|
| | | |
Μουσείο Τσιτσάνη στις παλιές φυλακές τών Τρικάλων
Τρίκαλα - (Ανταπόκριση Αποστόλης Ζώης)
Σε Μουσείο Τσιτσάνη θα μετατραπεί το κεντρικό κτίριο των παλαιών φυλακών Τρικάλων, το οποίο ανάγεται στις αρχές του 20ου αιώνα, έπειτα από την ένταξή του στο ΕΣΠΑ Θεσσαλίας, με απόφαση του Περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού.
Το έργο "Δημιουργία κέντρου έρευνας Βασίλης Τσιτσάνης" είναι προϋπολογισμού 2.816.109,00 ευρώ και η συγχρηματοδότησή του γίνεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης με ποσοστό 85%.
Στόχος του έργου είναι η αποκατάσταση της δομικής ενίσχυσης του κτιρίου, η οποία θα εξασφαλίσει τη φυσική διατήρηση του μνημείου. Η αποκατάσταση του κτιρίου -σε συνδυασμό και με το παρακείμενο τέμενος- θα διαμορφώσει μια σφαιρική εικόνα της αρχιτεκτονικής εκείνης της εποχής στην περιοχή.
Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών θα αποδοθεί στο κοινό ένας χώρος με διαχρονικότητα και πολυπολιτισμικότητα: ένας αμιγώς αρχαιολογικός χώρος με οργανωμένη αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και ένας χώρος με αναφορές στη μουσική δημιουργία Τρικαλινών συνθετών στον πάνω όροφο, που θα αποτελούν ξεχωριστές οντότητες, με βελτιωμένες συνθήκες επισκεψιμότητας και θα συμβάλουν στην τουριστική προβολή της πόλης αλλά και στην ανάπτυξη του τοπικού περιφερειακού χώρου.
Σύμφωνα με στοιχεία της Περιφέρειας Θεσσαλίας, για το κεντρικό κτίριο των παλαιών φυλακών Τρικάλων αναφέρεται ότι ο δεύτερος όροφος με τοιχοποιία από οπλισμένο σκυρόδεμα, που εκτιμάται ότι έγινε μεταπολεμικά, εδράζεται σε παλαιότερο λιθόκτιστο κτίσμα που ταυτίζεται με παλαιό λουτρό, το οποίο αποκαλύφθηκε μετά τις διερευνητικές εργασίες που διενεργήθηκαν από την 19η Ε.Β.Α..Για την επανάχρηση του κτιρίου απαραίτητη είναι η προστασία και ανάδειξη του ισογείου και η επισκευή του ορόφου ώστε να προσαρμοστεί στη νέα του χρήση, προκειμένου να διαφυλαχθεί και να αναδειχθεί αυτό το ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο.
Το έργο αποτελείται από δύο υποέργα. Το ένα είναι "Προστασία- ανάδειξη στο κτίριο παλαιών φυλακών Τρικάλων", προϋπολογισμού 1.000.000 ευρώ, το οποίο θα υλοποιηθεί με αυτεπιστασία από την 19η Ε.Β.Α. Το δεύτερο υποέργο αφορά την "Επανάχρηση κεντρικού κτιρίου παλαιών φυλακών Τρικάλων-Κέντρο Έρευνας Βασίλης Τσιτσάνης", προϋπολογισμού 1.816.109 ευρώ, το οποίο θα υλοποιηθεί από το Δήμο Τρικκαίων.
Δικαιούχος του έργου είναι το υπουργείο Πολιτισμού. Με συναφθείσα προγραμματική σύμβαση μεταξύ Υπουργείου Πολιτισμού, Δήμου Τρικκαίων και Περιφέρειας Θεσσαλίας επιμερίζεται η αρμοδιότητα υλοποίησης του έργου. Ειδικότερα, το 1ο υποέργο υλοποιείται από την 19η ΕΒΑ Τρικκαίων, ενώ το 2ο υποέργο από τον Δήμο Τρικκαίων.
Με αυτό το έργο, υπογράμμισε ο Περιφερειάρχης Κώστας Αγοραστός, "γίνεται πράξη η δωρεά της οικογένειας Τσιτσάνη στην πόλη των Τρικάλων. Πρόκειται για σπουδαίο γεγονός διότι ο Τσιτσάνης ήταν μεγάλος μουσικο-συνθέτης και το Μουσείο αυτό θα αποτελέσει πόλο έλξης για τους μουσικόφιλους και όχι μόνο".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|