Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Έξι από τα πιο επικίνδυνα φαγητά του κόσμου!



Λονδίνο

Ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο συναντάμε πολλές «λιχουδιές», που ενώ η κατανάλωσή τους κρύβει πολλούς κινδύνους, οι ντόπιοι αλλά και οι τουρίστες τούς αψηφούν. Ιδού, λοιπόν, μερικά φαγητά, τα οποία αν βρεθείς στις χώρες που θα τα προσφέρουν σκέψου το καλά πριν τα δοκιμάσεις…

Fugu: Το δηλητηριώδες ψάρι

Είναι γνωστό ότι οι Ιάπωνες έχουν τα πρωτεία στην κατανάλωση ιδιαίτερων εδεσμάτων, που πολλοί από εμάς δεν θα πλησιάζαμε. Ξαφνιαζόμαστε για μια ακόμη φορά, λοιπόν, με τους πιο παράτολμους να δοκιμάζουν το διαβόητο ψάρι fugu, το οποίο αποτελεί εκλεκτό πιάτο της εγχώριας κουζίνας. Πρόκειται για ένα καθόλου αθώο έδεσμα, μιας και το εν λόγω ψάρι είναι δηλητηριώδες και περιέχει τοξικές ουσίες, που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός του και που, αν δεν αφαιρεθούν προσεκτικά από ειδικά εκπαιδευμένους σεφ, γίνεται θανατηφόρο.

Sannakji: Το ζωντανό χταπόδι

Πρόκειται για ένα από τα πιο τα πιο δημοφιλή πιάτα της κορεάτικης κουζίνας που ανήκει στην κατηγορία με τα hoe, δηλαδή ψάρια, θαλασσινά ή τύπους κρέατος που τρώγονται ωμά! Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε σε νεαρό χταπόδι, που δεν τρώγεται απλά ωμό, αλλά όσο ακόμα είναι ζωντανό. Συνήθως πριν το σερβίρουν το κόβουν ζωντανό σε κομμάτια με ψαλίδι, το ραντίζουν με σησαμέλαιο, το πασπαλίζουν με σουσάμι και το σερβίρουν αμέσως, ενώ ακόμα τα πλοκάμια του κινούνται.

Cassava (Manioc): Η ρίζα με το υδροκυάνιο

Θα καταναλώνατε ποτέ τρόφιμα πλούσια σε… υδροκυάνιο; Προφανώς και όχι. Στη νότια Αμερική όμως φαίνεται πως σκέφτονται κάπως διαφορετικά. Η ρίζα του φυτού Cassava έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε ένα φυτοχημικό συστατικό, που μετατρέπεται σε υδροκυάνιο όταν καταναλωθεί ωμή, γι’ αυτό και η προετοιμασία της απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και συνήθως τρώγεται βραστή, τηγανητή, στον ατμό ή σαν πουρές.

Fesikh: Το ψάρι της Αιγύπτου

Είναι ουσιαστικά ψάρι σε ζύμωση, που παρασκευάζεται στην Αίγυπτο με μια πολύ προσεγμένη διαδικασία, προκειμένου να καταναλωθεί την ημέρα ενός ανοιξιάτικου φεστιβάλ, του Shem-el Nessim, που διεξάγεται παραδοσιακά από την αρχαιότητα. Η διαδικασία προϋποθέτει σε πρώτη φάση αποξήρανση του ψαριού στον ήλιο, ενώ στη συνέχεια υπόκειται σε διαδικασία ζύμωσης που διαρκεί τουλάχιστον έναν χρόνο. Παρ’ όλο που έχουν αναφερθεί αρκετά περιστατικά δηλητηρίασης -ακόμα και θανάτων-, οι ντόπιοι συνεχίζουν αυτό που η παράδοση επιτάσσει…

Ackee: Το εξωτικό φρούτο της Τζαμάικα

Το πεντανόστιμο τροπικό φρούτο που στην Τζαμάικα προτιμούν κατά κόρον είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο. Μπορεί να είναι πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία, όπως βιταμίνες και πρωτεΐνες, όμως η κατανάλωσή του όταν ακόμα δεν έχει πλήρως ωριμάσει είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με μελέτες, σε αυτή την περίπτωση εμποδίζει την παραγωγή γλυκόζης από το συκώτι και μεταβάλλει απότομα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα με όσα αυτά συνεπάγονται.

Ο τοξικός αφρικανικός βάτραχος

Στην Αφρική ο βάτραχος είναι μια λιχουδιά που τιμούν δεόντως και μάλιστα ολόκληρο, όχι μόνο τα βατραχοπόδαρα, υπό ειδικές προϋποθέσεις. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, το δέρμα και τα εντόσθια του συγκεκριμένου αμφίβιου περιέχουν ουσίες τοξικές για τον άνθρωπο, όμως, οι ντόπιοι θεωρούν ότι η κατανάλωσή του είναι ασφαλής αν γίνει την ανάλογη εποχή.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία