|
| | | |
Μουσική
Ρεκόρ πωλήσεων για το «Thriller» του Μάικλ Τζάκσον
Νέα Υόρκη
Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Μάικλ Τζάκσον συνεχίζει να σπάει ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ: ο δίσκος του Thriller έγινε ο πρώτος δίσκος που πούλησε περισσότερα από 30 εκατομμύρια αντίτυπα στις ΗΠΑ.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1982 και είναι το πρώτο άλμπουμ που έγινε «30 φορές πλατινένιο», ανακοίνωσε η Ένωση Δισκογραφικών Εταιρειών των ΗΠΑ (RIAA).
Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν ένας στους δέκα Αμερικανούς έχει αγοράσει ένα αντίτυπο του άλμπουμ.
«Μα τι εξαιρετική επιτυχία, είναι η απόδειξη ότι το Θρίλερ συνεχίζει να καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και στην ιστορία της μουσικής» ανέφερε ο πρόεδρος της RIAA, Κέιρι Σέρμαν σε ένα δελτίο τύπου.
Το Thriller θεωρήθηκε απίστευτη καινοτομία στον τομέα της μουσικής και του μάρκετινγκ όταν κυκλοφόρησε το 1982, κάτι που οδήγησε στην ανάδειξη του Μάικλ Τζάκσον σε «βασιλιά της ποπ μουσικής».
Ο τραγουδιστής, που απεβίωσε το 2009, γνώριζε καλά πώς να εκμεταλλευτεί τις νέες δυνατότητες που πρόσφερε εκείνη την εποχή το μουσικό τηλεοπτικό δίκτυο MTV, που είχε μόλις είχε κάνει το ντεμπούτο του στο τηλεοπτικό τοπίο, προκειμένου να προωθήσει τη μουσική του μέσω των βίντεο κλιπ αλλά και των υψηλής ποιότητας συναυλιών.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ περιλαμβάνει εννέα κομμάτια όπως το Beat It ή το Billie Jean και ο Μάικλ Τζάκσον συγκέντρωσε 12 υποψηφιότητες Γκράμι εκ των οποίων τις 8 τιμήθηκε με το βραβείο.
Οι πωλήσεις του Thriller κατέγραψαν άνοδο μετά την επανέκδοσή του το 2008, στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 25 ετών από την κυκλοφορία του, και μετά τον θάνατο του τραγουδιστή έναν χρόνο αργότερα. Λιγότερο από δύο μήνες μετά τον θάνατό του το Θρίλερ είχε γίνει 29 φορές πλατινένιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|