Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το καθισιό (ιδίως μπροστά στην τηλεόραση) αυξάνει τον κίνδυνο ορισμένων καρκίνων



Πανεπιστήμιο Ρέγκενσπουργκ/Γερμανία

Οι άνθρωποι που περνάνε πολλές ώρες καθισμένοι στην τηλεόραση ή σε οθόνη υπολογιστή και γενικά που παραμένουν σωματικά αδρανείς, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου, κυρίως του εντέρου και του ενδομητρίου, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα.

 Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Ντανιέλα Σμιντ του Τμήματος Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Ρέγκενσμπουργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) 43 δημοσιευμένες μελέτες, που αφορούσαν συνολικά σχεδόν 4 εκατομμύρια άτομα και μεταξύ αυτών 69.000 καρκινοπαθείς.

 Η μελέτη έδειξε ότι κάθε δύο ώρες παραπάνω καθιστική ζωή μέσα στη μέρα αυξάνει κατά 8% τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου κατά μέσο όρο, κατά 10% του καρκίνου του ενδομητρίου και κατά 6% των πνευμόνων. Άλλες μορφές καρκίνου δεν φαίνονται να σχετίζονται ιδιαίτερα με τον συνολικό χρόνο καθιστικής ζωής.

 Για κάποιο λόγο, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος όταν το καθισιό αφορά την παρακολούθηση τηλεόρασης από ό,τι τη δουλειά στο γραφείο ή άλλο λόγο (π.χ. διάβασμα). Η πιθανότερη αιτία, όπως είπε η Σμιντ, είναι ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης συνήθως συνοδεύεται από ανθυγιεινές συνήθειες, όπως η κατανάλωση φαγητού χαμηλής ποιότητας, τα ποτά και το κάπνισμα.

 Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι ο καρκίνος είναι μια πολύπλοκη νόσος, που έχει αρκετές πιθανές αιτίες, όπως γενετικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές (τρόπος ζωής). Το πολύ καθισιό -που συσχετίζεται και με άλλες χρόνιες παθήσεις (καρδιαγγειακές, διαβήτης) πρέπει να συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτές, όπως δείχνει και η νέα μελέτη.

 Η νέα μελέτη δεν αποδεικνύει ότι το ίδιο το καθισιό προκαλεί τον καρκίνο, δείχνει όμως ότι -έστω εμμέσως- αποτελεί έναν παράγοντα κινδύνου. Και προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι με τις πιο καθιστικές δουλειές (π.χ. υπάλληλοι γραφείου) έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του εντέρου, ενώ όσοι έχουν τις πιο κινητικές δουλειές (π.χ. ταχυδρόμοι) έχουν τον μικρότερο κίνδυνο.

 Από όλους τους καρκίνους, αυτός του ενδομητρίου σχετίζεται πιο στενά με την παχυσαρκία και, κατ' επέκταση, με το καθισιό.

 Οι ειδικοί πάντως δεν μπορούν να συμφωνήσουν πόσες ακριβώς ώρες καθιστικής ζωής πρέπει να θεωρούνται πάρα πολλές και άρα ανθυγιεινές, εν μέρει επειδή αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, συμβουλεύουν τους υπαλλήλους των γραφείων να σηκώνονται τακτικά από τη θέση τους και, στον ελεύθερο χρόνο τους, να ασκούνται σωματικά. Από την άλλη, σύμφωνα και με τη νέα έρευνα, αν κανείς κάθεται συνεχόμενα για πολλές ώρες, η άσκηση εκ των υστέρων δεν φαίνεται να αντισταθμίζει πλήρως τον αυξημένο κίνδυνο, γι' αυτό πιο σημαντικό θεωρείται να διακόπτει κανείς το καθισιό κατά τακτά χρονικά διαστήματα (έστω κι αν αυτό δυσαρεστεί τους προϊσταμένους και εργοδότες!).



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία