Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τι προέκυψε απο αμερικανική έρευνα, με τη συμμετοχή και ΄Ελληνα επιστήμονα

Τα μικρόβια κάνουν «πάρτι» στα μετρό και πολλά από αυτά είναι τελείως άγνωστα στους επιστήμονες



Πανεπιστήμιο Κορνέλ/ΗΠΑ

Εκατομμύρια μικρόβια «χορεύουν» στα μετρό του πλανήτη, αόρατα από τους επιβάτες που μπαινοβγαίνουν στα βαγόνια. Αν και τα περισσότερα είναι άκακα, μερικά (περίπου ένα στα δέκα) είναι παθογόνα και -το περίεργο- ένα καθόλου αμελητέο ποσοστό τους είναι τελείως άγνωστα στους επιστήμονες. Αυτό αποκάλυψε μια νέα έρευνα αμερικανών επιστημόνων στο μετρό της Νέας Υόρκης, οι οποίοι πάντως εμφανίστηκαν καθησυχαστικοί ότι δεν είναι ανάγκη κανείς να αποφεύγει το μετρό ή να φορά γάντια για να μην κολλήσει τίποτε επικίνδυνο (αν και ο κίνδυνος αυτός δεν είναι ανύπαρκτος).

«Οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν μια χειρολαβή του μετρό και σκέφτονται ότι σφύζει από ζωή. Όμως, μετά από αυτή την έρευνα, θα έπρεπε να το σκέφτονται», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας επίκουρος καθηγητής Κρίστοφερ Μέησον, γενετιστής του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου Κορνέλ, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Cell Systems", σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Οι ερευνητές, αναλύοντας γενετικά χιλιάδες δείγματα από κάθε είδους επιφάνειες στους σταθμούς και στους συρμούς του μετρό, δημιούργησαν τον πρώτο αναλυτικό μικροβιακό «χάρτη» (PathoMap) που έχει ποτέ δημιουργηθεί για μετρό.

Είναι αξιοσημείωτο, ότι σχεδόν το μισό DNA από όλα τα δείγματα (ποσοστό 48,3%) δεν ταίριαζε με κανέναν γνωστό οργανισμό, πράγμα που, όπως είπαν οι επιστήμονες, «δείχνει τον τεράστιο πλούτο των άγνωστων μικροβιακών ειδών που είναι πανταχού παρόντα στις αστικές περιοχές». Μόνο το 0,2% του συλλεχθέντος DNA ταίριαζε με το ανθρώπινο γονιδίωμα.

Το πιο συχνό είδος μεταξύ των γνωστών μικροοργανισμών ήσαν τα βακτήρια (το 47% του συνόλου). Αν και πολύς κόσμος φοβάται ότι θα κολλήσει γρίπη στο μετρό, οι ιοί ήσαν πολύ σπάνιοι, μόλις το 0,03% των δειγμάτων.

Από τα γνωστά βακτήρια, η πλειονότητα (57%) που υπάρχει στις επιφάνειες του μετρό, δεν έχει ποτέ συνδεθεί με κάποια ανθρώπινη πάθηση (συνήθως ζουν στο δέρμα), ενώ το 31% αφορά «οπορτουνιστικά» βακτήρια που θα μπορούσε να γίνουν επικίνδυνα μόνο για άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Το υπόλοιπο 12% αφορά κανονικούς παθογόνους μικροοργανισμούς, μερικοί από τους οποίους μάλιστα είναι ανθεκτικοί στα φάρμακα.

Τα μικρόβια έχουν προτιμήσεις στο μετρό. Αφενός, δεκάδες είδη τους είναι μοναδικά σε συγκεκριμένες περιοχές των συρμών και πουθενά αλλού. Αφετέρου, υπάρχει διαφορετική ποικιλία μικροβίων στις διαφορετικές γραμμές του μετρό. Κάποιες γραμμές, που διασχίζουν συγκεκριμένα προάστια, έχουν περισσότερα μικρόβια (στη Νέα Υόρκη αυτή είναι το Μπρονξ) και άλλες γραμμές, που διασχίζουν διαφορετικά προάστια, έχουν λιγότερους μικροοργανισμούς. Όσο πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές διασχίζει ένας συρμός, τόσο μεγαλύτερη ποικιλία μικροβίων διαθέτει.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι στο μέλλον η ανάλυση μικροβίων του μετρό θα βοηθήσει στην ακριβέστερη πρόβλεψη επερχόμενων επιδημιών, στην καλύτερη προστασία από βιολογική τρομοκρατία και γενικά στη δημόσια υγεία.

Στον μέσο άνθρωπο εκτιμάται ότι ζουν δεκαπλάσια μικρόβια από όσα είναι τα κύτταρά του. Αυτό το τεράστιο μικροβίωμα παίζει ζωτικό ρόλο στην ανθρώπινη υγεία και ασθένεια. Μέχρι σήμερα, όμως, οι επιστήμονες γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για τις μικροβιακές κοινότητες που περιβάλλουν τους ανθρώπους στους δρόμους, στα κτίρια και σε άλλους δημόσιους χώρους.

Στην έρευνα συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής Σέργιος - Ορέστης Κολοκοτρώνης του Πανεπιστημίου Fordham.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία