Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρεις μήνες δράσης και προσφοράς

Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης 



Θεσσαλονίκη

  Το έργο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, που συμπλήρωσε τρεις
μήνες λειτουργίας στη Θεσσαλονίκη παρέχοντας δωρεάν υπηρεσίες σε
ανασφάλιστους πολίτες Έλληνες και αλλοδαπούς και οι στόχοι του για το
επόμενο διάστημα παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση - συζήτηση στον
κινηματογράφο «Αλέξανδρο».

Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης δημιουργήθηκε από μέλη της
Πρωτοβουλίας Υγειονομικών, τα οποία στάθηκαν πριν από αρκετούς μήνες
στο πλευρό των 50 μεταναστών απεργών πείνας, που είχαν φθάσει από την
Κρήτη και φιλοξενήθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στεγάζεται σε κτίριο που
παραχωρήθηκε από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (στην οδό Αισώπου 24,
στο Βαρδάρη) και προσφέρει υπηρεσίες υγείας σε άνεργους και αδύναμους
οικονομικά και κοινωνικά πολίτες χάρη στη διάθεση προσφοράς δεκάδων
γιατρών και στη βοήθεια του κόσμου που συνεισφέρει παρέχοντας χρήματα
ή φάρμακα.

«Ξεκινήσαμε την προσπάθεια μόνοι μας, έχοντας μόνο τη συμπαράσταση
της κοινωνίας, καθώς απευθυνθήκαμε σε διάφορους φορείς, αλλά δεν
βρήκαμε ανταπόκριση», ανέφερε ο Θανάσης Κομνής, συντονιστής της
εθελοντικής ομάδας και προσωρινός ταμίας του Ιατρείου.

Στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης λειτουργούν δωρεάν για
ανασφάλιστους Έλληνες κι αλλοδαπούς, τακτικό ιατρείο γενικής ιατρικής,
νευρολογικό, παιδιατρικό, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, οδοντιατρείο και
φαρμακείο. Επίσης έχει δημιουργηθεί δίκτυο εξωτερικών συνεργατών του
Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, που δέχονται για εξέταση τους
ανασφάλιστους ασθενείς στα ιατρεία τους.

«Όταν ξεκίνησε η λειτουργία του Ιατρείου οι επισκέπτες του ήταν
κυρίως οικονομικοί μετανάστες, αλλά πλέον μας επισκέπτεται ο μέσος
Έλληνας, γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα έξοδα για θεραπεία
ή ιατρικές εξετάσεις» τόνισε.

Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης δεν φιλοδοξεί να αντικαταστήσει
τη δημόσια υγεία, γιατί δεν έχει αυτή τη δυνατότητα, είναι όμως μία
κραυγή καταγγελίας για το γεγονός ότι πετιούνται έξω από το ΕΣΥ
συμπολίτες μας. Επιπλέον δεν είναι μη κυβερνητική οργάνωση ούτε
φιλανθρωπική οργάνωση, δεν βλέπουμε την αλληλεγγύη ως φιλανθρωπία.
Θέλουμε να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι πρέπει να διεκδικήσει το
δικαίωμα στη δημόσια υγεία" πρόσθεσε.

Το κόστος για την κάλυψη των εξόδων του Κοινωνικού Ιατρείου
Αλληλεγγύης ανέρχεται στα 3.000 ευρώ το μήνα. Το ποσό συγκεντρώνεται
από χρηματικές προσφορές πολιτών.

«Πρόσφατα μάθαμε ότι ο δήμος Θεσσαλονίκης θα προσφέρει το ποσό των
10.000 ευρώ», ανέφερε ο κ. Κομνής και πρόσθεσε: «Απευθυνόμαστε σε
φορείς, εργατικά σωματεία, συλλογικότητες και σε πολίτες να στηρίξουν
το έργο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης. Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα
μπορέσουμε να συνεχίσουμε».

Ανάλογες πρωτοβουλίες έχουν αναπτυχθεί και σε άλλες πόλεις, όπως
τα Τρίκαλα και το Ρέθυμνο και οι εκπρόσωποι των αντίστοιχων κοινωνικών
ιατρείων είναι σε επαφή και επικοινωνία με την ομάδα του Κοινωνικού
Ιατρείου Θεσσαλονίκης για την παροχή βοήθειας και την ανταλλαγή
εμπειριών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία