Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θεραπευτική κολύμβηση, μια μορφή ανεξαρτησίας παιδιών με αναπηρία



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Ευη Σοφιανού)

Είναι παιδιά που αγωνίζονται για να αποκτήσουν το δικό τους "μερίδιο" ανεξαρτησίας στη ζωή, μέσα από μια εναλλακτική μέθοδο θεραπευτικής προσέγγισης, τη θεραπευτική κολύμβηση. Βρέφη, νήπια και έφηβοι με κινητικές αναπηρίες και νευρολογικές διαταραχές δηλώνουν τη θέλησή τους για ζωή, έχοντας συμπαραστάτες το εξειδικευμένο προσωπικό κέντρων αποκατάστασης σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, η Κατερίνη και οι Σέρρες.
   Η θεραπευτική κολύμβηση, η οποία εκτός των άλλων συνδυάζει την ψυχαγωγία με τη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, είναι αρκετές φορές ο μόνος τρόπος για ανεξάρτητη κίνηση σε παιδιά με αναπηρία.

   "Φανταστείτε τι ελευθερία νιώθει μέσα στο νερό ένα παιδί με τετραπληγία. Ίσως είναι η μοναδική στιγμή που δεν χρειάζεται κάποιον να το κρατάει" δήλωσεο φυσικοθεραπευτής Κωνσταντίνος Χανδόλιας, μέλος της Halliwick Association of Greece Swimming and Therapy for People with Disabilities, που έχει θεραπευτικό εργαστήρι κίνησης στην Κατερίνη και στο πρόγραμμα θεραπευτικής κολύμβησης που "τρέχει" μετέχουν 16 παιδιά, με το μικρότερο ηλικίας ενός έτους και το μεγαλύτερο 14.

   Την ίδια ελευθερία βιώνουν και τα παιδιά στο τμήμα θεραπευτικής κολύμβησης του παραρτήματος Θεσσαλονίκης της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων (ΕΛΕΠΑΠ), η οποία διοργανώνει workshop θεραπευτικής κολύμβησης στις 20 Νοεμβρίου. Από το 1993 έως και σήμερα στο τμήμα, συμμετέχουν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 50 και πλέον παιδιά.

   "Όλα τα παιδιά που προσέρχονται στο τμήμα είναι το καθένα ξεχωριστό, με θέληση για αποκατάσταση και ζωή. Πολλά παιδιά στο συγκεκριμένο τμήμα καταφέρνουν να ορθοστατήσουν, να διατηρήσουν ομαλά την ισορροπία τους και να βαδίσουν μέσα στο νερό" τόνισαν η αναπληρώτρια διευθύντρια της ΕΛΕΠΑΠ Θεσσαλονίκης Λένα Βράνη και ο υπεύθυνος του τμήματος θεραπευτικής κολύμβησης, Νικόλαος Σίνος, Basic NDT Bobath, Halliwick, φυσικοθεραπευτής ΕΛΕΠΑΠ.

   Χαρακτηριστικό παράδειγμα παιδιού που παρακολούθησε το τμήμα και ερχόταν από παραμεθόρια περιοχή εκτός νομού, αποκαταστάθηκε σε σχετικά μικρό χρόνο ως προς τη ποιότητα και τον τρόπο βάδισης. "Προσήλθε βαδίζοντας υποβασταζόμενο και αποχώρησε από τα προγράμματα με ελάχιστη ανάγκη για διακριτική βοήθεια" υπογράμμισαν.

   Σύμφωνα με τους ίδιους, στη συνείδηση παιδιών και γονέων έχει παγιωθεί ότι η θεραπευτική κολύμβηση είναι μια διαφορετική αλλά και ιατρικά απολύτως παραδεκτή θεραπευτική μέθοδος με πολλαπλά οφέλη.

   Το τμήμα που λειτουργεί με εξειδικευμένους θεραπευτές στις πιο σύγχρονες μεθόδους αποκατάστασης, καλύπτει μορφές αναπηρίας, κυρίως περιστατικά εγκεφαλικής παράλυσης σε κάθε μορφή της, σύνδρομα, δυσπλασίες, μυοπάθειες, καθώς και μαιευτική παράλυση.

   Η επιστημονική ομάδα με τη θεραπευτική της προσέγγιση, που βασίζεται στις μεθόδους Bobath και Halliwick, επιτυγχάνει καλύτερη κιναισθησία των παιδιών, τη βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας, τη χαλάρωση και την ψυχαγωγία του παιδιού μέσα στο νερό, ώστε να επιτευχθούν οι επιθυμητοί στόχοι στην αποκατάσταση, μια διαδικασία, στην οποία θεραπευτές και παιδιά "μοιράζονται" πολλά κοινά συναισθήματα και κυρίως αγάπη.

   Όσο για το ποιο είναι το μέλλον που επιφυλάσσεται στις σχέσεις που "χτίζονται" μεταξύ παιδιών - γονέων και θεραπευτών, η κ. Βράνη και ο κ. Σίνος σημείωσαν ότι αυτές "δύσκολα χάνονται στο πέρασμα του χρόνου". Και αυτό διότι -όπως εξήγησαν- "βιώνουν ως μια οικογένεια όλοι μαζί την αγωνία της πορείας και την εξέλιξη των προσπαθειών που καταβάλλονται". Μάλιστα, υπάρχουν πολλά παιδιά και γονείς που κρατούν επικοινωνία με την ΕΛΕΠΑΠ ακόμα και όταν έχουν φύγει από το χώρο.

   Αγάπη, εξάλλου, δίνουν οι υπεύθυνοι δύο εκπαιδευτικοί (φυσικοθεραπεύτρια και καθηγητής φυσικής αγωγής) για τα προγράμματα θεραπευτικής κολύμβησης του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.)Σερρών, Μαρία Λίγκα και Ηλίας Παπαδόπουλος, σε μαθητές του Εργαστηρίου, στο οποίο φοιτούν (για το σχολικό έτος 2014-2015) 59 μαθητές ηλικίας από 14 έως 22 ετών.

   Η κ. Λίγκα και ο κ. Παπαδόπουλος που έχουν εξειδίκευση στην εγκεφαλική παράλυση, την κολύμβηση και επιπλέον έχουν παρακολουθήσει το βασικό σεμινάριο της μεθόδου Halliwick, "δουλεύουν" με μαθητές που έχουν κινητικά προβλήματα (κυρίως εγκεφαλική παράλυση), νοητική υστέρηση και αυτισμό, με στόχο μέσα από τη θεραπευτική κολύμβηση, οι μαθητές να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τις ικανότητες και τις δυνατότητές τους και να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους ώστε να καταστούν ικανοί στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη ζωή τους.

  
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία