|
| | | |
Δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους
Μεταμοσχευμένοι κινδυνευουν να απορρίψουν τα μοσχευματα
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αγγέλα Φωτοπούλου)
Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να απορρίψουν το μόσχευμα βρίσκονται οι ανασφάλιστοι μεταμοσχευμένοι που δεν μπορούν να προμηθευτούν την αντι-απορριπτική του αγωγή, η οποία είναι απαραίτητη, όπως και τα υπόλοιπα φάρμακά τους, αφού οι συγκεκριμένοι ασθενείς έχουν πολλαπλά παθολογικά προβλήματα.
Πέντε μεταμοσχευμένοι, εκ των οποίων ο ένας είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος και τέσσερις σε μεταμόσχευση νεφρού, αποτάθηκαν τον χειμώνα που πέρασε στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης (ΚΙΑ) για να αναζητήσουν τα φάρμακά τους.
Οι εθελοντές του ΚΙΑ με αφορμή την εκστρατεία για την προώθηση της ιδέας της δωρεάς οργάνων (16-23 Απριλίου) χαρακτηρίζουν αξιέπαινη την προσπάθεια αυτή, αλλά παράλληλα ζητούν από το υπουργείο Υγείας και τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων να ληφθεί μέριμνα για τους ανασφάλιστους μεταμοσχευμένους.
"Το χειμώνα που μας πέρασε άρχισαν να μας προσεγγίζουν τέτοιοι ασθενείς, που αναζητούν στο ιατρείο μας την αντι-απορριπτική τους αγωγή για το μόσχευμα. Πρόσφατα ήρθε στο ΚΙΑ ένας ηπατομεταμοσχευμένος και τον χειμώνα που πέρασε ήρθαν άλλοι τέσσερις που είχαν υποβληθεί σε μεταμόσχευση νεφρών. Μεταμοσχευμένοι ασθενείς αναζητούν τα φάρμακά τους και στους Γιατρούς του Κόσμου. Θεωρούμε άκρως αντιφατικό από τη μία να ευαισθητοποιούμε την κοινή γνώμη στο θέμα των μεταμοσχεύσεων και από την άλλη να κλείνουμε τα μάτια μας στην ίδια την πραγματικότητα. Οι ανασφάλιστοι μεταμοσχευμένοι κινδυνεύουν. Είναι ένας ακόμη αποκλεισμός που θα στοιχίσει ζωές. Καλούμε το υπουργείο Υγείας να εξασφαλίσει τη δωρεάν χορήγηση φαρμάκων, όπως και τη δωρεάν νοσηλεία σε όλους τους ανασφάλιστους μεταμοσχευμένους ασθενείς" ανέφερε η γιατρός Χριστίνα Κυδωνα, η οποία προσφέρει εθελοντικά υπηρεσίες στο ΚΙΑ.
Ανάμεσα στα 500 μέλη του Συλλόγου Νεφροπαθών Θεσσαλονίκης υπάρχουν 12 μεταμοσχευμένοι και 3 αιμοκαθαρόμενοι οι οποίοι δεν έχουν καμία κοινωνική ασφάλιση. Όπως εξηγεί ο πρόεδρος του Συλλόγου Νεφροπαθών,Χρήστος Καραγκιόζης ,τα ανασφάλιστα μέλη του Συλλόγου είναι: είτε νέοι που ήταν έμμεσα ασφαλισμένοι και επειδή πέρασαν την ηλικία των 30 δεν δικαιούνται ασφάλιση από τον ασφαλιστικό φορέα των γονιών τους, είτε άτομα που είχαν πχ ένα μικρό μαγαζί και λόγω των χρεών στον ΟΑΕΕ δεν μπορούν να μπορούν να προμηθεύονται τα φάρμακά τους μέσω της Πρόνοιας.
"Οι ανασφάλιστοι αιμοκαθαρόμενοι που αναγκάζονται να πηγαίνουν από εφημερεύον σε εφημερεύον είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Εννιά στους δέκα ανασφάλιστους αιμοκαθαρόμενους που πηγαίνουν στο εφημερεύον για την αιμοκάθαρση πεθαίνουν μέσα στους πρώτους πέντε μήνες γιατί στο εφημερεύον που πηγαίνουν οι γιατροί δεν γνωρίζουν το προφίλ των ασθενών" επισήμανε ο κ Καραγκιόζης.
"Οι άνεργοι ηπατομεταμοσχευμένοι για ένα χρόνο έχουν ασφάλιση από το ταμείο ανεργίας ενώ στη συνέχεια ασφαλίζονται από την Πρόνοια. Επειδή οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι λόγω αναπηρίας ή μικρά παιδιά, έχουν ασφάλιση για να παίρνουν τα φάρμακά τους. Οι ηπατομεταμοσχευμένοι παίρνουν τα ανοσοκατασταλτικά από τον ΕΟΠΥΥ ενώ τα δευτερογενή φάρμακα από τα φαρμακεία. Τελευταία λόγω της θετικής λίστας αναγκαζόμαστε όταν θέλουμε να πάρουμε το γνήσιο φάρμακο και όχι το γενόσημο να πληρώνουμε διαφορά ίση με το 50% της τιμής" ανέφερε η πρόεδρος του Σωματείου Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος ΗΠΑΡχω, Δέσποινα Μουμτζίδου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|