|
| | | |
Ποιός ειναι ο Γκάρι Λοκ
Ανακοίνωσε την παραίτησή του ο αμερικανός πρεσβευτής στην Κίνα, που έχει γοητεύσει τους Κινέζους
Πεκίνο
Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κίνα, ο οποίος γοήτευσε τους Κινέζους με την απλότητά του και κατάφερε να διαπραγματευθεί επιτυχώς με το Πεκίνο διάφορα ευαίσθητα διπλωματικά ζητήματα, ανακοίνωσε σήμερα την παραίτησή του για προσωπικούς λόγους.
Ο Γκάρι Λοκ έγραψε σε μια ανακοίνωση ότι θα εγκαταλείψει τα καθήκοντά του στις αρχές του 2014 "για να βρει την οικογένειά (του) στο Σιάτλ".
"Είμαι πολύ ευγνώμων στον πρόεδρο Ομπάμα επειδή μου προσέφερε την ευκαιρία να εργασθώ ως αντιπρόσωπός του στο Πεκίνο αυτά τα δυόμισι τελευταία χρόνια και επειδή ήμουν ο πρώτος κινεζικής καταγωγής Αμερικανός που κατέλαβε αυτή τη θέση".
Στη διάρκεια της θητείας του, ο διπλωμάτης έζησε στιγμές μεγάλης έντασης στις σχέσεις ανάμεσα στις δύο πρώτες δυνάμεις του κόσμου — ιδιαίτερα τον Απρίλιο του 2012, όταν ο τυφλός διαφωνών Τσεν Γκουανγκτσένγκ είχε βρει καταφύγιο στην αμερικανική πρεσβεία στο Πεκίνο, αφού είχε καταφέρει να διαφύγει από το χωριό στην ανατολική Κίνα όπου βρισκόταν υπό κράτηση κατ' οίκον.
Η δραπέτευση αυτή είχε προκαλέσει διπλωματική κρίση ανάμεσα στην Κίνα και τις ΗΠΑ, σε μια στιγμή που πραγματοποιούσε επίσκεψη στη χώρα η τότε υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον.
Ο Τσεν Γκουανγκτσένγκ είχε τελικά πάρει την άδεια να αναχωρήσει από το Πεκίνο για τη Νέα Υόρκη.
Μερικούς μήνες νωρίτερα, ο Γκάρι Λοκ είχε υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει μια άλλη κρίση, όταν ο αξιωματούχος της αστυνομίας Ουάνγκ Λιγιούν, δεξί χέρι του ηγέτη Μπο Σιλάι, είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο καταφεύγοντας σ' ένα αμερικανικό προξενείο. Οι αποκαλύψεις του Ουάνγκ στο προξενείο αυτό επέσπευσαν την πτώση του Μπο και έκαναν να ξεσπάσει μια ηχηρή υπόθεση που συγκλόνισε όλο το μηχανισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Σε ένα περισσότερο ανεκδοτολογικό επίπεδο, ο Λοκ δημιούργησε στην Κίνα μια κολακευτική φήμη, χάρη στην οποία τον επονόμασαν "ο κύριος Απλός", καθώς είχε θεαθεί στο αεροδρόμιο να μεταφέρει μόνος τις αποσκευές του και να περιμένει στην ουρά στα Starbucks σαν ένας κοινός πελάτης.
Σε μια χώρα όπου διατυπώνονται πολλές επικρίσεις για την πολυτελή διαβίωση των κομμουνιστών ηγετών, η απλότητα του Γκάρι Λοκ επισημάνθηκε και σε άλλες ευκαιρίες, ιδιαίτερα όταν προτίμησε να μείνει σ' ένα ξενοδοχείο 4 αστέρων και όχι σε μέγαρο στη διάρκεια ενός οικονομικού φόρουμ ή όταν είχε θεαθεί να καταλαμβάνει ένα κάθισμα στην οικονομική θέση στη διάρκεια μιας εσωτερικής πτήσης στην Κίνα.
Ένας εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών χαιρέτισε σήμερα "τις θετικές προσπάθειες (του Γκάρι Λοκ) υπέρ των ανταλλαγών και της συνεργασίας ανάμεσα στην Κίνα και τις ΗΠΑ". "Είναι κάτι για το οποίο εκφράζουμε την ιδιαίτερη εκτίμησή μας", πρόσθεσε ο Χονγκ Λέι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|