 |
|
|  |  |  | 
Ουγγαρία
Εντυπωσίασε η ελληνική ταινία "Ξενία" του Πάνου Κούτρα στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου
Βουδαπέστη - (Κείμενο Δημήτρης Δημητρακούδης)
Συνεχίζοντας την επιτυχημένη πορεία της στο εξωτερικό, η ταινία "Ξενία" του Πάνου Κούτρα, απέσπασε τα ιδιαίτερα θετικά σχόλια του κοινού, κατά την προβολή της σε κεντρικό ιστορικό κινηματογράφο της Βουδαπέστης, ως ελληνική πρόταση στο πλαίσιο του 5ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην ουγγρική πρωτεύουσα.
Προλογίζοντας την προβολή της ταινίας, ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ουγγαρία, Δημήτρης Γιαννακάκης, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι η ταινία αποτελεί την καταγραφή μιας σκληρής κοινωνικής πραγματικότητας στην Ελλάδα της κρίσης, αναδεικνύοντας προβλήματα και θίγοντας θέματα όπως την ομοφοβία και τον ρατσισμό, αλλά και εκείνο της υποδοχής μεταναστών.
Ο κ. Γιαννακάκης ανακοίνωσε την πρόθεση της νέας ελληνικής κυβέρνησης να επιλύσει με σχετική νομοθετική πρωτοβουλία το πρόβλημα της ταυτότητας των παιδιών μεταναστών δεύτερης γενιάς.
Η προβολή της "Ξενία", την οποία παρακολούθησαν πολλοί Ούγγροι κινηματογραφόφιλοι και μέλη της Ομογένειας, αποτελεί συνέχεια σειράς επιτυχημένων ελληνικών συμμετοχών στο συγκεκριμένο Φεστιβάλ, όπως πέρυσι με την "Μικρά Αγγλία" ή την "Ακαδημία Πλάτωνος" παλαιότερα, καθώς επίσης με αφιερώματα σε ελληνικές ταινίες μικρού μήκους.
Την επιμέλεια των ελληνικών συμμετοχών έχει το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της πρεσβείας της Ελλάδας στην Ουγγαρία, προβάλλοντας με τον τρόπο αυτό τις πρόσφατες τάσεις του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου στο ουγγρικό κοινό.
Η ταινία του Πάνου Κούτρα, η οποία είχε εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς κατά την προβολή της στο τμήμα "Ένα κάποιο βλέμμα" του περσινού 67ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, αφηγείται την πορεία δυο έφηβων, δεύτερης γενιάς Αλβανών, που, όταν η Αλβανή μητέρα τους πεθαίνει, ξεκινούν από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη για να βρουν τον πατέρα που τους είχε εγκαταλείψει από πολύ μικρά παιδιά.
Όπως έγραψε η κριτική, η "Ξενία" είναι μια Οδύσσεια ανά την Ελλάδα του σήμερα, με σύγχρονους Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες, Σειρήνες, και ο Πάνος Κούτρας έφτιαξε μια όμορφη, πολύ ανθρώπινη, διανθισμένη με χιούμορ, ταινία, με τους χαρακτήρες του τοποθετημένους στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, αλλά και μια ταινία για το τέλος της αθωότητας, για την ενηλικίωση και για την αδελφικότητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
