Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανακαλύφθηκαν τα αρχαιότερα λίθινα εργαλεία στον κόσμο, ηλικίας 3,3 εκατομμυρίων ετών



Πανεπιστήμια Στόνι Μπρούκ (Νέα Υόρκη) και Ναντέρ (Παρίσι)

Επιστήμονες ανακάλυψαν στους ξερούς ερημότοπους της βορειοδυτικής Κένυα λίθινα εργαλεία, τα οποία χρονολογούνται προ 3,1 έως 3,3 εκατομμυρίων ετών, πολύ προτού εμφανισθούν στο προσκήνιο οι σύγχρονοι άνθρωποι (Homo sapiens). Τα εργαλεία αυτά είναι τα αρχαιότερα που έχουν ανακαλυφθεί και είναι είναι τουλάχιστον 700.000 χρόνια παλαιότερα από αυτά που είχαν βρεθεί μέχρι σήμερα.

Είναι ασαφές, προς το παρόν, κατά πόσο τα εργαλεία κατασκευάσθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από κάποιον πρόγονο του ανθρώπου ή άλλο συγγενή του. Θεωρείται πάντως πιθανό πως η ανακάλυψη θέτει σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη θεωρία ότι οι πιο άμεσοι πρόγονοί μας (μέλη του γένους Homo) ήσαν οι πρώτοι που λείαναν τις πέτρες μεταξύ τους, ώστε να δημιουργήσουν τα πρώτα εργαλεία αυτού του είδους.

H ανακάλυψη, με επικεφαλής τη Σόνια Χάρμαντ των πανεπιστημίων Στόνι Μπρουκ της Ν.Υόρκης και Παρισιού-Ναντέρ, η οποία παρουσιάσθηκε σε δημοσίευση στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό "Nature", συνιστά την πρώτη ένδειξη, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι πιθανότατα μια ακόμη πιο πρώιμη ομάδα πρωτο-ανθρώπων είχε τη νοητική ικανότητα να δημιουργεί κοφτερά λίθινα εργαλεία.

Ως πιθανός κατασκευαστής των πρωτόγονων λίθινων εργαλείων θεωρείται ο Κενυάνθρωπος, ένα κρανίο του οποίου, ηλικίας επίσης 3,3 εκατ. ετών, είχε βρεθεί το 1999 σε απόσταση μόνο ενός χιλιομέτρου από την τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκαν τα εργαλεία. Με δεδομένο ότι το οικογενειακό δέντρο του σύγχρονου ανθρώπου είναι αμφισβητούμενο, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά πώς ακριβώς τοποθετείται σε αυτό ο Κενυάνθρωπος, ο οποίος προηγήθηκε του πρώτου γνωστού είδους του γένους Homo κατά περίπου μισό εκατομμύρια χρόνια.

Εναλλακτικά, τα εργαλεία μπορεί να δημιουργήθηκαν από κάποιο άλλο «ξάδελφο» των προγόνων του ανθρώπου, όπως τον Αυστραλοπίθηκο, ή από κάποιο άγνωστο μέχρι σήμερα πρώιμο είδος του γένους Homo. Τα πρώτα αυτά μυτερά λίθινα εργαλεία μάλλον χρησιμοποιούνταν για τον τεμαχισμό του κρέατος των σκοτωμένων ζώων, για το σπάσιμο ξηρών καρπών, για το άνοιγμα πεσμένων κορμών δέντρων κ.α.

Τα αρχικά θεωρούμενα ως πιο πρωτόγονα λίθινα εργαλεία είχαν ανακαλυφθεί στο φαράγγι Ολντουβάι της Τανζανίας στα μέσα του 20ού αιώνα και είχαν χρονολογηθεί προ 1,5 έως 2,1 εκατ. ετών. Στη συνέχεια, άλλες ανακαλύψεις έσπρωξαν πιο πίσω στο παρελθόν την χρήση τέτοιων εργαλείων, εγείροντας το κρίσιμο ερώτημα ποιός άμεσος πρόγονος ή «ξάδερφος» του ανθρώπου απέκτησε πρώτος τη νοητική ικανότητα να κάνει κάτι τέτοιο.

Η ανακάλυψη ενός μερικώς διατηρημένου απολιθώματος κρανίου στην περιοχή Αφάρ της Αιθιοπίας  έσπρωξε ακόμη πιο πίσω, προ 2,8 εκατ. ετών, την εμφάνιση του γένους Homo. Όμως τα νέα εργαλεία είναι ακόμη παλαιότερα. Οπότε ή το γένος Homo τελικά είναι ακόμη πιο παλαιό ή τα εργαλεία είναι δημιούργημα κάποιου άλλου συγγενικού κλάδου των ανθρωπιδών, οι οποίοι εξελίχθηκαν από τους πιθήκους και εξελίχθηκαν σε διάφορους κλάδους, ένας από τους οποίους ήταν ο Homo.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι χιμπατζήδες και άλλοι πίθηκοι χρησιμοποιούν πέτρες (αλλά χωρίς λείανση) για να σπάσουν καρπούς. Προφανώς ήταν θέμα χρόνου -και εξέλιξης του ανθρώπινου εγκεφάλου- αυτή η συμπεριφορά να εξελιχθεί σε κάτι πιο έξυπνο και αποτελεσματικό, μετά τη λείανση των πετρών μεταξύ τους, ώστε επίτηδες να γίνουν πιο κοφτερές. Το στάδιο αυτό αποτέλεσε ουσιαστικά το εναρκτήριο «λάκτισμα» για την τεχνολογική επινοητικότητα του ανθρώπου. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία