|
| | | |
Μπορεί να ευθύνονται για 183.000 θανάτους τον χρόνο παγκοσμίως
Επικίνδυνα τα αναψυκτικά κι άλλα ποτά με ζάχαρη
Χάρβαρντ (ΗΠΑ)
Τα αναψυκτικά, οι χυμοί και τα άλλα ποτά με ζάχαρη μπορεί να σχετίζονται με περίπου 183.000 θανάτους κάθε χρόνο σʼ ολόκληρο τον κόσμο, σχεδόν όσους σκοτώνει το άσθμα παγκοσμίως, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Τα ποτά αυτά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, συμβάλλουν στην αύξηση του πάχους, καθώς επίσης στην αύξηση του κινδύνου για διαβήτη, καρδιοαγγειακές παθήσεις και ορισμένες μορφές καρκίνου.
Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τη δρα Γκιταντζάλι Σινγκ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε επιδημιολογικό συνέδριο του Αμερικανικού Καρδιολογικού Συλλόγου, ανέλυσαν παγκόσμια στοιχεία που καλύπτουν 114 χώρες με το 60% του πληθυσμού της Γης και αφορούν τους θανάτους από διάφορες ασθένειες. Οι επιστήμονες συνέδεσαν τα αναψυκτικά που περιέχουν ζάχαρη, με 133.000 θανάτους από διαβήτη τύπου 2, με 44.000 θανάτους από καρδιαγγειακές παθήσεις και με 6.000 θανάτους από καρκίνο.
Περίπου τέσσερις στους πέντε από τους παραπάνω θανάτους (ποσοστό 78%), λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης αναψυκτικών με ζάχαρη, συμβαίνουν σε χώρες με χαμηλό ή μεσαίο εισόδημα, κυρίως στη Νότια Αμερική και στην Κεντρική/Ανατολική Ευρασία, παρά στις πιο πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες. Στις ΗΠΑ όμως ειδικότερα, οι σχετικοί θάνατοι ετησίως υπολογίστηκαν σε περίπου 25.000.
Η χώρα με τους περισσότερους θανάτους (318 ανά εκατομμύριο ενηλίκων κατοίκων) λόγω των ζαχαρούχων αναψυκτικών είναι το Μεξικό, ενώ η Ιαπωνία εμφανίζεται να έχει τους λιγότερους σχετικούς θανάτους (μόλις δέκα ανά εκατομμύριο κατοίκων).
Άλλοι επιστήμονες επεσήμαναν ότι η νέα έρευνα δεν αποδεικνύει ότι τα αναψυκτικά με ζάχαρη ευθύνονται για τους 183.000 θανάτους, αλλά διαπιστώνει απλώς μια σχέση μεταξύ ποτών και θανάτων. Από την πλευρά της, η Αμερικανική Ένωση Ποτών, σε ανακοίνωσή της, ανέφερε ότι «οι ερευνητές κάνουν ένα πελώριο άλμα, όταν παίρνουν τα στοιχεία για την κατανάλωση ποτών παγκοσμίως και υποθέτουν ότι αυτά τα ποτά αποτελούν την αιτία των θανάτων, οι οποίοι, όπως οι ίδιοι οι ερευνητές αναγνωρίζουν, οφείλονται σε χρόνιες παθήσεις».
Οι αμερικανοί επιστήμονες διευκρίνισαν ότι η μελέτη τους εστίασε στις χρόνιες παθήσεις των ενηλίκων, ενώ μια νέα έρευνά τους στο μέλλον θα αξιολογήσει την αντίστοιχη επίπτωση των αναψυκτικών με ζάχαρη στα παιδιά σερ όλο τον κόσμο.
Από την άλλη, όπως είπε η Σινγκ, «τα ευρήματά μας θα έπρεπε να ωθήσουν τις αρμόδιες Αρχές διεθνώς να υιοθετήσουν αποτελεσματικές πολιτικές για να μειώσουν την κατανάλωση ποτών με ζάχαρη, όπως την επιβολή φορολογίας, τη διενέργεια ενημερωτικών εκστρατειών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την μείωση της πρόσβασης σε αυτά τα ποτά».
Ο Αμερικανικός Καρδιολογικός Σύλλογος συνιστά στους ενηλίκους να μην καταναλώνουν περισσότερες από 450 θερμίδες την εβδομάδα μέσω αναψυκτικών με ζάχαρη, με βάση μια ημερήσια δίαιτα 2.000 θερμίδων.
Μια άλλη πρόσφατη επιστημονική έρευνα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μεγάλη κατανάλωση αλατιού σχετίζεται με περίπου 150.000 πρόωρους θανάτους παγκοσμίως.
Παύλος Δρακόπουλος
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|