Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




΄Ελληνες τής Διασποράς
------------------------------------


Έλληνες της Συρίας, του Λιβάνου και της Λιβύης μιλούν για την κατάσταση στις χώρες όπου ζουν



Θεσσαλονίκη-(Μεταδίδει η Διαμαντένια Ριμπά)

  Με ψυχραιμία παρακολουθούν την εξέλιξη των γεγονότων στη Συρία οι
περίπου 500 Έλληνες ομογενείς, εναποθέτοντας στο Θεό τις ελπίδες τους
για ένα καλύτερο αύριο στη χώρα αυτή της Μέσης Ανατολής, που έχει
καταληφθεί από τη βία.

Μέχρι σήμερα, όλοι οι ομογενείς μας είναι καλά, όπως μας
διαβεβαιώνει η πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Δαμασκού Βιργινία
Στεφάνου. Για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα, όμως, ένα μεγάλο «γιατί»
περιμένει απάντηση.

«Δεν έχουμε ακόμη καταλάβει τι ακριβώς έγινε. Τόσα χρόνια ζούσαμε
καλά, δεν υπήρχαν διακρίσεις μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών»
δηλώνει , από τη Δαμασκό, η κα Στεφάνου.

«Στο συγκρότημα που ζούμε, εδώ και 35 χρόνια, είμαστε σαν
αδέλφια-αλαουίτες, σουνίτες, Αρμένιοι, μουσουλμάνοι- μαζί σε χαρές και
λύπες, στη δουλειά και τα παιδιά μας στα σχολεία. Τώρα επεμβαίνουν οι
ξένοι» τονίζει.

Οι ομογενείς μας, στην πλειοψηφίας τους 3ης και 4ης γενιάς, δεν
κάνουν σκέψεις να φύγουν από τη Συρία, αν κι έχουν διπλή υπηκοότητα.

«Πού να πάμε;» αναρωτιέται η κα Βιργινία και προσθέτει: «Εδώ είναι
ο τόπος μας, εδώ είναι οι δικοί μας. Στην Ελλάδα που την αγαπούμε δεν
έχουμε κανέναν. Πολλοί ομογενείς δεν μιλούν πλέον ελληνικά. Δεν είναι
λίγοι και οι μεικτοί γάμοι. Οι ελάχιστοι που έφυγαν στην αρχή των
γεγονότων είναι κυρίως πρώτης γενιάς, που έχουν συγγενείς στην
πατρίδα».

Με κάθε βομβαρδισμό, η κα Βιργινία και ο σύζυγός της, Παύλος,
αρχίζουν τα τηλεφωνήματα για να μάθουν πώς είναι οι ομογενείς μας στην
πληγείσα περιοχή. Μας εξομολογείται, ακόμη, πως από τότε που έκλεισε η
ελληνική πρεσβεία στη Δαμασκό νιώθουν εγκαταλελειμμένοι, έχουν όμως
κοντά τους το Πατριαρχείο, που τους νοιάζεται. Παρηγοριά βρίσκουν στις
εκκλησιές μας που λειτουργούν ακόμη στη Δαμασκό, όπου ζουν περίπου 300
ομογενείς.

Η Ελληνική Κοινότητα Δαμασκού ιδρύθηκε το 1958 από το Νικόλαο
Στεφάνου, ελληνικό σχολείο, όμως, υπήρχε από το 1919, το οποίο και
λειτουργούσε μέχρι πριν από περίπου δέκα χρόνια. Οι περισσότεροι
ομογενείς μας στη Συρία έλκουν τις ρίζες τους από τη Μικρά Ασία και
την Κωνσταντινούπολη.

Στη Λιβύη η κατάσταση δεν έχει καταλαγιάσει

Η κατάσταση στη Λιβύη παραμένει ασταθής, με τα εξτρεμιστικά
στοιχεία που έχουν εισβάλει στη χώρα να δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας,
δηλώνει από την πλευρά του ο μητροπολίτης Τριπόλεως Λιβύης
Θεοφύλακτος.

«Οι ελάχιστοι ομογενείς που έχουν παραμείνει στην Τρίπολη και τη
Βεγγάζη, ζουν σε αβεβαιότητα, είναι επιφυλακτικοί σε κάθε τους βήμα.
Όσοι έφυγαν δεν έχουν επιστρέψει, καθώς δεν έχουν
επαναδραστηριοποιηθεί οι επιχειρήσεις στις οποίες απασχολούνταν» λέει
ο κ. Θεοφύλακτος.

Ανασφάλεια δημιουργούν και οι συχνές τυφλές εκρήξεις βομβών, αλλά
και οι επιθέσεις έναντι απλών πολιτών. Όπως μας είπε ο μητροπολίτης,
τον περασμένο Μάιο άγνωστοι αποπειράθηκαν να σκοτώσουν τον
αρχιμανδρίτη Ιωακείμ Βασιλάκο, στην Τρίπολη.

«Μας συνιστούν να κυκλοφορούμε χωρίς ράσα. Αναγκαστήκαμε, επίσης,
να περιφρουρήσουμε τους ναούς μας. Στις αρχές Αυγούστου έγινε απόπειρα
κατάληψης του Μητροπολιτικού Ναού, στον οποίο βάλαμε συρματοπλέγματα
και κάγκελα. Θα θυμόσαστε πέρυσι τον Αύγουστο τη λεηλασία που υπέστη ο
ιστορικός ναός του Αγίου Γεωργίου, στην παλιά πόλη της Τρίπολης, που
χρονολογείται από το 1647 και είναι η παλιότερη ορθόδοξη εκκλησία στη
Βόρεια Αφρική. Επίσης, στη Βεγγάζη, πριν από 3-4 μήνες προσπάθησαν να
πυρπολήσουν τον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου» μας λέει ο
μητροπολίτης.

Ο κ. Θεοφύλακτος, ο οποίος για λόγους υγείας βρίσκεται αυτό το
διάστημα στην Αθήνα, λέει πως θα κάνουν τα πάντα για να περιφρουρήσουν
τα όσα με κόπο δημιουργήθηκαν, ευχόμενος το καλύτερο για το λαό της
Λιβύης.

Εκφράζει, όμως, κι ένα παράπονο για το ότι τα ΜΜΕ της Ελλάδας έχουν
ξεχάσει, όπως λέει, τους Έλληνες τις Λιβύης. «Τι κι αν έχουν μείνει
μόλις καμιά δεκαριά άτομα;» αναρωτιέται.

Αισιόδοξοι οι Έλληνες του Λιβάνου

Ψύχραιμα παρακολουθούν την εξέλιξη των γεγονότων οι περίπου 3000
ομογενείς που ζουν σήμερα στη Βηρυτό, σύμφωνα με τον Ταμία της
Ελληνικής Λέσχης Βασίλειο Λαμψό.

«Έχουμε μάθει και σε χειρότερες καταστάσεις, γι' αυτό και δεν
ανησυχούμε» δηλώνει , από την πρωτεύουσα του Λιβάνου, ο κ.
Λαμψός.

«Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βοηθάμε φτωχούς
ομογενείς, που μας χρειάζονται αυτή την ώρα» προσθέτει.

Οι ομογενείς μας, πάντως, αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία το μέλλον.
Το προσεχή Οκτώβριο έχουν προγραμματίσει τα εγκαίνια των νέων
ιδιόκτητων εγκαταστάσεων της Ελληνικής Κοινότητας, στα οποία έχουν
προσκαλέσει και τον υφ. Εξωτερικών, Δημήτρη Κούρκουλα.

«Η κοινότητά μας έχει χρήματα κι έτσι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας
πράγματα. Φέτος, θα φέρουμε εμείς δάσκαλο από την Ελλάδα. Έχουμε κι
ένα χορευτικό και κάθε βδομάδα 30-40 παιδιά κάνουν πρόβες. Έχουμε και
ορθόδοξη εκκλησία, δεν έχουμε όμως ιερέα» μας λέει ο κ. Λαμψός.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία