Ένα βιβλίο που έρχεται να ταράξει τις συνειδήσεις των Ελλήνων που πίστεψαν στην ελληνο-σερβική συμμαχία κατά των κροατο- μουσουλμάνων , υπό τις ευλογίες της εκκλησίας, κυκλοφόρησε ο δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας με τίτλο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις». Υπότιτλος «Ελλάς - Σερβία – Ορθοδοξία» (εκδόσεις Επίκεντρο).

Όπως γράφει στον πρόλογο ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης , «ο Τζίμας για την αναζήτηση της αλήθειας μπήκε σε όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές, είδε τις τραγικές και τις σπάνιες ανθρώπινες πλευρές των συγκρούσεων, αναζήτησε την ανθρωπιά και καταδίκασε το έγκλημα». Και υπογραμμίζει οτι το φρικτό έγκλημα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η πολιορκία του Σεράγεβο, οι σφαγές σε κατακτημένες από το στρατό και τους παραστρατιωτικούς του Μιλόσεβιτς περιοχές, με αποκορύφωμα τη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα ,κηλίδωσαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. «Η Ευρώπη και όλος ο κόσμος παρακολουθούσε για μια πενταετία τη σφαγή αυτή, ενώ δυστυχώς, η ελληνική πλευρά ενίσχυε τους θύτες. Στο όνομα του έθνους, της θρησκείας και της ιστορίας επισφραγίστηκε η ταπείνωση των μαζών».

Ο συγγραφέας με ελκυστικό αφηγηματικό ύφος ξεκινάει το οδοιπορικό του με την «αρχή του τέλους». Το θάνατο του ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, το 1980 στις 4 Μαΐου και ώρα 15:04, όταν ο «άτρωτος» στρατάρχης των παρτιζάνων εξέπνευσε στο νοσοκομείο της Λιουμπλιάνας. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η διάλυση της πολυεθνικής χώρας. Διάλυση που πυροδότησε ο διάδοχός του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με την ανάκληση της αυτονομίας των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, αφήνοντας στην υπανάπτυξη τις νέες γενιές.

Με τη δύναμη της προσωπικής του μαρτυρίας ως απεσταλμένου στις εμπόλεμες περιοχές κατά τη δεκαετία του ’90 περιγράφει το ξέσπασμα των ενδοεθνοτικών πολέμων, την έκρηξη του «μακεδονικού», τους Σλοβένους και Κροάτες να ανοίγουν τον αιματηρό χορό, την πολιορκία του Σεράγεβο, τη βρώμικη πλευρά των θεωρούμενων στην Ελλάδα ηρώων που επιδόθηκαν σε επιχειρήσεις με ναρκωτικά και μαύρη αγορά, το έγκλημα στην Σρεμπρένιτσα, την ελληνική εμπλοκή στη Βοσνία με Έλληνες άτακτους να υψώνουν ελληνική σημαία μετά τις σφαγές, τα ελληνικά καραβάνια βοήθειας προς τους αμυνόμενους- επιτιθέμενους Σέρβους, τη συσσώρευση μίσους στο Κόσσοβο, την εξαπόλυση των πυραύλων του ΝΑΤΟ, τη συνθηκολόγηση, τη μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε προτεκτοράτο της Ατλαντικής Συμμαχίας με τη συμμετοχή της Ελληνικής Δύναμης Κοσσόβου, το άδοξο τέλος του Μιλόσεβιτς στα κρατητήρια του Δικαστηρίου της Χάγης…

Και έρχεται στο καυτό θέμα: Της άκριτης ελληνικής στήριξης (μίντια, κόμματα, δήμοι, σύλλογοι, επιχειρηματίες, εκκλησία ) προς τους Σέρβους, οι οποίοι στα μάτια των περισσότερων Ελλήνων αντιιμπεριαλιστών υπήρξαν το σύμβολο της αντίστασης ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων. «Πολύ καλά πράξαμε ως λαός και υψώσαμε τη φωνή μας εναντίον του πολέμου και της αλαζονείας των ισχυρών, που στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μιας μερίδας ανθρώπων παραβίασαν κατάφωρα τη διεθνή νομιμότητα και ισοπέδωσαν μια μικρή χώρα με μεγάλη ιστορία» τονίζει ο Σταύρος Τζίμας. «Θα ήμασταν, όμως, περισσότερο πειστικοί εάν εξεγειρόμασταν και προτού πέσουν οι βόμβες, όταν οι Σέρβοι εκκαθάριζαν βίαια το Κόσσοβο σφάζοντας και εκδιώκοντας Αλβανούς».

Από τις σελίδες του βιβλίου αναδεικνύεται η βαρβαρότητα, το έγκλημα, η κτηνωδία. Φωτίζονται οι μαύρες πλευρές των καπετάνιων του πλιάτσικου. Καταγράφονται τα πρόσωπα κλειδιά των εξελίξεων που εμπιστεύτηκαν διαφωτιστικές συνεντεύξεις στον έγκυρο απεσταλμένο, όπως οι Γκλιγκόροφ, Ρουγκόβα, Θάτσι, Μέσιτς, Κούτσαν, Αχμέτι, Σολάνα, Κοστούνιτσα, Τζίντζιτς. Αποκαλύπτονται με επιτόπιο ρεπορτάζ οι καταθέσεις ντόπιων για τη σφαγή στα δάση της Σρεμπρένιτσα στις αρχές Ιουλίου του 1995, όταν τα στρατεύματα του Σερβοβόσνιου στρατηγού Μλάντιτς κατέλαβαν την προστατευόμενη από δυνάμεις του ΟΗΕ πόλη, και εκτέλεσαν 8.000 άνδρες μουσουλμάνους ηλικίας 17 έως 65 χρόνων. Για τη σφαγή αυτή, η μετακομμουνιστική ηγεσία της χώρας, ζήτησε «γονατιστή συγγνώμη» από τους συγγενείς των σφαγιασθέντων.

Ένα διδακτικό βιβλίο τόλμης για το πως η πίστη των λαών, με την ευθύνη τυχοδιωκτικών ηγεσιών, μετατρέπεται σε υστερία, το δικαίωμα σε αυθάδεια και η ισχύς σε αυτοκαταστροφή. Και όλα αυτά… «εις το όνομα του Θεού».

Ο Σταύρος Τζίμας γεννήθηκε στο Σούλι Θεσπρωτίας, το 1954 και σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην «Καθημερινή» και το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στο παρελθόν δούλεψε στις εφημερίδες «Ριζοσπάστης», «Τα Νέα», «Το Ποντίκι» και στην Σουηδική Ραδιοφωνία. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του – το πρώτο έχει τίτλο «Στον Αστερισμό του Εθνικισμού» (εκδόσεις Επίκεντρο) και αναφέρεται στα παρασκήνια των ελλληνοαλβανικών σχέσεων στη μετα-Χότζα εποχή. Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Προαγωγής της Δημοσιογραφίας» του Ιδρύματος Μπότση αλλά και από το Ίδρυμα Εθνικής Συμφιλίωσης της Αλβανίας για τα ρεπορτάζ που αφορούσαν στις αιματηρές βεντέτες στον αλβανικό βορρά. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.