Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Άγρια ζωή, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη!

Μοναδικός ο υγρότοπος της Κορώνειας - Βόλβης



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)

  Λύκοι, αγριόγατες, τσακάλια, ζαρκάδια, μπούφοι, κουκουβάγιες, πελέκανοι, φλαμίνγκος, πελαργοί και πολλά άλλα είδη πουλιών και θηλαστικών διαβιώνουν σε έναν υγρότοπο - θησαυρό για τη Βόρεια Ελλάδα, στις λίμνες Κορώνειας και Βόλβης και στα Μακεδονικά Τέμπη.

   Για τα θηλαστικά και τη σπάνια ορνιθοπανίδα της προστατευόμενης περιοχής, για τη σημασία των υγροτόπων μας, για τη σπουδαιότητα της προστασίας της φύσης και των ζώων και για το έργο του Φορέα Διαχείρισης που σχετίζεται με την περίθαλψη των άγριων ζώων, ενημερώθηκαν τα παιδιά της περιοχής σε εκδήλωση που διοργάνωσε  ο Φορέας Διαχείρισης.

   Σημειώνεται ότι το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων των λιμνών Κορώνειας Βόλβης και Μακεδονικών Τεμπών χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Πάρκο το 2004, βρίσκεται στην Κεντρική Μακεδονία, βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης και έχει έκταση 2.120.000 στρέμματα. Η χλωρίδα του περιλαμβάνει 800 είδη φυτών στα ορεινά και 336 είδη φυτών, στα υγροτοπικά συστήματα και η πανίδα, 34 είδη θηλαστικών, 19 είδη αμφίβιων και ερπετών, 266 είδη πουλιών και 25 είδη ψαριών. Τα σημαντικότερα είδη θηλαστικών της περιοχής είναι η βίδρα, το τσακάλι, ο λύκος, η αλεπού, το ζαρκάδι, η αγριόγατα, ο λαγόγυρος και το αγριογούρουνο.

   Τα μεταναστευτικά πουλιά

   Πολλά σπάνια είδη πουλιών ξεχειμωνιάζουν στο Εθνικό Πάρκο ενώ άλλα το ... προτιμούν το καλοκαίρι, όπως ο κραυγαετός που είναι κινδυνεύον είδος και έχει ήδη δημιουργήσει στην περιοχή φωλιές για 7 ζευγάρια. Ο κραυγαετός γεννά δύο αυγά και η οικολογία του είδους του χαρακτηρίζεται από το σύνδρομο του Κάιν, όπου μέσα στις πρώτες δύο εβδομάδες από την εκκόλαψή τους, ο μεγαλύτερος νεοσσός σκοτώνει τον μικρότερο. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, αμφίβια και στην Ελλάδα, μεγάλο ποσοστό της διατροφής του αποτελείται από φίδια και σαύρες.

   Επίσης, στο όρος Βερτίσκος και στο Κερδύλλιο όρος, έχουν εντοπισθεί 14 ζευγάρια γερακαετού που φτάνουν συνήθως στη βόρεια Ελλάδα στις αρχές με μέσα Μαΐου και φεύγουν στα μέσα Αυγούστου με μέσα Οκτωβρίου.

   Ενα τουλάχιστον ζευγάρι χρυσογέρακου, σύμφωνα με τους επιστήμονες του Φορέα Διαχείρισης, υπολογίζεται ότι φωλιάζει στις ορεινές περιοχές του Εθνικού Πάρκου κατά την αναπαραγωγική περίοδο, ενώ η ασπρομέτωπη χήνα ξεχειμωνιάζει στην περιοχή ζώντας σε αγέλες.

   



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία