|
| | | |
«Χρυσάφι» της ελληνικής γης, τα αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά
Αθήνα - (Ανταπόκριση Μαρία Σιδέρη)
Αναπόσπαστο κομμάτι του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδιασμού για τη γεωργία και την ανάπτυξη της υπαίθρου, που προωθεί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αποτελούν τα αρωματικά-αρτυματικά-φαρμακευτικά φυτά, καθώς υπηρετούν πιστά το τρίπτυχο: ποιότητα, εξωστρέφεια και βιωσιμότητα.
Σρ δηλώσεις του ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιος Τσαυτάρης, αφού σημείωσε ότι για χρόνια ο τομέας αυτός παρέμενε αναξιοποίητος, υπογράμμισε ότι η χώρα μας είναι μια από τις πλέον πλούσιες στη λεκάνη της Μεσογείου σε βιοποικιλότητα των σημαντικών αυτών καλλιεργειών.
«Εμείς γνωρίζουμε το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα που διαθέτει ο τόπος μας και γι' αυτό από την πρώτη στιγμή καταβάλλαμε προσπάθειες να υποστηρίξουμε τις καλλιέργειες αυτές» τόνισε. «Η στροφή» πρόσθεσε «προς την αξιοποίηση των φυσικών προϊόντων που παράγει η ελληνική γη με τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά της, σηματοδοτεί την απομάκρυνση του κόσμου από ένα χημικά καθοριζόμενο μοντέλο, προς ένα περισσότερο βιολογικά φιλικό και αειφόρο, συνυφασμένο με φυσικές παραγωγικές διαδικασίες, αλλά και τα φυσικά πλεονεκτήματα του τόπου μας».
Τα αρωματικά, αρτυματικά και φαρμακευτικά φυτά κατείχαν ανέκαθεν εξέχουσα θέση στους πολιτισμούς όλων των λαών και όλων των εποχών. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τα αιθέρια έλαια για θεραπευτικούς σκοπούς, όπως φανερώνουν σχετικές καταγραφές που βρίσκονται σε παπύρους της εποχής των Φαραώ. Οι γνώσεις αυτές πέρασαν αργότερα σε επόμενους πολιτισμούς των Ρωμαίων και των Ελλήνων, οι οποίοι χρησιμοποίησαν πληθώρα των φυτών αυτών ως αρτύματα-καρυκεύματα. Οι Κινέζοι είναι, επίσης, γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να χρησιμοποιούν τα φυτά αυτά για θεραπευτικούς σκοπούς.
Πολλά από τα αρωματικά φαρμακευτικά φυτά, χρησιμοποιούνται για την απομόνωση δραστικών ουσιών από τα αιθέρια έλαιά τους, τόσο στη φαρμακοβιομηχανία όσο και στη βιομηχανία των καλλυντικών (cosmetics), αλλά και ως αποξηραμένα (δρόγες - καρυκεύματα). Σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η χώρα μας, λόγω των γεωμορφολογικών και βιοκλιματικών συνθηκών της, συνιστά ιδανικό τόπο για την ανάπτυξή τους με μια μοναδική βιοποικιλότητα που ξεπερνά τα 250 είδη αυτοφυών ειδών. Σημαντικά για τον ελληνικό χώρο θεωρούνται πολλά είδη όπως: Βασιλικός, Γλυκάνισος, Δίκταμος, Κρόκος, Μάραθος, Μέντα, Ρίγανη, Τσάι του βουνού κ.α.
Αναγνωρίζοντας τη δυναμική του κλάδου, το υπουργείο, όπως αναφέρει ο κ. Τσαυτάρης, εφαρμόζει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα στήριξης, τόσο του πρωτογενούς, όσο και του δευτερογενούς (μεταποιητικού) τομέα των αρωματικών-αρτυματικών-φαρμακευτικών φυτών, μέσω της υπαγωγής τους σε όλα τα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης (νέοι αγρότες, σχέδια βελτίωσης, μεταποίηση, τυποποίηση, συσκευασία κλπ), αλλά και του αναπτυξιακού νόμου.
Στις προσπάθειες αυτές, ιδιαίτερη σημασία κατέχει η υλοποίηση δράσεων τεχνογνωσίας-εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο αυτό το Κέντρο Γεωργικής Έρευνας Μακεδονίας-Θράκης έχει εγκαταστήσει πιλοτικούς-πειραματικούς αγρούς υπό την συστηματική του επίβλεψη.
Επιπλέον, την τελευταία περίοδο συστάθηκαν ομάδες εργασίας από το υπουργείο με αντικείμενο την προαγωγή του κλάδου με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων της αγοράς και της μεταποίησης. Ήδη, δε, έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες για την αγορά των εν λόγω καλλιεργειών με τη βοήθεια του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Παντείου Πανεπιστημίου. Καθοριστική εξέλιξη για τον κλάδο αποτελεί και η επικείμενη σύνταξη από το υπουργείο του τεχνικού κανονισμού για ελληνικό πολλαπλασιαστικό υλικό αρωματικών-αρτυματικών-φαρμακευτικών φυτών.
Η πολυδιάστατη σημασία της καλλιέργειας των αρωματικών-αρτυματικών και φαρμακευτικών φυτών θα αποτελέσει το αντικείμενο διημερίδας που οργανώνει το υπουργείο και το Εθνικό Αγροτικό Δίκτυο αύριο και μεθαύριο στο Βοτανικό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|