Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το κλειδί της ευτυχίας βρίσκεται (και) στα γονίδια



Παρίσι

Γιατί οι κάτοικοι της Γκάνας ή του Μεξικού αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι από εκείνους της Κίνας ή της Ιορδανίας: χάρη σε ένα γονίδιο που διαφέρει από πληθυσμό σε πληθυσμό, υποστηρίζουν δύο ερευνητές από τη Βουλγαρία και το Χονγκ Κονγκ.

Οι φορείς αυτού του γονιδίου έχουν λιγότερο άγχος και δηλώνουν ευτυχείς, σε μεγαλύτερο βαθμό από τους υπόλοιπους ανθρώπους, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Happiness Studies.

"Είναι η πρώτη φορά που μια μελέτη δείχνει ότι οι εθνικές διαφορές όσον αφορά το αίσθημα της ευτυχίας (...) έχουν μια γενετική συνιστώσα", υποστηρίζουν ο Μίχαελ Μίνκοφ του Διοικητικού Πανεπιστημίου της Βάρνας (Βουλγαρία) και ο Μάικλ Χάρις Μποντ, της Πολυτεχνικής Σχολής του Χονγκ Κονγκ.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ του αυξημένου ποσοστού των ανθρώπων που δηλώνουν "ευτυχισμένοι" σε μια χώρα και την παρουσία μιας γενετικής διαφοροποίησης στον πληθυσμό της χώρας αυτής. Οι πιο "ευτυχισμένες" χώρες είναι εκείνες όπου επικρατεί η παρουσία ενός "αλληλόμορφου γονιδίου Α", το οποίο εμποδίζει τη διάσπαση της ανανδαμίδης, μιας φυσικής ουσίας που εντείνει την απόλαυση που αισθάνεται κανείς μέσω των αισθήσεων ενώ ταυτόχρονα μειώνει την αίσθηση του πόνου.

Το γονίδιο αυτό βρίσκεται σε αφθονία στη Δυτική Αφρική —κυρίως στην Γκάνα και τη Νιγηρία— και στη Λατινική Αμερική, κατά κύριο λόγο στο Μεξικό και την Κολομβία.

Αντιθέτως, οι κάτοικοι ορισμένων αραβικών χωρών (π.χ. της Αλγερίας και της Ιορδανίας) δεν διαθέτουν αυτό το αλληλόμορφο σε τόσο μεγάλο ποσοστό και δηλώνουν σε μικρότερο βαθμό ευτυχισμένοι. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πληθυσμούς της ανατολικής Ασίας, ιδίως στην Κίνα και την Ταϊλάνδη.

Στην Ευρώπη, οι Σουηδοί είναι οι ευτυχέστεροι όλων, χάρη στην ισχυρή παρουσία του αλληλόμορφου Α. Η Γαλλία επίσης δεν τα πάει άσχημα, αλλά οι Ιταλοί και οι Ισπανοί, ελλείψει αυτού του γονιδίου, νιώθουν δυστυχείς.

"Το να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος, με χαλαρότητα και ευθυμία, δεν εξαρτάται από την ευημερία και την ασφάλεια μιας χώρας", υποστηρίζει ο καθηγητής Μίνκοφ. "Μάλιστα, η συσχέτιση της ευτυχίας με την ασφάλεια φαίνεται ότι είναι η αντίστροφη. Τα μεγαλύτερα ποσοστά δολοφονιών και κλοπών στον κόσμο καταγράφονται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της υποσαχάριας Αφρικής· όμως εκεί ακριβώς βρίσκουμε τους πιο ευτυχισμένους και χαλαρούς ανθρώπους", σχολίασε.

"Μία από τις πιθανές εξηγήσεις για αυτό το παράδοξο είναι ότι για να επιβιώσει κανείς σε αυτές τις αγχωτικές κοινωνίες, χρειάζεται γονίδια που θα τον βοηθούν να αντιμετωπίσει αυτές τις εντάσεις", συνέχισε ο καθηγητής.

Δυστυχώς, τα συμπεράσματα των ερευνητών δεν ισχύουν για τους Ρώσους που έχουν τη "σωστή" αναλογία αυτού του αλληλόμορφου γονιδίου αλλά δεν δηλώνουν ευτυχισμένοι. Οι καθηγητές παραδέχονται ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στα οικονομικά ή πολιτικά προβλήματα της χώρας ή σε κάποιον, άγνωστο ακόμη, γενετικό παράγοντα...

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία