|
| | | |
Η πρώτη κρατική σκηνή συμμετέχει και σε μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού
Αριστοφάνης, Μολιέρος και Σέξπιρ το καλοκαίρι στο Εθνικό θέατρο
Αθήνα
<<Η κωμωδία ως παγκόσμια γλώσσα που <<κόκαλα δεν έχει και κόκαλα
τσακίζει>> θα κυριαρχήσει στην καλοκαιρινή περιοδεία του Εθνικού
Θεάτρου>>, σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Γιάννη Χουβαρδά.
Με τρεις από τους σημαντικότερους -και ίσως τους κορυφαίους-
συγγραφείς κωμωδιών όλων των εποχών, το Εθνικό καλεί το κοινό να
συναντηθεί με το χιούμορ, το πνεύμα αλλά και τον ουσιαστικό
προβληματισμό τους.
<<Γιατί όσο κοινό όχημα και για τους τρεις είναι το γέλιο, η σάτιρα, η
ψυχαγωγία, άλλο τόσο είναι η βαθιά περίσκεψη για τον άνθρωπο και η
κατανόηση της φθαρτής του μοίρας>>, είπε ο Γιάννης Χουβαρδάς σε
συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της
πρώτης κρατικής σκηνής.
Με άξονα το στίχο του Ιωάννη Πολέμη <<Τι είναι η πατρίδα μας>> η πρώτη
κρατική σκηνή, επιλέγει τρεις σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς - τον
Αριστοφάνη, τον Μολιέρο και τον Σέξπιρ - και τρία έργα που ασχολούνται
με το δικό του τρόπο το καθένα με την ελληνικότητα, διοργανώνει και
συμμετέχει σε δράσεις στο εξωτερικό και συναντά εκτός των τειχών του
το κοινό από την Επίδαυρο σε όλη την Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Με τις <<Νεφέλες>> του Αριστοφάνη κάνει πρεμιέρα το Εθνικό στο Αρχαίο
Θέατρο Επιδαύρου στις 13 και 14 Ιουλίου, ενώ στη συνέχεια η παράσταση
σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Νίκου Μαστοράκη και
μετάφραση Κ.Χ. Μύρη θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα.
<<Πρόκειται για ένα κομβικό έργο της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας
που εγκαινιάζει πολύ νωρίς το διάλογο για το τι είναι ο Σωκράτης. Ο
Αριστοφάνης στο πρόσωπο του Σωκράτη σατιρίζει τις <<προοδευτικές>>
εκπαιδευτικές ιδέες που εισήγαγαν οι σοφιστές στην αρχαία Αθήνα>>, είπε
ο Νίκος Μαστοράκης για να συμπληρώσει πως <<σε μια εποχή κοινωνικών και
ηθικών αναζητήσεων και έντονων ανακατατάξεων που τα όρια των ρευμάτων,
των ιδεών και της προόδου βρίσκονται σε σύγχυση και υπό διαπραγμάτευση
το αριστοφανικό έργο αποδεικνύεται πιο επίκαιρο από ποτέ>>.
Τους δύο βασικούς ρόλους του Στρεψιάδη και του Σωκράτη, στην παράσταση
ερμηνεύουν ο Γιάννης Μπέζος και ο Αλέξανδρος Μυλωνάς.
Με ένα κλασικό αριστούργημα, τον <<Αμφιτρύωνα>> του Μολιέρου- που θα
παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 3 και 4 Αυγούστου (και
στη συνέχεια, για περιορισμένες παραστάσεις, σε περιοδεία)-
επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο ο Λευτέρης Βογιατζής.
Γραμμένη το 1668, η κωμωδία του Μολιέρου παρουσιάζεται για δεύτερη
φορά από το Εθνικό Θέατρο - η πρώτη ήταν το 1948 σε σκηνοθεσία Δημήτρη
Ροντήρη. Ο Γάλλος κωμωδιογράφος θίγει έμμεσα τις ερωτικές περιπέτειες
του Βασιλιά Λουδοβίκου 14ου και σατιρίζει τον αμοραλισμό των ισχυρών
και τη δουλική συμπεριφορά όσων τους περιβάλλουν.
