Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σχεδόν ολα απο μολύνσεις που θα μπορούσαν να ειχαν αποφευχθεί ...

Περισσότερα από 300.000 νεογέννητα πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ινδία λόγω φτώχειας



Νέο Δελχί

Περισσότερα από 300.000 βρέφη πεθαίνουν στην Ινδία κάθε χρόνο, μόλις 24 ώρες μετά τη γέννησή τους από μολύνσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, σύμφωνα με μελέτη μη κυβερνητικής οργάνωσης που δημοσιεύθηκε και καταγγέλλει την έλλειψη χρηματοδότησης και πολιτικής βούλησης.

Στην Ινδία αντιστοιχεί το 29% των θανάτων νεογέννητων στον κόσμο, σύμφωνα με την οργάνωση Save the Children, η οποία εξετάζει κάθε χρόνο την κατάσταση των μητέρων σε 186 χώρες. Σύμφωνα με τη μελέτη, η νότια Ασία, η περιοχή όπου ζει το 24% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταγράφεται το 40% των θανάτων νεογέννητων.

Το Μπανγκλαντές και το Πακιστάν έχουν επίσης αυξημένο ποσοστό θανάτων βρεφών, 28.000 και 60.000 αντίστοιχα ετησίως. Οι περισσότεροι από τους θανάτους αυτούς προκαλούνται από τον χρόνιο υποσιτισμό των μητέρων στις δύο χώρες.

"Έχει σημειωθεί πρόοδος, όμως τουλάχιστον 1.000 νεογέννητα πεθαίνουν κάθε ημέρα λίγες ώρες μετά τη γέννησή τους από αιτίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί στην Ινδία, το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές", υπογράμμισε ο Μάικ Νόβελ, περιφερειακός διευθυντής της οργάνωσης.

Τρεις βασικοί λόγοι εξηγούν τους θανάτους αυτούς: επιπλοκές στον τοκετό, πρόωρες γεννήσεις και μολύνσεις. Η οργάνωση εκτιμά πως αν υπήρξε πρόσβαση σε χαμηλού κόστους χειρουργικές επεμβάσεις, ο αριθμός των θανάτων θα μειωνόταν κατά 75%.

"Αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση και η χρηματοδότηση για να προωθηθούν λύσεις για όλες τις μητέρες και τα βρέφη που τις έχουν ανάγκη", επισημαίνει η οργάνωση.

Περισσότερα από δέκα χρόνια οικονομικής ανάπτυξης επέτρεψαν στην Ινδία να αυξήσει τις κρατικές δαπάνες υπέρ των λιγότερο προνομιούχων τμημάτων του πληθυσμού, όμως η Save the Children θεωρεί ότι τα πιο πολλά από τα κυβερνητικά προγράμματα δεν απευθύνονται σε αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.

Περισσότερες από τις μισές Ινδές γεννούν στα σπίτια τους, χωρίς την βοήθεια επαγγελματιών της υγείας, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρές επιπλοκές και μολύνσεις.

Στις αγροτικές περιοχές οι γιατροί και τα νοσοκομεία σπανίζουν και έτσι οι γυναίκες εμπιστεύονται την υγεία των παιδιών τους στα χέρια ατόμων που δεν έχουν καμιά ανάλογη εκπαίδευση και πείρα.

Όμως ακόμα και στις πόλεις, όπως το Νέο Δελχί, όπου υπάρχουν νοσοκομειακές υποδομές, οι γυναίκες συνεχίζουν να γεννούν στα σπίτια τους, σύμφωνα με την Σαρμίλα Λάλ, γυναικολόγο σε νοσοκομείο της ινδικής πρωτεύουσας.

"Μπορεί να υπάρχει νοσοκομείο κοντά τους, όμως εκείνες προτιμούν να γεννούν στο σπίτι, κάτω από άσχημες συνθήκες υγιεινής, απλώς γιατί δεν γνωρίζουν τα προβλήματα που θα προκύψουν", πρόσθεσε η ίδια.  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία