|
| | | |
΄Ερευνα - και με ελληνική συμμετοχή - δείχνει οτι....
Ο καφές μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο του ήπατος
Ινστιτούτο Ανθρώπινης Διατροφής/Γερμανία
Ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, η μελέτη EPIC (European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition) με τη συμμετοχή αρκετών ελλήνων επιστημόνων, επιβεβαιώνει -και φωτίζει από άποψη βιολογικών μηχανισμών- την προστατευτική δράση του καφέ σε μια από τις πιο κοινές πρώιμες μορφές του καρκίνου του ήπατος, το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα.
Η μελέτη, με επικεφαλής την Κραζιμίρα Αλεξάντροβα του Τμήματος Επιδημιολογίας του Γερμανικού Ινστιτούτου Ανθρώπινης Διατροφής, που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό κλινικής διατροφολογίας «American Journal of Clinical Nutrition», ανέλυσε στοιχεία για 125 ασθενείς με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα και άλλους 250 υγιείς.
Τα άτομα που κατανάλωναν τέσσερα ή περισσότερα φλιτζάνια/κούπες καφέ την ημέρα (600mL), είχαν 75% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, σε σχέση με εκείνους που κατανάλωναν λιγότερα από δύο φλιτζάνια/κούπες καφέ ανά ημέρα (300mL).
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η αντίστροφη σχέση μεταξύ της πρόσληψης του καφέ και της εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκινώματος διαμεσολαβείται από αντιφλεγμονώδεις δείκτες, καθώς και δείκτες που δηλώνουν την ηπατοκυτταρική βλάβη.
Αυτό οφείλεται στις αντιφλεγμονώδεις και ήπατο-προστατευτικές ιδιότητες του καφέ, οι οποίες λειτουργούν ανασταλτικά στην καρκινογένεση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο καφές περιέχει βιολογικά ενεργά συστατικά με υψηλή αντιοξειδωτική ικανότητα, όπως η καφεΐνη, η παραξανθίνη, δύο διτερπένια που συναντώνται ειδικά στον καφέ, η καφεστόλη και η καφεόλη, τα χλωρογενικά οξέα κ.α.
Ο καρκίνος του ήπατος είναι μία από τις πιο θανατηφόρες μορφές καρκίνου στον κόσμο. Η επίδραση της διατροφής στην πρόληψη της εμφάνισής του έχει αναγνωρισθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Από ελληνικής πλευράς στην έρευνα συμμετείχαν οι Αντωνία Τριχοπούλου, Παγώνα Λάγιου, Κώστας Τσιλίδης, Χριστίνα Μπάμια, Χρήστος Τσιρώνης, Γιώργος Σαϊτάκης, Ελένη-Μαρία Παπατέστα και ο αποθανών Δημήτρης Τριχόπουλος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|