<<Πρόκειται για ένα έργο που σου δίνει την αίσθηση ότι είναι αχρονικό
και συγχρόνως βαθιά ριζωμένο στην εποχή του. Το ανέβασμά του την
Επίδαυρο είναι και μία ευκαιρία να ανακαλυφθεί από το κοινό ξανά>>,
ανέφερε η Χρύσα Προκοπάκη που επιμελείται την μετάφραση. Στην
παράσταση συμμετέχουν οι Αμαλία Μουτούση, Γιώργος Γάλλος, Νίκος
Κουρής, Δημήτρης Ήμελλος, Χρήστος Λούλης, Εύη Σαουλίδου και Στεφανία
Γουλιώτη.
Ακόμη <<Ο Περικλής>>, η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία
Γιάννη Χουβαρδά και μετάφραση Διονύση Καψάλη που ενθουσίασε κοινό και
κριτικούς στο θέατρο Globe στο Λονδίνο, συμμετέχοντας στο διεθνές
φεστιβάλ Globe to Globe για τον Σέξπιρ περιοδεύει για περιορισμένες
παραστάσεις στην Αθήνα και στην περιφέρεια. Οι ημερομηνίες και οι
χώροι θα ανακοινωθούν προσεχώς.
Το Εθνικό στο εξωτερικό
Το Εθνικό Θέατρο ενισχύει και αυτό το καλοκαίρι ενεργά το διάλογο με
την καλλιτεχνική δημιουργία του εξωτερικού: προωθεί συνεργασίες με
ξένα θέατρα και σημαντικούς σύγχρονους καλλιτέχνες, διοργανώνει
περιοδείες και συμμετέχει σε μεγάλα φεστιβάλ.
Ειδικότερα, συμμετέχει στο φεστιβάλ <>
που θα πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο στις 17 Ιουνίου στο Ballhaus
Naunystrasse με τη σκηνική ανάγνωση του ειδικά γραμμένου για το
φεστιβάλ έργου της Λένας Κιτσοπούλου <<Ν - ΕΥΡΩ - ΣΗ>>. Την ίδια μέρα, 6
νέα έργα μικρής διάρκειας γύρω από το θέμα <<Αραβική ’νοιξη/Ευρωπαϊκό
Φθινόπωρο>> θα παρουσιαστούν με τη μορφή σκηνικής ανάγνωσης. Τα έργα
αυτά αναδεικνύουν τις ριζικές και πολιτικές αλλαγές που υφίστανται οι
χώρες τους και δίνουν την ευκαιρία στους δημιουργούς να υψώσουν
ελεύθερα τη φωνή τους.
Ακόμη, το Εθνικό Θέατρο και η Δραματική Σχολή του, σε συνεργασία με
την Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης (UTE) και το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό
Κέντρο Δελφών, διοργανώνει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, τη
Δελφική Ακαδημία Θεάτρου στους Δελφούς, με θέμα <<Πόλεμος και Σκηνή>>.
Τα εργαστήρια θα διευθύνει ο διάσημος Γερμανός σκηνοθέτης Ματίας
Λάνγκχοφ και πλάι στην πρακτική άσκηση θεατρολόγοι και φιλόσοφοι θα
αναπτύξουν τον θεωρητικό στοχασμό.
<<Το Βιτριόλι>> του Γιάννη Μαυριτσάκη, <<Η Αόρατη Όλγα>> του Γιάννη Τσίρου
και η <<Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.>> της Λένας Κιτσοπούλου, τρεις παραγωγές του
Εθνικού Θεάτρου, θα παρουσιαστούν στις 5, 9 και 13 Ιουνίου αντίστοιχα
με τη μορφή αναλογίου στο Theatre de la Ville και η ανάγνωσή τους θα
αναμεταδοθεί από τη γαλλική δημόσια ραδιοφωνία, στο σταθμό France
Culture.
Η παράσταση <> της ομάδας Blitz, παραγωγή του
Εθνικού θεάτρου της σεζόν 2009-2010, θα μετέχει στο Φεστιβάλ Εργοτάξια
της Ευρώπης που διοργανώνει το Theatre de la Ville στο Παρίσι με τη
συνεργασία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. (Η
παράσταση θα δοθεί στις 8 Ιουνίου στην Κεντρική Σκηνή του Theatre de
la Ville).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|