Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διαβάστε αναλυτικά για την συγκεκριμένη μέθοδο θεραπείας

Θεραπεύεται η κατάθλιψη παίζοντας στην...άμμο? Ναι, λένε οι ειδκοί



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αγγέλα Φωτοπούλου)

Διώξτε μακριά από τη ζωή σας το άγχος, την κατάθλιψη και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση παίζοντας με την άμμο. Το παιχνίδι με την άμμο λειτουργεί θεραπευτικά και έχει ευεργετικές επιδράσεις σε άτομα που βρίσκονται αντιμέτωπα με κρίσεις πανικού, με προβλήματα στη δουλειά ή το σχολείο, με μαθησιακές δυσκολίες, ακόμη και με διατροφικές διαταραχές.

Μόνο που δεν πρόκειται για ένα απλό παιχνίδι αλλά για μία θεραπευτική μέθοδο, τη "sandplay therapy" (θεραπεία, παίζοντας με την άμμο), η οποία είναι μία υποκατηγορία της εικαστικής θεραπείας. Τη μέθοδο αυτή χρησιμοποιούν ειδικευμένοι ψυχολόγοι προκειμένου να "αναδυθούν" ιδέες, φόβοι, ελπίδες ή συγκρούσεις που αντιμετωπίζει ο θεραπευόμενος, ώστε να μπορέσει να τις συνειδητοποιήσει και να τις συζητήσει με τον θεραπευτή σε ένα ασφαλές περιβάλλον. H μέθοδος, που ξεκίνησε από την Αμερική και στη συνέχεια επεκτάθηκε στη Σουηδία, εφαρμόζεται πλέον και στη χώρα μας. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 5000 πιστοποιημένοι sandplay θεραπευτές.

"Στη μέθοδο sandplay, ο θεραπευόμενος έχει μπροστά του ένα κουτί με άμμο και ράφια με πολλές μινιατούρες -αρχέτυπα, όπως π.χ. σπιτάκια , ανθρωπάκια, ζωάκια, δεντράκια, κλαδάκια, πέτρες, διαβολάκια, θρησκευτικά σύμβολα κ.λπ. Ο θεραπευόμενος έρχεται για να χαλαρώσει και να χρησιμοποιήσει τις μινιατούρες που θέλει, παίζοντας με την άμμο, χωρίς να σκέφτεται κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί πάλι να μην θέλει να κάνει κάτι και να παίζει με την ίδια την άμμο. Έτσι, αρχίζει να δουλεύει το ασυνείδητο και να κάνει ο θεραπευόμενος πράγματα που βγαίνουν από μέσα του και όλο αυτό να γίνεται σαν ένα όνειρο. Η διαδικασία αυτή γίνεται σιωπηλά, παρουσία του θεραπευτή, ο οποίος παρατηρεί χωρίς σχόλια ή καθοδήγηση" εξηγεί η Ελληνοσουηδέζα ψυχολόγος Μαρία Χρήστου, η οποία είναι εξειδικευμένη στη θεραπεία και τη συμβουλευτική παιδιών, ενηλίκων και οικογενειών, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της εικαστικής θεραπείας και της θεραπείας sandplay.

Η αποτελεσματικότητα της "sandplay therapy", όπως αναφέρει η κ. Χρήστου, έγκειται στο γεγονός ότι παρέχει τόσο στον θεραπευτή όσο και στον θεραπευόμενο κάτι τρισδιάστατο και χειροπιαστό πάνω στο οποίο μπορούν να εργαστούν και οι δύο. Προσφέρει μια «αμεσότητα» η οποία μπορεί να είναι ισχυρότερη από μια προφορική περιγραφή και μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου είναι δύσκολο να κατανοηθεί και να εκφραστεί αυτό το οποίο ταλαιπωρεί τον θεραπευόμενο. Ο θεραπευτής συμμετέχει βοηθώντας τον θεραπευόμενο να χρησιμοποιήσει τη δημιουργία του στο κουτί με την άμμο ώστε να εξερευνήσει τον εσωτερικό του κόσμο και να εργαστεί προς μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στον εαυτό του και τον κόσμο.

Η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για παιδιά και για ενήλικες. "Για τους ενήλικες, η προσωρινή 'παράκαμψη' της γλώσσας που επιτυγχάνεται όταν κάποιος εκφράζεται μέσω του sandplay είναι χρήσιμη γιατί προσφέρει την ευκαιρία να απομακρυνθούμε από τυχόν παγιωμένους τρόπους που έχουμε, να σκεφτόμαστε για τα θέματα που μας απασχολούν και να προσπελάσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο πιο άμεσα" λέει η κ. Χρήστου.

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποτελεσματικότητας της "sandplay therapy" σε ενήλικες, η κ. Χρήστου αναφέρει την περίπτωση μίας 48χρονης που είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, κατάθλιψη και προβλήματα με την οικογένειά της και τα τέσσερα παιδιά της, στα οποία δεν μπορούσε να βάλει όρια.

"Η γυναίκα, παίζοντας με την άμμο, χρησιμοποιούσε πάντα μια μινιατούρα καλόγρια. Ταυτιζόταν με την καλόγρια. Στα έξι χρόνια που έκανε τη θεραπεία η καλόγρια ακολούθησε μια διαδρομή και στο τέλος μεταμορφώθηκε σε Betty Boop. Η καλόγρια, σε αυτή τη διαδρομή της έχει θαφτεί, έχει ανέβει πάνω σε σπίτια, έχει μεταμορφωθεί. Η επιλογή της καλόγριας είχε να κάνει και με τη θρησκεία, αλλά με την αντικατάστασή της με την Betty Boop βλέπουμε το σύνδρομο που ο Φρόυντ ονόμασε "madonna - whore coplex" (διπολικό σύνδρομο μαντόνα-πόρνη). Σιγά - σιγά απελευθερώθηκε από τηΝ καλόγρια που την καταπίεζε και μπόρεσε να δει παραπέρα. Μπόρεσε να βάλει όρια, να ντυθεί διαφορετικά, να φανεί διαφορετικά, να χορέψει, να βγει στον κόσμο, να αρχίσει η ζωή της να παίρνει μια άλλη μορφή και τελικά να γίνει και η ίδια πιο χαρούμενη. Μπόρεσε ακόμη να δεχτεί και την άλλη πλευρά της - γιατί όλοι μας έχουμε δύο πλευρές, την καλή και την κακή, το άσπρο και το μαύρο" λέει η κ. Χρήστου.

Για τα παιδιά, η μέθοδος sandplay φαίνεται ελκυστική,γιατί αποτελεί ένα είδος παιχνιδιού που το παιδί βρίσκει φυσικό. Ταυτόχρονα, όμως, δίνει την ευκαιρία να ξεπεραστεί η δυσκολία που έχει το παιδί στο να κατανοήσει και να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με τα συναισθήματά του ή να εξηγήσει το πώς νιώθει με επαρκή ακρίβεια. Το παιχνίδι με άμμο βοηθά τον θεραπευτή να οδηγήσει το παιδί μέσα από τρόπους έκφρασης που είναι φιλικότεροι και ασκούν λιγότερη πίεση σε σχέση με μια συζήτηση που βασίζεται αποκλειστικά σε ερωτήσεις -απαντήσεις.

"Στην περίπτωση των παιδιών, πολλές φορές το παιχνίδι με την άμμο είναι πιο ζωντανό. Το παιδί μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορεί να εκφράσει με τα λόγια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός παιδιού που μάλωναν οι γονείς του και το ίδιο δεν μπορούσε να το πει. Στο παιχνίδι του με την άμμο, η μάνα και ο πατέρας μεταμορφώνονταν σε ένα λιοντάρι που μάλωνε τον ελέφαντα. Κάποια στιγμή, το παιδάκι πήρε το λιοντάρι και άρχισε να χτυπάει με τόση δύναμη τον ελέφαντα που μάτωσε το χέρι του. Και μετά μού έδειξε το χέρι του λέγοντας: 'να τόσο πολύ πονάω'. Και βγήκε ο θυμός του και μετά από αυτό κάπως ησύχασε" πρόσθεσε η κ Χρήστου.

Στις συνεδρίες "sandplay therapy" επιτρέπονται τα πάντα. Ο θεραπευόμενος μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα τα παιχνίδια - μινιατούρες, να τα χτυπήσει ακόμη και να τα κάψει. Ένα μόνο απαγορεύεται: να πετάξει την άμμο έξω από το κουτί.

"Βλέπω τα παιδιά που έχουν πολύ άγχος να προσπαθούν να πετάξουν την άμμο έξω. Αυτό είναι το μόνο όριο το οποίο βάζω και δεν επιτρέπω να ξεπεραστεί, γιατί έχει να κάνει με την ασφάλεια. Διαφορετικά όλα επιτρέπονται ακόμη και να βάλουν φωτιά" εξηγεί η κ. Χρήστου.

Η Μαρία Χρήστου έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές εικαστικής ψυχοθεραπείας στο Lesley University των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι πιστοποιημένη εικαστική θεραπεύτρια από το Art Therapy Credentials Board των ΗΠΑ και έχει εργαστεί για περισσότερα από δέκα χρόνια ως εικαστική θεραπεύτρια τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη εργάζεται τα τελευταία επτά χρόνια. Είναι αντιπρόεδρος της επιστημονικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας "Ψυχολογία και Τέχνη", όπου παραδίδει μαθήματα sandplay και εικαστικής θεραπείας.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία