Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το ίδιο και το...ύψος τής γυναίκας

Η παχυσαρκία συνδέεται (και) με τον καρκίνο τών ωοθηκών



Οξφόρδη (Μ.Βρετανία)

 Οι ψηλότερες γυναίκες, καθώς κι αυτές με μεγαλύτερο βάρος, έχουν
ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο των ωοθηκών, σύμφωνα
με μία νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, μ' επικεφαλής την καθηγήτρια Βάλερι Μπέραλ της
Μονάδας Επιδημιολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που δημοσίευσαν
τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό "PLoS Medicine", σύμφωνα με το
BBC, μελέτησαν και επαναξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) όλα τα δημοσιευμένα
επιστημονικά δεδομένα σχετικά με το θέμα. Συγκεκριμένα, ανέλυσαν 47
επιδημιολογικές έρευνες σε 14 χώρες, που συνολικά αφορούσαν περίπου
25.000 με καρκίνο των ωοθηκών και 81.000 γυναικών χωρίς αυτή την
πάθηση.

«Συνδυάζοντας όλα τα διεθνή δεδομένα, κατέστη φανερό ότι το ύψος
αποτελεί παράγοντα κινδύνου», δήλωσε η Μπέρναλ, η οποία πρόσθεσε ότι
επίσης διαφαίνεται να υπάρχει σαφής σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και
στον καρκίνο των ωοθηκών. «Ο καρκίνος των ωοθηκών πρέπει σίγουρα να
τοποθετηθεί στον κατάλογο (σ.σ. των καρκίνων που συνδέονται με το
πάχος)», όπως είπε.

Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι για κάθε πέντε εκατοστά ύψους
παραπάνω, αυξάνεται ελαφρώς ο κίνδυνος του καρκίνου. Το ίδιο συμβαίνει
και με την αύξηση του δείκτη σωματικής μάζας (προκύπτει από το βάρος
δια του τετραγώνου του ύψους), ιδίως για τις γυναίκες που δεν έχουν
κάνει ποτέ ορμονική θεραπεία εμμηνόπαυσης.

Πάντως ο δρ. Πολ Φάροου από το τμήμα επιδημιολογίας καρκίνου του
πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, επισήμανε ότι η αύξηση του κινδύνου είναι
αξιοσημείωτη μεν σε σχετικούς όρους, αλλά μικρή σε απόλυτους. Για
παράδειγμα, ανάμεσα σε δύο γυναίκες που έχουν διαφορά ύψους γύρω στα
14 εκατοστά, η αύξηση του κινδύνου για καρκίνο των ωοθηκών είναι 23%
για την πιο ψηλή. Όμως η διαφορά του απόλυτου κινδύνου είναι πολύ
μικρότερη, καθώς η πιο κοντή έχει πιθανότητες περίπου 16 στις 1.000 να
πάθει καρκίνο των ωοθηκών, ενώ η πιο ψηλή 20 πιθανότητες στις 1.000.
Μία ανάλογη διαφορά κινδύνου υπάρχει ανάμεσα σε δύο γυναίκες με δείκτη
σωματικής μάζας 20 και 30 αντίστοιχα.

Η σχέση του ύψους και του βάρους με τον καρκίνο των ωοθηκών
παραμένει ως ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου, ακόμα και αφού
συνυπολογισθούν οι άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία της
γυναίκας, η ηλικία εμφάνισης της πρώτης περιόδου, το οικογενειακό
ιστορικό γυναικολογικού καρκίνου (των ωοθηκών ή των μαστού), η χρήση
αντισυλληπτικών χαπιών, η κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα κ.α.

Το μέσο ύψος και βάρος των γυναικών στις ανεπτυγμένες χώρες έχει
σταθερά αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με τους ερευνητές,
οι οποίοι πάντως επισήμαναν ότι η ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στο ύψος-βάρος
και τον καρκίνο δεν σημαίνει ότι το να είναι μία γυναίκα ψηλότερη ή
βαρύτερη, αυτό προκαλεί καρκίνο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία