|
| | | |
Βρετανία
Η Ευρώπη πρέπει να συγκροτήσει ένα "τάγμα" εναντίον του ιού Έμπολα, υποστήριζει ειδικός
Λονδίνο
H Ευρώπη θα καταστεί «ευάλωτη» εάν δεν θεωρήσει την αντιμετώπιση των επιδημιών ως ένα «διακύβευμα εθνικής ασφαλείας» ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, προειδοποίησε ο επιστήμονας που μαζί με άλλους συναδέλφους του ανακάλυψαν τον ιό Έμπολα.
«Είναι καιρός η Βρετανία και η Ευρώπη να συγκροτήσουν ένα τάγμα προσώπων που θα είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι, που θα είναι πεπειραμένοι και θα είναι άμεσοι διαθέσιμοι» επισήμανε στη βρετανική εφημερίδα The Independent ο Βέλγος μικροβιολόγος Πέτερ Πιοτ, ο οποίος το 1976 ήταν ένας από τους πρώτους ερευνητές που αναγνώρισαν τον ιό που προκαλεί αιμορραγικό πυρετό.
«Δε διαθέτουμε κάτι ανάλογο και αυτό το γεγονός μας καθιστά ευάλωτους» εκτίμησε ο ειδικός, ο οποίος είναι σήμερα διευθυντής της Σχολής Υγιεινής και Τροπικών Ασθενειών του Λονδίνου (LSHTM) ενώ πρόσφατα επισκέφθηκε νοσηλευτικά κέντρα στη Σιέρα Λεόνε.
Ο καθηγητής Πιοτ, ο οποίος προεδρεύει μίας ομάδας που έχει αναλάβει το συντονισμό της εργασίας των επιστημόνων στην επιδημία του ιού Έμπολα για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κρίνει αντιθέτως ότι το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών (CDC) αποτελεί μία «εντυπωσιακή δύναμη».
«Δε διαθέτουμε «αυτήν την υπηρεσία ενημέρωσης για τις επιδημίες». Δεν θέλετε να εξαρτάστε από τις πληροφορίες που προέρχονται από της ΗΠΑ… Πρόκειται για ένα διακύβευμα εθνικής ασφαλείας», προσέθεσε ο ίδιος.
Ο Πέτερ Πιοτ, που εξέφρασε επικρίσεις για την αρχική «βραδύτητα» της ανταπόκρισης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, επιβεβαίωσε ότι «αυτή τη στιγμή οι προσπάθειες αναμένεται να επιβραβευθούν».
Σύμφωνα άλλωστε με τον ίδιο «μας έχει δοθεί μια ευκαιρία να διασφαλίσουμε ότι αυτή θα είναι η τελευταία επιδημία του ιού Έμπολα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|