 |
|
|  |  |  |  Δραματική η μείωση των μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα
Αθήνα-(Ανταπόκριση Ε.Φουσέκη)
Τον κώδωνα τού κινδύνου, για την πορεία των μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα, κρούουν οι ειδικοί, παρουσιάζοντας ανησυχητικά στοιχεία σχετικά με την πτωτική πορεία των μεταμοσχεύσεων, τις ελλείψεις και την υποστελέχωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσίασε σε συνέντευξη Τύπου, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Ήπατος, Στυλιανός Καραταπάνης, καταγράφεται δραματική μείωση των δοτών οργάνων το πρώτο τρίμηνο του 2013, με μόλις 7 δότες, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2012, που ήταν 16.
«Οι οδυνηρές ελλείψεις, οι οποίες παρατηρούνται στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η μείωση των κλινών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), αλλά και η σημαντική υποστελέχωση των μονάδων, δυναμιτίζουν τη διαδικασία προς ανεύρεση δοτών οργάνων», είπε ο κ. Καραταπάνης.
Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί, είναι τα όσα ανέφερε στο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), Τάσος Χατζής, που δεν κατάφερε να παραβρεθεί στην εκδήλωση. «Επείγοντα και σοβαρά προβλήματα που άπτονται του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, με υποχρεώνουν να αλλάξω το πρόγραμμα της ημέρας. Έτσι, είμαι αναγκασμένος να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες του υπουργείου Υγείας, σε μία προσπάθεια να λύσω το καυτό οικονομικό πρόβλημα του Οργανισμού μας». Η χρηματοδότηση του ΕΟΜ από το υπουργείο Υγείας περιορίστηκε το 2013 σε 100.000 ευρώ, όταν το 2012 χρηματοδοτήθηκε με 500.000 ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Καραταπάνης, το 2012 πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας 47 μεταμοσχεύσεις ήπατος, ενώ άλλες 19 μεταμοσχεύσεις ήπατος σε Έλληνες ασθενείς πραγματοποιήθηκαν σε κέντρα του εξωτερικού. Σημείωσε ότι, οι ανάγκες σε μεταμόσχευση ήπατος στη χώρα μας, υπερβαίνουν κατά πολύ τους ανωτέρω αριθμούς, δεδομένου ότι σημαντικός αριθμός ασθενών δεν καταφέρνει να μεταμοσχευθεί, επειδή καταλήγει, προτού υποβληθεί στη μεταμόσχευση.
Το θέμα της μεταμόσχευσης ήπατος στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα δραματικό, είπε, καθώς έχει παύσει η λειτουργία του Κέντρου Μεταμόσχευσης στην Αθήνα, το οποίο λειτουργούσε στο νοσοκομείο "Λαϊκό", και όλο το φορτίο της μεταμόσχευσης ήπατος στην Ελλάδα έχει αναληφθεί από το μοναδικό Κέντρο που λειτουργεί σήμερα στη χώρα, στο νοσοκομείο τής Θεσσαλονίκης "Ιπποκράτειο".
Για τη σημασία και την αξία του έργου, το οποίο επιτελεί η χειρουργική κλινική του νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης "Ιπποκράτειο" στη
μεταμόσχευση ήπατος, μίλησε ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας
Μεταμοσχεύσεων και Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής Μεταμοσχεύσεων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Βασίλης Παπανικολάου, επισημαίνοντας ότι στην κλινική έχουν πραγματοποιηθεί 440 μεταμοσχεύσεις ήπατος, 18 μεταμοσχεύσεις ήπατος σε παιδιά και 2 συνδυασμένες μεταμοσχεύσεις ήπατος - νεφρού.
Ο κ. Παπανικολάου αναφέρθηκε και στους κινδύνους που κρύβουν κάποια γενόσημα φάρμακα, που λαμβάνουν οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς, λέγοντας πως πρόσφατα δύο ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκαν γενόσημα, παρουσίασαν νεφροτοξικότητα και βρέθηκαν ένα βήμα πριν από την απόρριψη του μοσχεύματος.
«Σήμερα που το Εθνικό Σύστημα Υγείας ασθενεί, είναι εύλογο ότι, η διαχρονικά μικρή σε αποτέλεσμα μεταμοσχευτική διαδικασία της χώρας επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο», σημείωσε η γενική γραμματέας του Σωματείου Ηπατομεταμοσχευμένων Ελλάδος "ΗΠΑΡχω", Χριστίνα Θεοδωρίδου, προσθέτοντας ότι οι πολιτικές των τελευταίων ετών επηρεάζουν αρνητικά δημιουργώντας «αναχώματα», τόσο στην παροχή της αναγκαίας φαρμακευτικής θεραπείας, όσο και της κατάλληλης και εξειδικευμένης ιατρικής περίθαλψης σε ευαίσθητα κοινωνικές ομάδες, όπως οι μεταμοσχευμένοι ήπατος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
