Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αμερικανοί πυραυλικοί επιστήμονες μελετούν τα αρχαία ελληνικά κεραμικά για να πάρουν ιδέες ! 



Λος Αντζελες

Επιστήμονες από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ, οι οποίοι σχεδιάζουν πυραύλους και διαστημόπλοια, μελετούν τα αττικά κεραμικά, καθώς πιστεύουν ότι θα πάρουν ιδέες για να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τις θερμικές «ασπίδες» των διαστημικών σκαφών τους, όταν αυτά επανέρχονται, μετά τα ταξίδια τους, στη γήινη ατμόσφαιρα.


Οι ερευνητές του Ινστιτούτου και του Μουσείου Γκετί, του Εργαστηρίου Εθνικού Επιταχυντή του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ στο Στάνφορντ (SLAC) και της αεροδιαστημικής εταιρείας Aerospace Corporation, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», έχουν βαλθεί να αναλύουν δείγματα αρχαιοελληνικής κεραμικής ηλικίας 2.500 ετών με την χρήση ακτινών-Χ, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα την μοριακή δομή αυτών των κεραμικών.

Τα κεραμικά πλακίδια στο εξωτερικό των διαστημικών σκαφών και πυραύλων που λειτουργούν ως θερμικές ασπίδες, υφίστανται τρομακτικές αποκλίσεις θερμοκρασίας, καθώς από τους μείον 120 βαθμούς του διαστημικού κενού πρέπει να αντέξουν τους 1.650 βαθμούς Κελσίου που αναπτύσσονται λόγω τριβής κατά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Μια τόσο υψηλή θερμοκρασία είναι ικανή να λιώσει ακόμα και μέταλλα, αλλά η πυριτία (διοξείδιο του πυριτίου), από την οποία αποτελούνται κυρίως οι «ασπίδες», εμποδίζει την εξάπλωση της μεγάλης θερμότητας.

Οι αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι, ομοίως, τα αρχαιοελληνικά κεραμικά όχι μόνο αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά επιπλέον παραμένουν σταθερά από χημική άποψη. Όπως δήλωσαν οι ερευνητές Μαρκ Ζουρμπούχεν και Κάρεν Τρένταλμαν, η ανάλυση των ιδιοτήτων των αττικών αγγείων βοηθά στην καλύτερη κατανόηση των σύγχρονων διαστημικών κεραμικών.

Όπως είπε η Τρένταλμαν, μπορεί αυτά τα αγγεία να χρονολογούνται από τον 5ο ή τον 6ο αιώνα π.Χ., όμως παραμένουν χρήσιμα ακόμα και σήμερα. «Κάτι δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκο για να είναι εξελιγμένο. Αν μπορούμε να καταλάβουμε την τεχνολογία με την οποία έχουν κατασκευαστεί αυτά τα έργα τέχνης, τότε θα είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση σε μια εντυπωσιακά ευρεία γκάμα πρακτικών εφαρμογών», όπως είπε.

Η συνεργασία των ερευνητών, πέρα από την τεχνολογική διάστασή της, έχει και άλλες στοχεύσεις, όπως τη βελτίωση των μεθόδων συντήρησης των αρχαίων αγγείων, την -από κοινωνιολογική άποψη- κατανόηση του ρόλου και της εξέλιξης των κεραμικών εργαστηρίων στην αρχαία Ελλάδα, των χρησιμοποιούμενων τεχνικών από τους τεχνίτες κ.α.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία