Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Όταν οι γυναίκες έχουν στρες, καίνε λιγότερες θερμίδες και έτσι βάζουν περιττά κιλά



Πανεπιστήμιο Οχάϊο

Το στρες δεν βοηθά τις γυναίκες να αδυνατήσουν, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που μάλλον καταρρίπτει την άποψη ότι, αν μη τι άλλο, το άγχος συνήθως λειτουργεί σαν δίαιτα. Αντίθετα, φαίνεται πως η σωστότερη περίοδος για να κάνει κάποιος υγιεινή διατροφή, είναι όταν έχει πεσμένη ψυχική διάθεση ή ψυχική ένταση.

 Η έρευνα δείχνει ότι ένα φαγητό με πολλά λίπη είναι ό,τι χειρότερο σε φάση στρες, καθώς ο μεταβολισμός γίνεται πιο αργός, με αποτέλεσμα να καίγονται λιγότερες θερμίδες και, έτσι, να αυξάνεται το πάχος. Σύμφωνα με την μελέτη, όσο πιο συχνά μια γυναίκα τρώει λιπαρά φαγητά μετά από ένα αγχώδες περιστατικό, τόσο πιθανότερο είναι να βάλει πρόσθετα κιλά.

 Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχιατρικής και ψυχολογίας Γιαν Κίκολτ Γκλέιζερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογικής ψυχιατρικής "Biological Psychiatry", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, μελέτησαν 58 γυναίκες με μέση ηλικία 53 ετών. Η μελέτη συσχέτισε τις στρεσογόνες καταστάσεις που βίωνε μια γυναίκα (π.χ. τσάκωμα με σύζυγο, φίλους ή παιδιά, πιέσεις στη δουλειά κ.λπ.) και γενικότερα την ψυχική διάθεσή της (άγχος, κατάθλιψη κ.α.), με τη διατροφή της την επόμενη ημέρα, που έπρεπε να περιέχει περίπου 930 θερμίδες.

 Οι ερευνητές κατέγραφαν, επί επτά ώρες μετά το φαγητό, τον ρυθμό του μεταβολισμού (δηλαδή πόσο χρόνο οι γυναίκες χρειάζονταν για να κάψουν τις θερμίδες και τα λίπη), ενώ παράλληλα μετρούσαν το σάκχαρο στο αίμα, τα τριγλυκερίδια, την ινσουλίνη και την ορμόνη του στρες κορτιζόλη. Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες που είχαν αναφέρει μία ή περισσότερες καταστάσεις άγχους κατά το προηγούμενο 24ωρο, έκαιγαν 104 λιγότερες θερμίδες, σε σχέση με τις γυναίκες που δεν είχαν στρεσαρισθεί - μία διαφορά που, αν επαναλαμβάνεται κάθε ημέρα, μπορεί να έχει ως συνέπεια την προσθήκη έως πέντε παραπάνω κιλών μέσα σε ένα έτος.

 Όπως εξάλλου διαπιστώθηκε, όταν το κατά καιρούς στρες συνδυάζεται με ένα ιστορικό κατάθλιψης, τότε αυξάνεται ιδιαίτερα μια μορφή λιπιδίων, τα τριγλυκερίδια, που αποτελούν παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου.

 Οι γυναίκες που βίωναν στρες, είχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης, πράγμα που διευκολύνει την αποθήκευση του λίπους, ενώ εμφάνιζαν και μικρότερη οξείδωση του λίπους, δηλαδή δεν γινόταν σωστά η μετατροπή των μεγάλων μορίων των λιπών σε μικρότερα μόρια κατάλληλα για "καύσιμα" του οργανισμού, με συνέπεια το αποθηκευμένο λίπος να μην καίγεται τόσο γρήγορα.

 «Όλα αυτά σημαίνουν πως, με το πέρασμα του χρόνου, το στρες μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του βάρους. Ξέρουμε από άλλες μελέτες ότι είναι πιθανότερο να τρώμε τα λάθος φαγητά όταν αγχωνόμαστε και η μελέτη μας δείχνει ότι, όταν τρώμε αυτά τα λάθος φαγητά, γίνεται πιο πιθανό να αυξηθεί το βάρος μας, επειδή καίμε λιγότερες θερμίδες», δήλωσε ο Γιαν Κίκολτ Γκλέιζερ.

 Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι με στρες και με διαταραχές της ψυχικής διάθεσής τους κινδυνεύουν περισσότερο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Η νέα έρευνα δείχνει έναν συγκεκριμένο βιολογικό μηχανισμό που αυτό συμβαίνει.

 Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η έρευνά τους αφορούσε αποκλειστικά τις γυναίκες και εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί να επεκτείνουν τα συμπεράσματά τους και στους άνδρες, επειδή οι τελευταίοι έχουν περισσότερους μυς, πράγμα που επιδρά στον ρυθμό του μεταβολισμού τους. Θα χρειαστούν νέες μελέτες που θα περιλαμβάνουν και άνδρες, για να εξαχθεί οριστικό συμπέρασμα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία