Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αρχαίες λιχουδιές... κόντρα στην κρίση



Αθήνα

Αρχαίες λιχουδιές ... κόντρα στην κρίση προτείνει ο συγγραφέας Κώστας
Μπούρας με το βιβλίο του <<Αρχαίο Φαγοπότι>>, που κυκλοφόρησε από τις
εκδόσεις Αρμονία. Συνταγές απλές και συνδυαστικές που απολάμβαναν οι
αρχαίοι ημών πρόγονοι ακόμη και στα δύσκολα χρόνια του Πελοποννησιακού
Πολέμου ! Ειδικά τότε- λέει ο συγγραφέας- οι Αθηναίοι έτρωγαν, έπιναν
και διασκέδαζαν με τη ψυχή τους, φιλοσοφώντας τη ματαιότητα των
εγκοσμίων. Έτσι η ζωή τους γινόταν τέχνη και το σώμα τους <<ναός
απόλαυσης>>, χωρίς ενοχές και υποκρισίες, με την απαραίτητη όμως αιδώ,
την οποία επέβαλε η κοσμιότητα και οι νόμοι του κράτους.

Το βιβλίο βασίζεται σε σωζόμενα αρχαία κείμενα και με χιουμοριστικό
ύφος διαφωτίζει για την προετοιμασία ενός τυπικού συμποσίου, την
προμήθεια των υλικών, τα μαγειρικά σκεύη, την υποδοχή των καλεσμένων,
τις φάσεις της εκδήλωσης, τα μυστικά μιας καλής κρασοκατάνυξης, τα
επιδόρπια, την αποχώρηση των καλεσμένων (και των... ακάλεστων ).

Σύμφωνα με τα επικρατούντα τότε σλόγκαν, <<η μαγειρική τέχνη ήταν
επάγγελμα για ελεύθερους ανθρώπους και όχι για δούλους>>.

Όπως και σήμερα ,έτσι και τότε, υπήρχαν μάγειροι -σταρ, ο οποίοι
μάλιστα είχαν πετύχει να περάσει νόμος για τα πνευματικά δικαιώματά
τους στις ευφάνταστες συνταγές τους, τις οποίες μπορούσαν να
αντιγράψουν άλλοι συνάδελφοί τους μόνο αφού περνούσε ένας χρόνος και
επί πληρωμή.

Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, κυκλοφορούσαν τσελεμεντέδες με ... μπέστ
σέλερ βιβλία της εταίρας Φιλαινίδας, η <<Γαστρονομία>> του Αρχέστρατου
και το <<Οψαρτυτικές γλώσσες>> του Βυζαντίου, όπου προτείνει το <<μύμα>> ,
ένα παρασκεύασμα από κρέατα και αρτύματα: Έκοβαν το τρυφερό κρέας σε
μικρά κομμάτια, πρόσθεταν ξίδι, τυρί ψημένο, κύμινο, καθαρισμένο
κρεμμύδι ψητό, παπαρούνα, σταφίδα, μέλι και κόκκους ξινής ροδιάς. Και
καλή όρεξη!

Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, ένας μάγειρας του ... αρχαίου λάϊφ στάϊλ
έφτιαχνε επιδεικτικά υπερπολυτελή εδέσματα σε πολυεπίπεδες κατασκευές
. Ο Αθήναιος αναφέρεται σε έναν μάγειρα που διαφήμιζε τα δημιουργήματά
του λέγοντας ότι έχει αναστήσει ετοιμοθάνατους όταν τους πλησιάσει με
τα μυρωδικά του μαγειρέματα...

Οι αρχαίοι έτρωγαν τα φαγητά τους πολύ αλμυρά, ίσως αυτό ήταν ένας από
τους λόγους του χαμηλού μέσου όρου ζωής.

Οι πρόγονοί μας ήταν ψαροφάγοι. Ο φτωχός λαός την έβγαζε με τα φθηνά
μαριδάκια, αλλά οι πλούσιοι προμηθευόταν από την ψαραγορά πανάκριβους
ιχθύες προκαλώντας τον φθόνο, σε τέτοιο σημείο που υπήρχε ένας άγραφος
νόμος στην Κόρινθο ο οποίος έδινε το δικαίωμα σε ένα πολίτη να ζητήσει
δημοσίως εξηγήσεις για το... Πόθεν Έσχες του αγοραστή.

Στα κρέατα που κατανάλωναν οι αρχαίοι συγκαταλέγονταν τα λιπόσαρκα
πτηνά, τα κοκόρια, τα περιστέρια και οι φασιανοί.

Μια άλλη αγαπημένη τροφή ήταν το μέλι, που το έβαζαν παντού: στα ψητά,
στις πίτες ακόμη και ... στη σκορδαλιά.

Στα βασιλικά γεύματα <<έτρωγαν με χρυσά κουτάλια>>. Ο Όμηρος στην
Οδύσσεια αναφέρει μαγειρικά σκεύη από χρυσάφι, ήλεκτρο, ασήμι και
ελεφαντόδοντο . Οι φτωχοί χρησιμοποιούσαν ως κουτάλια- που λεγόταν
μύστροι- την κοίλη κόρα του ψωμιού, αφού αφαιρούσαν τη ψίχα.

Ο Μεσσήνιος Δικαίαρχος , μαθητής του Αριστοτέλη, στο έργο <<Περί
Αλκαίου>> αναφέρει ότι οι αρχαίοι έπιναν το κρασί με μικρά ποτήρια και
νερωμένο. Τα μεγάλα κρασοπότηρα, που λεγόταν <<ρυτά>>, προοριζόταν μόνο
για ήρωες.

Στο πρώτο μέρος ενός συμποσίου οι καλεσμένοι καθόταν σε ορθογώνια
ξύλινα τραπέζια και στο δεύτερο ξάπλωναν στα ανάκλιντρα οπότε
ακολουθούσε το ψυχαγωγικό μέρος με χορευτές, χορεύτριες, μίμους και
εταίρες.

Ο Αθήναιος λέει ότι πρέπει κανείς να πίνει με μέτρο, αλλά ο γιατρός
Μνησίθεος , του 4ου αιώνα, ισχυριζόταν ότι ο <<κωθωνισμός>>, δηλαδή το
πολύ ποτό μέχρι να γίνεις τύφλα, ήταν χρήσιμο από καιρού εις καιρόν...
Αντίθετα ο Εύβουλος βάζει όριο τα τρία ποτήρια γιατί ...το τέταρτο
φέρνει την ύβρη, το πέμπτο την οχλαγωγία, το έκτο την κοροϊδία, το
έβδομο τους τραυματισμούς, το όγδοο το δικαστικό κλητήρα, το ένατο την
οργή και το δέκατο τη <<μανία>>...

ΣΣ Αυτό είναι το 25ο βιβλίο του συγγραφέα. Ο Κώστας Μπούρας ασκεί το
επάγγελμα του μηχανολόγου μηχανικού. Απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών
Σπουδών Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Παρίσι 3 και
Σορβόνης . Κριτικός λογοτεχνίας στην Ελευθεροτυπία και μεταφραστής
αρχαίων ελληνικών κειμένων.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία