 |
|
|  |  |  |  Πρότυπο ηλεκτρικό αυτοκίνητο θα συναρμολογείται στο Βιοτεχνικό Πάρκο Πτολεμαΐδας
Κοζάνη
Δεν έχει ακόμη αποκτήσει όνομα ωστόσο διαθέτει εντυπωσιακά χαρακτηριστικά: μικρές διαστάσεις για εύκολο παρκάρισμα, ευελιξία στις μετακινήσεις μέσα στην πόλη, ελάχιστη ενεργειακή κατανάλωση και αυτονομία για περίπου 150 χιλιόμετρα. Το πρότυπο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που θα συναρμολογείται στο Βιοτεχνικό Πάρκο Πτολεμαϊδας έχει ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα: θα δώσει δουλειά σε πολλές μικρές επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, οι οποίες θα κατασκευάζουν τα κομμάτια του. Εξειδικευμένες εταιρείες από την Αθήνα, τη Φλώρινα, τα Ιωάννινα, το Βόλο και άλλες περιοχές θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα στέλνουν τα μέρη του οχήματος στο Βιοτεχνικό Πάρκο όπου θα γίνεται η συναρμολόγησή του.
«Δεν μπορούμε εμείς να γίνουμε Νισάν ή Ρενό, γιατί κάτι τέτοιο θα προϋπόθετε πολύ υψηλό κατασκευαστικό κόστος. Από τη στιγμή όμως που υπάρχουν στη χώρα μας εταιρείες που κατασκευάζουν τα εξαρτήματα, μπορούν όλα αυτά να έρχονται εδώ και να συναρμολογούνται με σκοπό να δημιουργήσουμε αυτοκίνητα πόλης κατ' αρχήν για τις δημοτικές υπηρεσίες και στη συνέχεια και για το ευρύ κοινό» λέει ο Διευθυντής του Βιοτεχνικού Πάρκου Πτολεμαϊδας και Ειδικός Σύμβουλος του δημάρχου, Κωνσταντίνος Νίκου.
Ήδη, μετά από σχετική πρωτοβουλία του Δήμου Πτολεμαϊδας, ερευνητική ομάδα του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων ΤΕΙ Λάρισας, υπό τον καθηγητή Γιώργο Μπλάνα, έχει εκπονήσει στρατηγική ανάλυση της δυνατότητας εισόδου μιας τέτοιας νέας εφαρμογής στον κλάδο της βιομηχανικής παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων. Σύμφωνα με τον κ. Μπλάνα, η επένδυση αυτή είναι εφικτή για την επόμενη τριετία, όσο ακόμη δεν θα έχει καλυφθεί το κενό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο συγκεκριμένο κλάδο. Παράλληλα τα οφέλη θα είναι πολλά για την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας μας αλλά και το περιβάλλον.
«Δεν μπορούμε άλλο να δεχτούμε το σκεπτικό «παίρνω το τζιπ για να πηγαίνω από το δημαρχείο στις δημοτικές υπηρεσίες» λέει ο κ. Νίκου και δίνει έμφαση στην οικονομία που θα κάνει κατ' αρχήν ο Δήμος χρησιμοποιώντας τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα για τις δημοτικές επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του.
Την ίδια στιγμή μιλά για τα μακροπρόθεσμα πλεονεκτήματα του ηλεκτρικού αυτοκινήτου για την περιοχή της Πτολεμαϊδας: «Στο πλαίσιο της ανάγκης για την υλοποίηση δράσεων αειφόρου ανάπτυξης, αναζητήσαμε μια εναλλακτική πρόταση, μια ευκαιρία ώστε να προσελκύσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία. Έτσι ανταποκρίθηκαν μέχρι στιγμής έξι επιχειρήσεις και συνεχίζουμε. Γύρω από αυτή την προσπάθεια θα δημιουργηθούν υποδομές επιχειρήσεων στο Βιοτεχνικό Πάρκο, θα προκύψει ένας πυρήνας ανάπτυξης που θα προωθεί την έρευνα, την καινοτομία και την τεχνολογική ανάπτυξη. Ένα τέτοιο μοντέλο μπορεί να είναι η πρόταση του Δήμου για το μέλλον μιας ενεργειακής περιοχής που αυτή τη στιγμή στηρίζεται αποκλειστικά στο λιγνίτη».
Για την υλοποίηση του εγχειρήματος ο Δήμος θα διαθέσει ποσό 500.000 ευρώ για τα δύο πρώτα χρόνια, χρήματα που προέρχονται από τον τοπικό πόρο ανάπτυξης, το κονδύλιο που λαμβάνει η Πτολεμαϊδα ως ανταποδοτικό τέλος από τη ΔΕΗ. «Θέλουμε να συμβολίσουμε ότι ο τοπικός πόρος ανάπτυξης δεν γίνεται πλακάκια, κλείσιμο λακκουβών και πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά έργο ανάπτυξης για τη μεταλιγνιτική περίοδο», προσθέτει ο κ. Νίκου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
