Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Oι Αμερικανοί κήρυξαν τον πόλεμο στη ζάχαρη



Reuters

Στη λογική της αποτοξίνωσης από τη ζάχαρη, φαίνεται να έχουν εισέλθει για τα καλά οι Αμερικανοί, σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας (Reuters/Ipsos). Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.883 ενηλίκων που ζουν στις ΗΠΑ, κατά το χρονικό διάστημα 15-21 Ιανουαρίου 2016.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, ποσοστό 58% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι είχαν προσπαθήσει να μειώσουν την κατανάλωση της ζάχαρης στη διατροφή τους, μέσα σε χρονικό διάστημα ενός μηνός, από τη διεξαγωγή της έρευνας. Το ποσοστό αυτό, είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό των Αμερικανών καταναλωτών, που επιδιώκουν να μειώσουν την πρόσληψη θερμίδων, νατρίου (αλατιού), λιπαρών ουσιών, χολιστερόλης και υδατανθράκων στη διατροφή τους.

Τον προηγούμενο μήνα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνέστησε – για πρώτη φορά- τη μείωση της ποσότητας της ζάχαρης που προστίθεται κατά την προετοιμασία ή την παρασκευή γευμάτων, ώστε να είναι μικρότερη του 10% της ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων.

Η σύσταση αυτή πρακτικά σημαίνει μείωση της πρόσληψης θερμίδων κατά ένα τρίτο για το μέσο Αμερικάνο, ενώ η σύσταση είναι ακόμη πιο δραστική για τους εφήβους, που προσλαμβάνουν ποσοστό 17% των ημερήσιων θερμίδων τους από τη ζάχαρη που προστίθεται στα διάφορα στάδια προετοιμασίας ή παρασκευής των γευμάτων.

Από τους συμμετεχόντες στην έρευνα, ποσοστό 50% δήλωσε ότι προσπαθούσε να μειώσει την πρόσληψη θερμίδων, 48% την πρόσληψη νατρίου, 46% τα διάφορα λιπαρά, 43% τη χολιστερόλη και 40% τους υδατάνθρακες.

Από το σύνολο των συμμετεχόντων στην έρευνα, ποσοστό 39% δήλωσε ότι δεν είχαν πρόθεση μείωσης της πρόσληψης ζάχαρης από τη διατροφή τους. Σε απόλυτο βαθμό, το αντικείμενο της έρευνας προσδιορίστηκε στην προσπάθεια μείωσης της πρόσληψης ζάχαρης και όχι στο βαθμό επιτυχίας της προσπάθειας. Ωστόσο, τα στατιστικά αποτελέσματα φαίνεται να επιβεβαιώνουν τους φόβους των ειδικών για τη διασύνδεση μεταξύ της διατροφής με υψηλή περιεκτικότητα ζάχαρης και των επιπέδων παχυσαρκίας.

Ο “πόλεμος της ζάχαρης” στις ΗΠΑ έχει κηρυχθεί τα τελευταία χρόνια, με το επίκεντρο του ενδιαφέροντος να βρίσκεται στα αναψυκτικά διαφόρων τύπων, στα γλυκίσματα, αλλά και στις συσκευασμένες τροφές όπως τα δημητριακά και οι σάλτσες για μακαρονάδες. Παράλληλα, στατιστικά στοιχεία από το εργαλείο καταγραφής τάσεων έρευνας της Google (Google Trends) επιβεβαιώνουν ότι οι αναζητήσεις με σημείο ενδιαφέροντος την “προσθήκη ζάχαρης” είναι αυξανόμενες, έχοντας φτάσει στο μεγαλύτερο σημείο της δημοτικότητάς τους, στις ΗΠΑ, τον προηγούμενο μήνα, επί τη βάσει δεδομένων έρευνας του 2004. Ο αριθμός των αιτημάτων έρευνας που δέχεται η Google, για προϊόντα πλούσια σε χολιστερόλη, αλάτι ή λιπαρά είναι μεγαλύτερος από αυτόν για τα προϊόντα που περιέχουν προστιθέμενη ζάχαρη, παρά το γεγονός ότι η δημοτικότητά τους, είναι σταθερή ή χαμηλή. Από την άλλη μεριά, οι αναζητήσεις της μορφής: “Πειράζει η ζάχαρη;” είναι περισσότερο δημοφιλείς, από τις αντίστοιχες για χολιστερόλη, αλάτι ή λυπαρά.

Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας ζάχαρης στις ΗΠΑ, υποστηρίζουν ότι πραγματική αιτία που προκαλεί παχυσαρκία, είναι η αύξηση της πρόσληψης θερμίδων από πηγές διαφορετικές της ζάχαρης, από τη δεκαετία του '70 και μετά.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία