|
| | | |
Σε χαμηλά ποσοστά οι μεταμοσχεύσεις οργάνων στην Ελλάδα
ρεπορτάζ Εφη Φουσέκη
Οι ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, η ελλιπής ενημέρωση του κοινού για τη δωρεά οργάνων, η έλλειψη χρηματοδότησης αλλά και η «άρνηση της Πολιτείας να ακούσει τους ανθρώπους που ασχολούνται με το θέμα» είναι οι κυριότεροι λόγοι, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) Αλκιβιάδη Κωστάκη, που «κρατούν» τη χώρα μας στις τελευταίες θέσεις της διεθνούς κατάταξης της δωρεάς οργάνων.
Με ευρωπαϊκό μέσο όρο, 20 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων και 30 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων σε Ισπανία, Ιταλία, και Κροατία, η Ελλάδα δυστυχώς καταγράφει το χαμηλότερο ποσοστό και μόνο 7 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων. Συνέπεια των παραπάνω είναι 50 περίπου ασθενείς ετησίως να μεταβαίνουν σε μεταμοσχευτικά κέντρα του εξωτερικού, είτε γιατί δεν υπάρχουν μοσχεύματα στη χώρα μας, είτε διότι πρόκειται για περιπτώσεις (μεταμόσχεση πνευμόνων) που δεν μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα, με κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία που φθάνει τα 10 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Κωστάκης, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, με αφορμή την εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού για τη δωρεά οργάνων και ιστών, που τελεί υπό την αιγίδα του ΕΟΜ, σε συνεργασία με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ) και την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου ανδρών, ετησίως στην Ελλάδα πραγματοποιούνται γύρω στις 200 μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων, που προέρχονται από 70 δότες . Ο πρόεδρος του ΕΟΜ επεσήμανε, ότι θα μπορούσε η χώρα μας να φτάσει τους 150 δότες ετησίως αυξάνοντας τον αριθμό των μεταμοσχεύσεων σε 500, με οικονομικό όφελος για το Σύστημα Υγείας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, αφού όπως είπε η μεταμόσχευση ήπατος στην Ελλάδα έχει κόστος 50.000 ευρώ , ενώ στη Μ. Βρετανία το κόστος ανέρχεται σε 350.000 ευρώ.
Την αισιοδοξία του για την απήχηση της εκστρατείας εξέφρασε ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, τεχνικός διευθυντής της Εθνικής Ελλάδος Τάκης Φύσσας, σημειώνοντας, ότι «αν λάβουμε υπόψη μας την αγάπη και το πάθος των Ελλήνων φιλάθλων για την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου και εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ελπίζουμε πραγματικά, πως όλοι οι Έλληνες ως οπαδοί της Εθνικής Ομάδας θα γίνουν και Οπαδοί Ζωής».
«Βασικό όχημα» επικοινωνίας της εκστρατείας «Οπαδοί Ζωής», η οποία σχεδιάστηκε από την φαρμακευτική εταιρεία Novartis Hellas, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας, αποτελεί το Facebook, όπου θα δημιουργηθεί σελίδα και ειδική εφαρμογή, όπου οι πολίτες θα μπορούν να «μπουν στην ομάδα», να «παίξουν» στην ειδικά σχεδιασμένη εφαρμογή και να γίνουν "Οπαδοί Ζωής", προκειμένου να μοιραστούν τη θετική τους στάση απέναντι στη δωρεά οργάνων και ιστών.
Την καμπάνια στηρίζουν επίσης, το Σωματείο Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος "ΗΠΑΡχω", η Πανελληνία Ομοσπονδία Νεφροπαθών (ΠΟΝ) και ο Σύλλογος Βαρέως Καρδιοπνευμονοπαθών Ασθενών (ΣΥΒΑΚΑΠΑ).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|