|
| | | |
Σχεδόν όσους και το κάπνισμα
Η σωματική αδράνεια σκοτώνει κάθε χρόνο περίπου πέντε εκατομμύρια ανθρώπους
Λονδίνο
Η έλλειψη σωματικής άσκησης και δραστηριότητας προκαλεί πλέον τόσα
εκατομμύρια θανάτους στον κόσμο κάθε χρόνο, όσους και το κάπνισμα,
σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων, οι οποίοι κρούουν τον
κώδωνα του κινδύνου. Η έρευνα εκτιμά ότι το ένα τρίτο περίπου των
ενηλίκων διεθνώς δεν ασκούνται όσο χρειάζεται, προτιμώντας τον...καναπέ,
γεγονός που έχει ως συνέπεια 5,3 εκατ. θανάτους ετησίως (περίπου το
10% όλων των θανάτων παγκοσμίως).
Η σωματική δραστηριότητα, σύμφωνα με τους ειδικούς, θεωρείται αναγκαία
για τους μυς, τα οστά, την καρδιά και άλλα ζωικά όργανα, προκειμένου
να λειτουργήσουν σωστά. Όμως σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι τείνουν να
ασκούνται όλο και λιγότερο, καθώς περνάνε ολοένα περισσότερο χρόνο
μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους και στην τηλεόραση ή στο τιμόνι
του αυτοκινήτου τους.
Η έλλειψη άσκησης θεωρείται υπεύθυνη για το 6% των καρδιολογικών
προβλημάτων, το 7% των περιπτώσεων διαβήτη τύπου 2 και το 10%
ορισμένων καρκίνων (μαστού, εντέρου κ.α.). Η μείωση της σωματικής
αδράνειας κατά 10% θα μπορούσε -σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις- να
μειώσει τουλάχιστον κατά μισό εκατομμύριο τους θανάτους κάθε χρόνο.
Οι 33 ερευνητές από διάφορες χώρες, που δημοσίευσαν μία σειρά από
σχετικές μελέτες στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", σύμφωνα
με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, αναφέρουν ότι το πρόβλημα έχει
πια αποκτήσει τέτοιες διαστάσεις, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως
πανδημία και επισημαίνουν ότι το κοινό σε όλες τις χώρες θα πρέπει να
ενημερωθεί σωστά σχετικά με τις σοβαρές συνέπειες για την υγεία του.
Όπως υπολογίζουν οι επιστήμονες, περίπου 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι
άνω των 15 ετών στη Γη ασκούν ανεπαρκώς το σώμα τους. Η κατάσταση
φαίνεται ακόμα πιο σοβαρή μεταξύ των εφήβων ηλικίας 13 - 15 ετών, με
το 80% να κάνει ελλιπή άσκηση. Η αδράνεια αυξάνεται σταδιακά με την
ηλικία, ενώ είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.
Οι επιστήμονες καλούν τις κυβερνήσεις να πάρουν πιο σοβαρά το ζήτημα
και να λάβουν μέτρα, ώστε η σωματική άσκηση να γίνει πιο εύκολη, φθηνή
και ασφαλής για τους πολίτες τους (π.χ. περισσότεροι χώροι περιπάτου,
καλύτεροι και μεγαλύτεροι ποδηλατόδρομοι, πιο σωστή γυμναστική στα
σχολεία κ.α.).
Οι ερευνητές συνιστούν ότι οι ενήλικοι πρέπει να κάνουν τουλάχιστον
150 λεπτά (δυόμιση ώρες) ήπιας άσκησης κάθε εβδομάδα, όπως γρήγορο
περπάτημα, ποδήλατο, κηπουρική κ.α. Η άσκηση θα μπορούσε να
κατανέμεται σε μισή ώρα (30 λεπτά) τη μέρα επί πέντε μέρες την
εβδομάδα, ενώ εναλλακτικά θα μπορούσε να γίνεται πιο έντονη άσκηση
τουλάχιστον 20 λεπτών επί τρεις φορές την εβδομάδα (ή κάποιος
συνδυασμός των δύο παραπάνω).
Αν και οι ερευνητές επεσήμαναν ότι οι συγκρίσεις μεταξύ χωρών είναι
δύσκολες, η μελέτη δείχνει ότι οι άνθρωποι στις ανεπτυγμένες χώρες
είναι αυτοί που κάνουν τις λιγότερες σωματικές δραστηριότητες,. Ένας
από τους ερευνητές, ο Πέντρο Χαλάλ, τόνισε ότι η συγκυρία των
επικείμενων Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου είναι κατάλληλη για να
περάσει το μήνυμα διεθνώς υπέρ της άθλησης και γενικότερα υπέρ κάθε
είδους σωματικής δραστηριότητας. <<Η παγκόσμια πρόκληση είναι σαφής: να
κάνουμε τη σωματική δραστηριότητα προτεραιότητα της δημόσιας υγείας σε
όλο τον κόσμο, ώστε να βελτιώσουμε την υγεία και να μειώσουμε το βάρος
των ασθενειών>>, όπως είπε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|