|
| | | |
Μεγάλο επίτευγμα αμερικανών επιστημόνων
Παραπληγικός από χρόνια περπάτησε ξανά για λίγο με τη βοήθεια συσκευής που διαβάζει το μυαλό του
Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας-Ιρβάιν/ΗΠΑ
Ένας παραπληγικός 26χρονος άνδρας που ήταν τελείως παράλυτος από τη μέση και κάτω εδώ και πέντε χρόνια, κατάφερε να κινήσει ξανά τα πόδια του και να περπατήσει σχεδόν τέσσερα μέτρα, χάρη στη βοήθεια μιας ειδικής συσκευής που "διαβάζει" το μυαλό του. Είναι ο πρώτος παραπληγικός, ο οποίος ειναι σε θέση να κάνει μερικά βήματα, χωρίς να εξαρτάται από ρομποτικά κάτω άκρα.
Το επίτευγμα επιστημόνων στις ΗΠΑ αποτελεί ακόμη μία επίδειξη των δυνατοτήτων της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τη δύναμη του νου. Ένας υπολογιστής διαβάζει τα εγκεφαλικά κύματα του άνδρα και αυτά, με τη σειρά τους, στέλνουν ηλεκτρικά σήματα που ενεργοποιούν τους μυς των ποδιών.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ιρβάιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευρο-τεχνολογίας "Journal of Neuroengineering and Rehabilitation", δημιούργησαν μια νέα διεπαφή (interface) εγκεφάλου-υπολογιστή, που μπορεί να υπερκεράσει τη βλάβη στη σπονδυλική στήλη, η οποία προκαλεί την παράλυση.
Μια «κάσκα» ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος που φορά ο ασθενής στο κεφάλι του, καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου του, ενώ ηλεκτρόδια είναι τοποθετημένα στους μυς των ποδιών. Ο ασθενής εκπαιδεύεται νοητικά σε μια οθόνη υπολογιστή, προκειμένου να στέλνει σήματα στα πόδια του, ώστε αυτά να κινηθούν. Ένα βασικό πρόβλημα που πρέπει να βελτιωθεί, είναι ότι ο ασθενής δυσκολεύεται να κρατήσει την ισορροπία του, όταν κάνει βήματα. Οι ερευνητές δήλωσαν πάντως ότι το μη επεμβατικό σύστημά τους αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη μέθοδο, που πηγαίνει ένα βήμα πέρα από την χρήση συστημάτων εικονικής πραγματικότητας ή ρομπτικών εξωσκελετών.
Οι τραυματισμοί στη σπονδυλική στήλη αποκόπτουν τα νεύρα που επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ εγκεφάλου και κάτω άκρων, με συνέπεια την παραλυσία. Τα νεύρα αυτά δεν αναπτύσονται ξανά, όμως καινοτομικά συστήματα όπως το παραπάνω, μπορούν να "διαβάσουν" τα ηλεκτρικά-νευρικά σήματα του εγκεφάλου και να παρακάμψουν την κατεστραμμένη περιοχή της σπονδυλικής στήλης, έτσι ώστε οι μύες των ποδιών να δέχονται πάλι εντολές κίνησης.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι το νέο σύστημα έχει δοκιμαστεί μόνο σε έναν παράλυτο και, όπως είπαν, χρειάζονται περισσότερες δοκιμές με άλλους ασθενείς, προτού αξιοποιηθεί ευρύτερα από τους παραπληγικούς.
Μελλοντικά, για πρακτικούς και ψυχολογικούς λόγους, η ογκώδης εξωτερική «κάσκα» ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος θα πρέπει να αντικατασταθεί από ένα εσωτερικό εγκεφαλικό εμφύτευμα. Αυτό θα «πιάνει» τα εγκεφαλικά σήματα με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια και επιπλέον πιθανώς θα επιτρέπει στον ασθενή όχι μόνο να κινεί τα πόδια του, αλλά και να τα νιώθει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|