Ο Μπομπ Καρ μπορεί να είναι υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας μόνο τους τελευταίους 12 μήνες, υπήρξε όμως πληροφοριοδότης των ΗΠΑ, σε θέματα που αναφέρονταν στα εσωτερικά του Εργατικού Κόμματος, σαράντα και χρόνια πριν.

Μυστικά μέχρι τώρα έγγραφα της πρεσβείας και της προξενικής Αρχής των ΗΠΑ, τα οποία αποκαλύφθηκαν από το Wikileaks, αποκαλύπτουν ότι ο Καρ υπήρξε «πιστός» πληροφοριοδότης Αμερικανών διπλωματών οι οποίοι ζητούσαν πληροφορίες για την κυβέρνηση Γουίτλαμ και το Εργατικό Κόμμα γενικά στα μέσα του 1970.

Aνατέλλων αστήρ στην πολιτική σκηνή της Νέας Νότιας Ουαλίας, την εποχή εκείνη, ο Μπομπ Καρ ήταν μεταξύ των μελών εκείνων του Εργατικού Κόμματος που ασκούσαν έντονη κριτική στον πρωθυπουργό Γκοφ Γουίτλαμ, την εποχή που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αντιμετώπιζε πολιτικής και οικονομικής φύσης προβλήματα μετά τις εκλογές του Μάη 1974.

Έτσι η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Καμπέρα, τον Αύγουστο του 1974 έχει αρκετό υλικό στην κατοχή της, ώστε να συγκροτήσει μία εκτεταμένη και σε βάθος αναφορά σχετικά με «τη διαπεραστική αίσθηση δυσχέρειας και ανησυχίας στη χώρα, όπως η κυβέρνηση Γουίτλαμ κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες, με κινήσεις που χαρακτηρίζονται από προχειρότητα, να ανακόψει τον συνεχώς αυξανόμενο πληθωρισμό».

Συνωμοτικά, μαζί με τον πρόεδρο του Εργατικού Κόμματος της Ν.Ν.Ουαλίας, Τζον Ντάκερ, ο Μπομπ Καρ, με αρκετή δόση θρασύτητας, είπε στον γενικό πρόξενο της ΗΠΑ στο Σίδνεϊ ότι «η οικονομική στρατηγική δεν υπήρξε ποτέ από τα δυνατά σημεία του Γουίτλαμ» και άσκησε κριτική κατά του αρχηγού του, για το γεγονός ότι «έχει την τάση να φορτώνει σχεδόν τα πάντα στους άλλους».

Όταν ο Καρ ήταν πρόεδρος του Τμήματος Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος Αυστραλίας, εξέφρασε τη βαθιά του ανησυχία στον τότε γενικό πρόξενο της ΗΠΑ στο Σίδνεϊ, για την αρνητική επίδραση που μπορούσε να έχει στην Εργατική κυβέρνηση η δυσαρμονία και οι αναταραχές που υπήρχαν μέσα στο ίδιο το εργατικό κίνημα.

Ερωτηθείς, για το ρόλο του αυτό, απάντησε: «Ήμουν στα είκοσί μου χρόνια. Θα μπορούσα να είχα πει ο,τιδήποτε».

Όμως, ο ρόλος του Καρ, όπως φαίνεται, δεν σταματά εκεί. Του ζητείται, επίσης, από τους Αμερικανούς διπλωμάτες, να δώσει πληροφορίες για όργανα του κόμματος.

Ο φιλο-αμερικανισμός του Καρ είναι διαφανής και από το γεγονός ότι είναι ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της συμμαχίας μεταξύ Αυστραλίας και ΗΠΑ, με έντονο ενδιαφέρον στην πολιτική και ιστορία της Αμερικής.

Στα αρχικά στάδια, φαίνεται να παρέχει πληροφορίες στους Αμερικανούς διπλωμάτες, αναφορικά με θέματα εργασιακών σχέσεων και εσωτερικών του κόμματος, να καυτηριάζει δε έντονα εκείνους που ασκούσαν κριτική στη συμμαχία Αυστραλίας-ΗΠΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «πρόκειται για ανόητες, συναισθηματικής φύσης εκφράσεις, χωρίς καμία ουσία, χαρακτηριστικές της αριστεράς πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος».