Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νέο βιβλίο αποκαλύπτει μια άγρια πτυχή της σχέσης Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον



Ουάσινγκτον

Καθώς η κούρσα για την προεδρική εκλογή στις ΗΠΑ κλιμακώνεται, νέο βιβλίο υποστηρίζει πως η Χίλαρι Κλίντον είναι ο φόβος και ο τρόμος- και όχι μόνο για τους Ρεπουμπλικάνους.

Την ώρα που η πρώην Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών προσπαθεί να δείξει μια πιο «μαλακή» πλευρά της στους ψηφοφόρους, ο σύμβουλος πολιτικής Roger Stone υποστηρίζει πως η Κλίντον «είναι επιρρεπής σε βίαια ξεσπάσματα προς τον σύζυγό της και τρομοκρατεί το προσωπικό της και τους πράκτορες των Μυστικών Υπηρεσιών».

Το βιβλίο «The Clintons' War On Women» που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο μήνα, υποστηρίζει πως η Χίλαρι «έχει δείρει τον Μπιλ, τον έχει χτυπήσει με σκληρά αντικείμενα, τον έχει γρατζουνίσει και τον έχει γδάρει με τα νύχια της τόσο που μάτωσε».

Στόχος του βιβλίου είναι να εξερευνήσει τις θεωρίες συνωμοσίας και τις φήμες σχετικά με τους Κλίντον- από τότε που ο Μπιλ ήταν ένας απλός κυβερνήτης στο Αρκάνσας.

Ωστόσο ο Stone, που ισχυρίζεται πως έπαιξε ρόλο-κλειδί στις εκλογές των ρεπουμπλικάνων προέδρων από τον Νίξον ως τον Ρίγκαν και τους Μπους, τονίζει πως η μακρά ιστορία της Χίλαρι στην ενδοοικογενειακή βία είναι τεκμηριωμένη.

Καταγγελίες σχετικά με το εκρηκτικό ταμπεραμένο της Χίλαρι είχε κάνει και η πρώην γραμματέας Τύπου του Λευκού Οίκου Dee Dee Myers στο βιβλίο του 1999 «Hillary's Choice».

Η ίδια λέει πως ήταν μάρτυρας της εμφάνισης του Κλίντον με μεγάλη γρατζουνιά στο πρόσωπο και σημειώνει πως η Χίλαρι εξοργιζόταν όταν κάποιος διαφωνούσε μαζί της και γινόταν εκδικητική.

«Ο πρόεδρος δεν επιτίθετο σε κάποιον προσωπικά, η κ. Κλίντον το έκανε μερικές φορές… όχι μόνο σε εξευτέλιζε μπροστά σε όλους αλλά συνέχιζε να μιλά εναντίον σου και πίσω από την πλάτη σου- αυτή ήταν και η δική μου εμπειρία», είχε πει.

Την εποχή του σκανδάλου Λεβίνσκι, σύμφωνα με άλλο βιβλίο, οι εργαζόμενοι στο Λευκό Οίκο είχαν ακούσει κι άλλο ξέσπασμα της Χίλαρι κατά του συζύγου της, σύμφωνα με το βιβλίο «American Evita: Hillary Clinton's Path to Power». «Ηλίθιο, ηλίθιο, ηλίθιο κάθαρμα», του είχε φωνάξει.

Στο παρελθόν η Χίλαρι του είχε πετάξει βιβλία κι ένα τασάκι, τον είχε χαστουκίσει τόσο ώστε να μείνει σημάδι στο μάγουλό του, αναφέρει το βιβλίο που υποστηρίζει πως βασίζει τις πληροφορίες του σε ανθρώπους στο περιβάλλον των Κλίντον.

Ο οδηγός τους είχε πει πως οι καβγάδες τους στη διαδρομή ήταν επικοί αλλά μόλις έφταναν στον προορισμό τους ήταν όλο χαμόγελα και χαιρετούσαν ευτυχισμένοι το πλήθος.

Το νέο βιβλίο «The Clintons' War on Women» υπόσχεται να αποκαλύψει τις προσωπικές βίαιες επιθέσεις των Κλίντον στους ανθρώπους που προσέκρουαν στο εμμονικό κυνήγι τους για εξουσία αλλά και κάτι που «μπορεί να εκτροχιάσει την πορεία της Χίλαρι προς τον Λευκό Οίκο».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία