|
| | | |
Η μέθοδος εφαρμόζεται και στην Ελλάδα
Μεταμόσχευση δερματικών κυττάρων σώζει τους διαβητικούς από τον ακρωτηριασμό
Θεσσαλονίκη -(Κείμενο Αγγέλα Φωτοπούλου)
Η μεταμόσχευση αυτόλογων δερματικών κυττάρων σώζει τους διαβητικούς από τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των άκρων λόγω ελκών που δεν επουλώνονται. Δέκα διαβητικοί γλύτωσαν από τον ακρωτηριασμό των άκρων τους τα τελευταία επτά χρόνια χάρη στη μεταμόσχευση καλλιεργημένων δερματικών κυττάρων στην οποία υποβλήθηκαν στο νοσοκομείο "Λαϊκό".
Οι βασικές αιτίες δημιουργίας έλκους στα πόδια των διαβητικών είναι δύο σοβαρές επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη, η νευροπάθεια και η περιφερική αρτηριοπάθεια. Τα έλκη αυτά αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως μπορεί να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα 3.000 διαβητικοί κάθε χρόνο υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό λόγω ανεπούλωτων ελκών.
"Η θεραπεία δύσκολων ελκών με τη χρήση συσκευής αρνητικής πίεσης και η μεταμόσχευση καλλιεργημένων αυτόλογων δερματικών κυττάρων αποτελούν θεραπευτική λύση σε περιπτώσεις που η συμβατική αντιμετώπιση δεν αποδίδει και που ο ακρωτηριασμός του μέλους είναι ορατός. Το οικονομικό κόστος αυτής της θεραπείας υπερκαλύπτει αυτό του ακρωτηριασμού, τόσο σε ψυχοκοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο" επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής παθολογίας, Νίκος Τεντολούρης. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται μόνο σε δύσκολα περιστατικά ελκών που οφείλονται σε διαβητική νευροπάθεια τα οποία δεν επουλώνονται αλλά, όπως τονίζει ο κ. Τεντολούρης, δεν υπάρχει σωτηρία σε περίπτωση γάγγραινας.
Η μέθοδος εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από την ομάδα του κ.Τεντολούρη, στην Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο νοσοκομείο "Λαϊκό" το 2005, σε έναν 48χρονο οδηγό φορτηγού ο οποίος έπασχε τρία χρόνια από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και παρουσίαζε μικραγγειοπαθητικές επιπλοκές.
Ο ασθενής αυτός, όπως αναφέρει ο κ. Τεντολούρης παραπέμφθηκε στο Ιατρείο Διαβητικού Ποδιού από χειρουργική κλινική, λόγω έλκους στην ραχιαία επιφάνεια του αριστερού ποδιού. Παρά τους χειρουργικούς καθαρισμούς και την αντιμικροβιακή θεραπεία το έλκος επιδεινώθηκε και δύο πλαστικοί χειρουργοί και δύο ορθοπαιδικοί συνέστησαν ακρωτηριασμό. Τελικά όμως το πόδι του ασθενή σώθηκε χάρη την μεταμόσχευση αυτόλογων κυττάρων.
"Μετά από υπερηχογραφικό έλεγχο του αγγειακού δικτύου του ασθενούς και την αποστείρωση του τραύματος με χορήγησης αντιμικροβιακής αγωγής ενδοφλεβίως, ο ασθενής υποβλήθηκε σε χειρουργικό καθαρισμό. Με συσκευή συνεχούς αναρρόφησης υπό αρνητική πίεσης αφαιρέθηκε το πύον από την πληγή. Στο καθαρό πλέον άκρο τοποθετήθηκαν αυτόλογα κύτταρα σε στοιβάδα υαλουρονικού οξέος. Επτά εβδομάδες μετά τη τοποθέτηση των αυτόλογων κυττάρων το πόδι του ασθενούς παρουσίασε εντυπωσιακή βελτίωση και πλήρη επούλωση" εξηγεί ο κ Τεντολούρης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|