 |
|
|  |  |  | 
Δωρεάν διακοπές, με προσφορά εθελοντικής εργασίας, μέσω της μη κυβερνητικής οργάνωσης ELIX
Αθήνα
Τι θα απαντούσατε στην πρόταση για δωρεάν καλοκαιρινές διακοπές, σε
συνδυασμό με την προσφορά εθελοντικής εργασίας για λίγες ώρες; Κι όταν
λέμε διακοπές, εννοούμε γνωριμία με την Ινδία, τους παγετώνες της
Ισλανδίας, τα τουρκικά παράλια ή ακόμα και τη Ρωσία και την Κένυα.
Η πρόταση διατυπώνεται από τη μη κυβερνητική οργάνωση ELIX, που
αποτελεί έναν από τους βασικούς φορείς διαχείρισης εθελοντικών
προγραμμάτων στο εξωτερικό, τα οποία συνδυάζονται με τις διακοπές. Το
κόστος συμμετοχής ανέρχεται μόλις στα 100 ευρώ και καλύπτει τη
διαμονή, την πλήρη σίτιση και την 24ωρη υποστήριξη απο εκπαιδευμένους
ομαδάρχες.
Η Ελισάβετ Κοροβέση, έλαβε μέρος στο πρόγραμμα διακοπών και
εθελοντικής εργασίας και περιγράφει την εμπειρία της : «Μέσω αυτού του
προγράμματος, περνάς
ευχάριστα και δημιουργικά τον χρόνο σου, προσφέρεις κοινωνικό έργο,
συνάπτεις σχέσεις με άτομα από άλλες χώρες, που σε προσκαλούν μετά στη
χώρα καταγωγής τους... το προτείνω ανεπιφύλακτα, όχι μόνο στους νέους,
αλλά και σε ανθρώπους όλων των ηλικιών».
Η δικηγόρος Ελένη Παφίλη αξιοποίησε την περσινή άδεια της,
συμβάλλοντας στον καθαρισμό της λίμνης στον υδροβιότοπο του Τέμεριν
της Σερβίας και συστήνει ανεπιφύλακτα αυτό τον εναλλακτικό τρόπο
διακοπών. «Περάσαμε πολύ όμορφα, η τοπική κοινωνία μάς υποδέχτηκε με
χαρά και ήταν μια πραγματικά πολύ ωραία εμπειρία», δηλώνει.
Διακοπές, εθελοντική εργασία, εκδρομές, περιηγήσεις, γνωριμία με
ανθρώπους και κουλτούρες από όλον τον κόσμο συνδυάζονται αρμονικά στα
προγράμματα που προσφέρει η ELIX. Για περισσότερες πληροφορίες και
αιτήσεις συμμετοχής επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.elix.org.gr.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
