Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα

Αυξάνονται διαχρονικά σε όλο τον κόσμο  οι πρόωρες γεννήσεις 



Λονδίνο

Μία συνεχής αύξηση στις πρόωρες γεννήσεις καταγράφεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως, ενώ το φαινόμενο παρατηρείται και στην Ελλάδα, σύμφωνα με νέα επιστημονικά στοιχεία. Στη χώρα μας η αύξηση των πρόωρων γεννήσεων μεταξύ 1990 και 2010 υπολογίζεται σε 1,9%.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την παιδίατρο και επιδημιολόγο Τζί Λόουν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη -για λογαριασμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας- στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", υπολόγισαν ότι περίπου ένα στα εννέα παιδιά διεθνώς γεννιούνται πρόωρα, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου τους ή κατοπινών προβλημάτων υγείας. Οι πρόωρες γεννήσεις είναι η κυριότερη αιτία πρόωρου θανάτου των νεογέννητων παιδιών και η δεύτερη σημαντικότερη αιτία θανάτου -μετά την πνευμονία- για τα παιδιά κάτω των πέντε ετών, προκαλώντας περίπου 1,1 εκατ., θανάτους κάθε χρόνο.

Συγκεκριμένα, το 2010 υπολογίζεται ότι το 11,1% των παγκοσμίων γεννήσεων (σχεδόν 15 εκατ. μωρά) ήσαν πρόωρες, δηλαδή πραγματοποιήθηκαν πριν την 37η εβδομάδα της κύησης. Αν και η τάση αυτή εμφανίζεται κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, είναι επίσης αισθητή και στις ανεπτυγμένες, όπως στις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές, σε μερικές από τις οποίες έχουν σχεδόν τετραπλασιαστεί οι πρόωρες γεννήσεις κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Οι ερευνητές μελέτησαν στατιστικές από 184 χώρες, από τις οποίες οι 65 διαθέτουν στοιχεία για τις πρόωρες γεννήσεις των τελευταίων 20 ετών. Συνολικά για αυτές τις 65 χώρες το μέσο ποσοστό πρόωρων γεννήσεων ήταν 8,6% στο σύνολο των γεννήσεων το 2010, έναντι 7,5% το 1990, δηλαδή υπήρξε σαφής ποσοστιαία αύξηση.Σε απόλυτους αριθμούς οι πρόωρες γεννήσεις ήσαν 2,2 εκατ. το 2010 έναντι 2 εκατ. το 1990.

Σε αυτό το διάστημα των δύο δεκαετιών (1990-2010), μείωση των πρόωρων γεννήσεων καταγράφηκε μόνο σε τρεις χώρες: Κροατία, Εσθονία και Ισημερινό. Ο αριθμός των πρόωρων γεννήσεων παρέμεινε σταθερός σε 14 χώρες, ενώ στις υπόλοιπες χώρες αυξήθηκε, αν και η αιτία για αυτή την τάση δεν είναι ξεκάθαρη.

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα, κατά την περίοδο 1990-2010 υπήρξε αύξηση των πρόωρων γεννήσεων σε ποσοστό 1,5% έως 2,8%. Η μεγαλύτερη αύξηση (2,8%) συνέβη στην Κύπρο, ενώ στην Ελλάδα η αύξηση ήταν 1,9%, στην Αυστρία 2,3%, στην Ισπανία 2,2%, στην Ιρλανδία 2,1%, στην Πορτογαλία 1,9%, στη Γαλλία 1,6% και στη Βρετανία 1,5%. Στις ΗΠΑ η αύξηση ήταν 0,7%.

Οι επιστήμονες ζητούν να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή σε αυτή τη διαχρονική τάση αύξησης των πρόωρων γεννήσεων, ώστε να ερμηνευθούν τα αίτια της και να περιορισθούν οι οικονομικές και ανθρώπινες συνέπειές της.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία