Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Καμπανάκι για τους γονείς

Η υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης από τα παιδιά, βασικός παράγοντας παχυσαρκίας



Μόντρεαλ

Κάθε πρόσθετη ώρα τηλεόρασης που παρακολουθεί ένα παιδί δύο έως
τεσσάρων ετών μέσα στην εβδομάδα, αυξάνει σιγά-σιγά την περιφέρεια της
μέσης του μέχρι την τετάρτη δημοτικού, ενώ επηρεάζει αρνητικά και την
ικανότητά του στα σπορ, σύμφωνα με μία νέα καναδική επιστημονική
έρευνα, που έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενες, οι οποίες επίσης
έχουν συσχετίσει το καθισιό μπροστά στην τηλεόραση με διάφορα
προβλήματα υγείας.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ και του πανεπιστημιακού
νοσοκομείου παίδων Σεν-Ζυστίν, με επικεφαλής τις δρες Καρολάϊν
Φιτζπάτρικ και Λίντα Παγκάνι, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο
διεθνές ιατρικό περιοδικό "International Journal of Behavioral
Nutrition and Physical Activity", κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η
έκθεση των παιδιών στην τηλεόραση κατά την προσχολική ηλικία αποτελεί
βασικό παράγοντα συσσώρευσης λίπους και αύξησης του πάχους στο
δημοτικό.

Εκτός όμως από τις συνέπειες για το πάχος, υπάρχουν επιπτώσεις στην
μυϊκή ικανότητα και στις αθλητικές επιδόσεις των παιδιών. Για
παράδειγμα, κάθε παραπάνω ώρα παρακολούθησης τηλεόρασης μέσα στην
εβδομάδα από ένα παιδί ηλικίας περίπου 2,5 ετών, σχετίζεται με μια
μείωση κατά περίπου ένα τρίτο του εκατοστού στην απόσταση που μπορεί
να κάνει άλμα εις μήκος ένα παιδί του δημοτικού. Και, σύμφωνα με τους
ερευνητές, όσο πιο δύσκολα τα καταφέρνει ένα παιδί στα σπορ στο
σχολείο, τόσο αυτή η αρνητική προδιάθεση θα τον επηρεάζει στην ενήλικη
ζωή του σε σχέση με τις κάθε είδους σωματικές δραστηριότητες, τι
οποίες θα τείνει συνεχώς να αποφεύγει.

Οι ερευνητές μελέτησαν 1.314 παιδιά ηλικία 2,5 έως 4,5 ετών και πήραν
πληροφορίες από τους γονείς τους για τον χρόνο που περνούσαν μπροστά
στην τηλεόραση: κατά μέσο όρο 8,8 ώρες την εβδομάδα σε ηλικία 2,5 ετών
και 14,8 ώρες σε ηλικία 4,5 ετών, ενώ το 15% των παιδιών
παρακολουθούσαν TV πάνω από 18 ώρες εβδομαδιαίως.

Η έρευνα έδειξε ότι, στην ηλικία των 4,5 ετών, η περιφέρεια της μέσης
των παιδιών αύξανε κατά περίπου μισό χιλιοστό για κάθε πρόσθετη ώρα
που το παιδί περνούσε μπροστά στην τηλεόραση μέσα στην εβδομάδα σε
σχέση με τις ώρες που έβλεπε τηλεόραση στα 2,5 χρόνια του. Έτσι, ένα
παιδί που παρακολουθούσε 18ώρες τηλεόρασης την εβδομάδα στην ηλικία
των 4,5 ετών, έως τα δέκα του χρόνια θα είχε μία μέση μεγαλύτερη κατά
7,6 χιλιοστά εξαιτίας αυτής και μόνο της καθιστικής συνήθειάς του.

«Το συμπέρασμα είναι ότι η παρακολούθηση πολλής τηλεόρασης δεν είναι
καλό πράγμα», δήλωσε η Παγκάνι. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία
Παιδιατρικής, τα παιδιά άνω των δύο ετών δεν πρέπει να παρακολουθούν
περισσότερες από δύο ώρες τηλεόραση την ημέρα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία