|
| | | |
Τεχνολογία
Δημιουργήθηκε στην Κίνα αυτοκίνητο που ελέγχεται μόνο με τη σκέψη!
Πεκίνο
Κινέζοι ερευνητές παρουσίασαν ένα αυτοκίνητο, το οποίο ελέγχει κανείς μόνο με τη σκέψη του. Ο οδηγός φορά στο κεφάλι μια ειδική κάσκα και στέλνει με το μυαλό του εντολές στο όχημα, το οποίο κλειδώνει-ξεκλειδώνει, σταματά-ξεκινά, κινείται μπρος-πίσω κ.α.
Όλα αυτά γίνονται καθαρά με τον νου, χωρίς να επέμβουν τα χέρια ή τα πόδια του οδηγού. Προς το παρόν, η τεχνολογία δεν είναι τόσο προχωρημένη και ασφαλής, ώστε να οδηγεί κανείς κανονικά στο δρόμο, καθώς το αυτοκίνητο μπορεί να ελεγχθεί νοητικά μόνο σε ευθεία γραμμή και δεν μπορεί να στρίψει.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Νανκάι της πόλης Τιανζίν στη βορειοανατολική Κίνα, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Ντουάν Φενγκ του Κολλεγίου Μηχανικών Υπολογιστών, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, δήλωσαν ότι το αυτοκίνητο αναπτύσσεται σε συνεργασία με την κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία Great Wall Motor και δεν υπάρχουν -ακόμη τουλάχιστον- σχέδια για μαζική παραγωγή του.
Ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός στην ειδική κάσκα του κεφαλιού περιλαμβάνει 16 αισθητήρες που συλλαμβάνουν τα σήματα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος του οδηγού. Ένα πρόγραμμα λογισμικού «μεταφράζει» τα σήματα σε εντολές ελέγχου, οι οποίες μετά στέλνονται ασύρματα στο αυτοκίνητο.
Ο Φενγκ δήλωσε αισιόδοξος ότι είναι θέμα χρόνου να συνδυασθεί η τεχνολογία των αυτόνομων οχημάτων τύπου Google με την τεχνολογία του νοητικού ελέγχου των αυτοκινήτων. Κίνητρο των κινέζων ερευνητών είναι να βοηθήσουν τα άτομα με κινητική αναπηρία να οδηγήσουν ένα αυτοκίνητο μόνο με το μυαλό τους.
Όσον αφορά τους κινδύνους για σοβαρά τροχαία από ένα όχημα ελεγχόμενο από το νου ενός οδηγού που είναι αφηρημένος, ο κινέζος ερευνητής είπε ότι οι φόβοι αυτοί είναι υπερβολικοί, επειδή η νοητική συγκέντρωση του οδηγού απαιτείται μόνο όταν πρέπει να δώσει μια εντολή στο αυτοκίνητο και όχι σε συνεχή βάση. Φυσικά, τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι αμφίβολο αν θα καθησυχάσουν τους πάντες...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|