 |
|  |  |  | 
Προβολή ντοκιμαντέρ για την καταστροφή της Σμύρνης σε 22 πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά
Νέα Υόρκη - (Ανταπόκριση Παναγιώτης Παναγιώτου)
Σε 22 επιλεγμένα πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Σμύρνη: Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης, 1900-1922».
Η προβολή, η οποία ξεκίνησε σε τμήματα Νεοελληνικών Σπουδών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των δυο χωρών, από τον περασμένο Οκτώβριο, θα συνεχιστεί μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου στην αμερικανική πρωτεύουσα, με την οικονομική στήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Σύμφωνα με τους διοργανωτές του προγράμματος προβολής του ντοκιμαντέρ, «η ιδέα είναι η ιστορία της Σμύρνης να γίνει γνωστή στους φοιτητές μερικών από τα καλύτερα πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τα τμήματα Νεοελληνικών Σπουδών συνεργάζονται με τμήματα Ιστορίας, Κινηματογράφου και άλλα τμήματα έτσι ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι φοιτητές να έχουν τη δυνατότητα να δουν την ταινία. Πολλοί φοιτητές ετοιμάζουν εργασίες πάνω στο θέμα της καταστροφής της Σμύρνης και η ιστορία της Σμύρνης διδάσκεται τώρα σε αρκετά απ' αυτά τα πανεπιστήμια».
Η σεναριογράφος και σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός σύμβουλος, Αλέξανδρος Κιτροέφ, παρουσιάζουν το έργο τους στις εκδηλώσεις προβολής και στο τέλος απαντούν σε ερωτήσεις φοιτητών και καθηγητών.
Το ιστορικό αυτό ντοκιμαντέρ πρωτοπαρουσιάστηκε για τρεις μήνες, από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2012, στο Μουσείο Μπενάκη, παράλληλα με φωτογραφική έκθεση που βασίστηκε στο άγνωστο οπτικό αρχειακό υλικό του ντοκιμαντέρ. Στη συνέχεια προβλήθηκε σε κινηματογράφους στην Ελλάδα, την Αγγλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
Όπως ανέφεραν οι δημιουργοί του, «το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει άγνωστο οπτικό υλικό, στο οποίο βασίζεται, αλλά και φέρνει μια νέα οπτική που συμπεριλαμβάνει όλες τις κοινότητες στη ζωή της Σμύρνης, καθώς και τα δραματικά γεγονότα του 1922 που έχουν να κάνουν με την καταστροφή της πόλης. Πρόκειται για μια νέα οπτική που κρατά αποστάσεις, τόσο από μια εθνικιστική αφήγηση της ιστορίας, όσο και από απόπειρες που αποσιωπούν τα τραγικά γεγονότα του 1922, παραμορφώνοντας την αλήθεια. Το ντοκιμαντέρ τιμά τον κόσμο που χάθηκε το 1922, αλλά και συγχρόνως την επιστήμη της ιστορίας. Ιστορικοί από την Αμερική και την Ευρώπη μιλούν για τη μεγάλη ιστορία, ενώ Σμυρνιοί, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες. Μάλιστα τρεις από αυτούς ξετυλίγουν οικογενειακές μικροϊστορίες σε σχέση με τα γεγονότα από την ελληνική, την αρμενική και την τουρκική πλευρά, από τα χρόνια του κοσμοπολιτισμού έως τα χρόνια της καταστροφής».
Το ντοκιμαντέρ τεκμηριώνεται με σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που σταχυολογήθηκε από αρχεία στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Για πρώτη φορά δημοσιεύονται άγνωστες εικόνες της Σμύρνης από ιδιωτικές συλλογές και από τα αρχεία της Βιβλιοθήκης του αμερικανικού Κογκρέσου και πανεπιστημίων σε Αμερική και Ευρώπη, καθώς και ιδρυμάτων της Ελλάδας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|