|
| | | |
Η πιάτσα του αγοραίου έρωτα, τα 10 ευρώ η ταρίφα και η παρέμβαση του ΚΕΘΕΑ
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)
Περιφέρονται αναζητώντας "πελάτες" στην οδό- ρωγμή της Θεσσαλονίκης, την οδό Γιαννιτσών. Νέες κοπέλες από τη Βουλγαρία, εξηντάρες που έχουν αποκτήσει εγγόνια και τρέμουν στην ιδέα ότι οι συγγενείς τους θα μάθουν ότι εκπορνεύονται, τρανσέξουαλ, ομοφυλόφιλοι, με προβλήματα χρήσης ουσιών οι περισσότεροι. Ανεβάζουν την ταρίφα μόλις στα 15 ευρώ, όταν η συνεύρεση γίνεται "without plastic" όπως λένε, αδιαφορώντας για τις συνέπειες...
Δίπλα σ' αυτούς τους ανθρώπους βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο η ομάδα streetwork του ΚΕΘΕΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, προσπαθώντας να τους "εκπαιδεύσει" στη χρήση προφυλακτικού, να τους ενημερώσει για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, να τους παραπέμψει για ιατρικές εξετάσεις ή απλώς να είναι εκεί, μόνο για τους ακούσει.
Με αφορμή, μάλιστα, την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, η ομάδα του ΚΕΘΕΑ , στην καθιερωμένη επίσκεψή της στην περιοχή, μοίρασε σε όλους βραχιολάκια με την προτροπή "Take care" και "Be safe".
"Όσο βαθαίνει η κοινωνική κρίση, το πρόβλημα μεγαλώνει γιατί βλέπουμε πλέον, μεγάλες σε ηλικία γυναίκες, οι οποίες δεν ήταν πόρνες παλαιότερα, να εκπορνεύονται με το άγχος της επιβίωσης. Γυναίκες με εγγόνια έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με το μεγαλύτερό τους φόβο, να μην τους δουν οι δικοί τους και βιώσουν την κατακραυγή" λέει ο υπεύθυνος του ΚΕΘΕΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Χρήστος Βέττας.
Στην ανθρωπογεωγραφία της πιάτσας προστίθενται, εκτός από τις Ελληνίδες από 25 έως 55-60 χρόνων, νεαρές Βουλγάρες οι οποίες εναλλάσσονται συχνά, μπλεγμένες πιθανότατα σε κυκλώματα trafficking, τρανσέξουαλ, τραβεστί και ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι θεωρούνται οργανωμένη ομάδα, είναι ενημερωμένοι για τα δικαιώματά τους και χρησιμοποιούν προφυλακτικό στις συνευρέσεις τους.
"Κυρίως οι Βουλγάρες δεν γνωρίζουν για τη χρήση του προφυλακτικού και πρέπει να τις 'εκπαιδεύουμε', ενώ οι Ελληνίδες είναι αυτές που έχουν τα περισσότερα θέματα με χρήση ουσιών" ανέφερε ο κ. Βέττας, διευκρινίζοντας ότι στόχος της ομάδας streetwork είναι η μείωση της βλάβης, η συμβουλευτική και η ενημέρωση.
Όσο για την ταρίφα, είναι 10 ευρώ για τη σεξουαλική συνεύρεση που γίνεται μέσα σε αυτοκίνητα, σε αλάνες ή σε εγκαταλελειμμένα σπίτια και 15 ευρώ χωρίς τη χρήση προφυλακτικού που πιέζουν οι "πελάτες", αν και γνωρίζουν τους κινδύνους. Αν, μάλιστα, η πελατεία κάποιες μέρες είναι πεσμένη, η ταρίφα κατεβαίνει ακόμα περισσότερο.
"Υπάρχει βέβαια αστυνόμευση στην περιοχή και γίνονται προσαγωγές, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται έτσι, ούτε με τη λογική να φύγουν από 'κει και να πάνε αλλού" διαπιστώνει ο κ. Βέττας.
"Κάθε Τρίτη που βρισκόμαστε στην Γιαννιτσών, βλέπουμε περίπου 30 άτομα που αναζητούν κάποιον να μιλήσουν, κάποιοι είναι άστεγοι, κάποιοι πεινάνε, άλλοι έχουν προβλήματα από τη χρήση, αλλά όλοι είναι απλώς άνθρωποι που θέλουν να υπάρχουν και δεν υπάρχουν..." καταλήγει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|