Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θεραπεία - εξπρές της ηπατίτιδας C για πρώτη φορά μέσα σε μόνο τρεις εβδομάδες



Χονγκ Κονγκ

Για πρώτη φορά επιστήμονες στο Χονγκ Κονγκ ανακοίνωσαν ότι πέτυχαν να θεραπεύσουν ανθρώπους με ηπατίτιδα C στον χρόνο-ρεκόρ των τριών εβδομάδων.

   Οι σημερινές θεραπείες για τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV), που είναι αρκετά πρόσφατες, απαιτούν τη λήψη των φαρμάκων επί τρεις μήνες. Όχι πολύ παλαιότερα, έως το 2011, η θεραπεία διαρκούσε οκτώ μήνες, δεν είχε πάντα θετικό αποτέλεσμα και επιπλέον προκαλούσε σοβαρές παρενέργειες.

         Η συντόμευση της θεραπείας από τους οκτώ μήνες στους τρεις χάρη σε τέσσερις νέους συνδυασμούς αντιικών φαρμάκων (με κυριότερο το Sofobusvir) είχε θεωρηθεί ως σημαντική πρόοδος. Γι' αυτό, η περαιτέρω συρρίκνωση από τη νέα πειραματική θεραπεία του χρόνου θεραπείας στις τρεις μόνο εβδομάδες θεωρείται σημαντική νίκη κατά του ιού HCV.

         Οι Κινέζοι ερευνητές του Χονγκ Κονγκ, με επικεφαλής τον ηπατολόγο Τζορτζ Λάου, σύμφωνα με το περιοδικό "Science", πρόκειται να παρουσιάσουν το επίτευγμά τους για πρώτη φορά σε επιστημονικό συνέδριο για το ήπαρ σε δύο εβδομάδες.

         Οι κινέζοι επιστήμονες, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, πειραματίσθηκαν με τρεις νέους συνδυασμούς φαρμάκων που χορηγήθηκαν για διάστημα τριών εβδομάδων σε 18 άτομα με τον ιό HCV. Τα άτομα αυτά θεωρούνται πλέον θεραπευμένα, καθώς 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας δεν εμφάνιζαν κανένα ίχνος του γενετικού υλικού του ιού της ηπατίτιδας C στο αίμα τους.

         Αν η νέα θεραπεία-εξπρές επιβεβαιωθεί και από μελλοντικές κλινικές δοκιμές σε περισσότερους ασθενείς, τότε θα μειωθεί δραστικά το μεγάλο κόστος της θεραπείας, το οποίο σήμερα φθάνει τα 100.000 δολάρια για τη σχετικά γρήγορη θεραπεία των 12 εβδομάδων.

         Όμως στην μικρή κλινική δοκιμή της θεραπείας-εξπρές δεν συμμετείχαν ασθενείς με κίρρωση του ήπατος (οι οποίοι είναι πιο δύσκολο να θεραπευθούν), κάτι πάντως που έχει συχνά γίνει στις κλινικές δοκιμές των νέων φαρμάκων για την ηπατίτιδα C. Από την άλλη, οι 18 ασθενείς που θεραπεύθηκαν, είχαν συγκεκριμένα στελέχη του ιού HCV, συνεπώς η τόσο γρήγορη θεραπεία μπορεί να μην είναι αποτελεσματική έναντι άλλων στελεχών.

         Το θετικό είναι, εν προκειμένω, ότι η επειρία έχει δείξει πως οι ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται σε ένα συνδυασμό φαρμάκων, στη συνέχεια ανταποκρίνονται σε έναν άλλο με διαφορετικά φάρμακα. Επιπλέον, οι ειδικοί δεν αποκλείουν ότι στο μέλλον νέοι συνδυασμοί από πιο ισχυρά φάρμακα και σε μεγαλύτερες δοσολογίες θα μπορούσαν να μειώσουν τον χρόνο θεραπείας κι άλλο, στις δύο μόλις εβδομάδες. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία