|
| | | |
Συμμετείχαν και δύο Ομογενείς καθηγητές
Έρευνα δείχνει την πιθανή θεραπευτική δράση της βιταμίνης C στον καρκίνο του εντέρου
Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς/ Βαλτιμόρη
Η βιταμίνη C μπορεί να σκοτώσει κύτταρα καρκίνου του εντέρου που έχουν συγκεκριμένες γενετικές μεταλλάξεις, δείχνει μια νέα έρευνα στις ΗΠΑ, με συμμετοχή δύο ελληνικής καταγωγής επιστημόνων. Μένει να αποδειχθεί κατά πόσο κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και σε ανθρώπους.
Οι αντικαρκινικές ιδιότητες της βιταμίνης C αποτελούν πηγή επιστημονικής διαμάχης, καθώς διάφορες μελέτες έχουν καταλήξει σε αντικρουόμενα αποτελέσματα, από το 1971 που ο νομπελίστας χημικός Λάϊνους Πόλινγκ μίλησε πρώτος για τις θεραπευτικές ιδιότητες αυτής της βιταμίνης. Σε εξέλιξη βρίσκονται κλινικές δοκιμές κατά πόσο η ενδοφλέβια ή από το στόμα λήψη της βιταμίνης έχει μεγαλύτερη θεραπευτική δράση, ενώ ασαφής παραμένει ακόμη ο μηχανισμός μέσω του οποίου η εν λόγω βιταμίνη καταστρέφει επιλεκτικά τα καρκινικά κύτταρα.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Science", δοκίμασε την αντικαρκινική δράση της βιταμίνης C τόσο σε καλλιέργειες ανθρωπίνων κυττάρων από καρκίνους του εντέρου (οι οποίες έφεραν τις συχνές μεταλλάξεις στα γονίδια KRAS και BRAF), όσο και σε ποντίκια που είχαν στο έντερό τους όγκους με τις ίδιες μεταλλάξεις. Περίπου το 40% των ανθρώπων με καρκίνο του εντέρου φέρουν μετάλλαξη στο γονίδιο KRAS.
Διαπιστώθηκε ότι και στις δύο περιπτώσεις η βιταμίνη, χορηγούμενη σε μεγάλη δοσολογία (ισοδύναμη με την κατανάλωση 300 πορτοκαλιών), ανέστειλε την ανάπτυξη των όγκων, που έγιναν λιγότεροι και μικρότεροι. Οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι πλέον μπορούν να αρχίσουν να μελετούν την ανάπτυξη αντικαρκινικών θεραπειών για ανθρώπους με βάση τη βιταμίνη C.
Σύντομα αναμένονται οι πρώτες κλινικές δοκιμές,καθώς έχει ήδη αποδειχθεί ότι η χορήγηση μεγάλης δόσης βιταμίνης C σε ανθρώπους είναι ασφαλής. Οι ασθενείς θα κάνουν ενέσεις βιταμίνης C κάθε λίγες μέρες επί μερικούς
Στην έρευνα συμμετείχαν ο καθηγητής ογκολογίας Νικόλας Παπαδόπουλος του Αντικαρκινικού Κντρου Κίμελ του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στη Βαλτιμόρη και του Κέντρου Λούντβιγκ για τη Γενετική και τη Θεραπεία του Καρκίνου στη Ν.Υόρκη, καθώς επίσης η Ευγενία Γιαννοπούλου, επίκουρος καθηγήτρια του Τμήματος Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Σίτι της Νέας Υόρκης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|