατγουντ.
Οι γυναίκες του λαθροθήρα, Κλοντ Πιζαντ-Ρενό.
Τα ρόδα της σιωπής, Πασχαλίας Τραυλού.
Έρωτας στην ομίχλη, Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|